İlnara 4 yaşında iken Mirza ve ortağı Osman tarafından kaçırılıp,
Türkiye' ye getirildi.
İlk başlarda Türkiye' de, kaçırılan diğer çocuklarla aynı görevi yapıp, zorla dilencilik yaptırılan İlnara'nın farklı bir yeteneği vardı.
Bunu fark ettiklerin...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Egolu olup yere çakılacağına Mütevazı olup göğe yüksel...
🔪🔪🔪🔪🔪🔪🔪🔪 Mirza'nın odasından çıktılar. Uzun koridoru yürüyüp asansöre bindiklerinde sessizliği bozan Soner oldu.
"Gördün değil mi?"
İlnara'dan cevap yoktu, dalmış başka şeyler düşünüyordu.
"Heyy !Sana diyorum şaşkın."
"Ha, ne, efendim?"
"Gördün mü diyorum, çıt yok"
'Neyi gördüm mü?"
"Ohooo! Saati diyorum, altın saati. Nasılda parlıyordu öyle."
"Evet gördüm. Zengin züppe n'olacak. Efendi'den aldığı paraları kendine yatırıyor. O senin bu benim demeden her şeyi alıyor. "
Soner, onaylar biçimde kafasını salladı ama gözlerinde de kuşku uyandıracak bir bakış yer edinmişti.
"Çok haklısın ama..."
"Ama ne?"
"Bi şey sormak istiyorum."
O sırada Holding'den çıkmışlardı. Merdivenlerden yürürken "Nedir?" bunu söylerken içini merak kaplamıştı İlnara'nın.
"Asansöre ilk bindiğimizde... Ne düşünüyordun?"
Arabanın önüne gelmişlerdi. Biraz sustu İlnara, ardından yutkunup konuştu.
"Ailemi."
"Nasıl yani onları hatırlıyor musun?"
"Hayır tabii ki salak .4 yaşımı nasıl hatırlayabilirim? Sadecee... Hatırlamaya çalışıyordum diyelim."
"Peki anımsayabildiğin bir anı var mı geçmişe dair?"
Sırtını arabaya yaslamış konuşuyorlardı.
"Bilemiyorum... Annemi esmer ,uzun boylu bir kadın olarak babamı da yine uzun boylu, esmer, yakışıklı bir adam olarak anımsıyorum. Ama net değil. Hayal meyal.. Bir tane de salıncak. En son zihnimde oluşan simge o. Anlamını bilmiyorum. Keşke bilsem.. Ya da... Ya da ailemi bulabilsem.."
Soner elini İlnara'nın omzuna attı. "Üzülme." Ardından sırtını sıvazladı. "Bir gün, elbet bir gün aileni bulacaksın ."
İlnara, sırtındaki elin yeni farkına varmış olacak ki, doğruldu. Nemlenen gözlerini bi çırpıda sildi ve buz kesmiş tenine tezat;
"Çok oylandık hadi gidelim," dedi. Siyah Clio arabalarına bindiler.
Soner arabanın anahtarını takmasına rağmen çalıştırmadı. Emniyet kemerini takıp torpidonun gözündeki paket sigarayı eline aldı. Bir dal kendisine çıkarıp İlnara'ya yöneldi.
"İçer misin?"
"Alırım bi dal."
"Ben de öyle düşünmüştüm."
Soner kendi sigarasını yaktıktan sonra, İlnara'nınkini yakmak için uzandı. Elinde çakmakla git gide yaklaşıyordu. Sigarayı yakmak üzereyken sıcacık elleri, İlnara'nın buz gibi parmaklarına nüfuz etti.
İlnara kara gözlerini, Soner'in kahveliklerine çevirdi.
On saniyeye yakın birbirlerine baktılar. Ardından Soner çakmağı çakıp geri çekildi. İlnara da buna karşılık, boğazını temizlerek "Te- Teşekkürler." diyebildi ancak.
İkisi de sigaradan bir tutam içine çektikler. Soner" Kemerini taksana " dedi kaşıyla işaret ederek.
"Neden?"
"Neden mi, ciddi olamazsın değil mi? Emniyet kemeri diyorum. Hayat kurtarıyor ya hani! Kızım ölmek mi istiyorsun sen? " bunu söyledikten sonra dudaklarını kıvırdı.
"Bizi ölümden bu kalın ip parçası mı koruyacak yani? Ecelin geldiyse ölürsün zaten. Kemerin hiçbir yararı yok, takmayacağım. Takmak istemiyorum nokta."
"Öyle mi küçük hanım. O kemer takılacak yoksa şuradan şuraya gitmem. Hıh!" dedi ve kollarını önünde bağladı. Davranışları küçük bir çocuğu andırıyordu.
"Niye bu kadar diretiyorsun anlamı-..."
"Çünkü seni kaybetmekten korkuyorum küçük hanım. Oldu mu şimdi rahatladın mı? " Sesi arabanın içini doldurmuştu.
Sonra Soner sustu... İlnara sustu... Sadece birbirinin yüzüne bakmakla yetindiler.
Hareket eden tek şey , sigaraların tüten dumanıydı.....
