SL 1: Keeping the Sun's Embrace

Kabanata 6

Threat

It feels surreal in a moment of silence in a place where it seems it all began. Napangiti naman ako sa saya habang minamasdan ang araw na unti unting lumulubog sa aming harapan. I never get tired of always admiring the view of nature that is calm and free, most especially the sunset.

The sun always symbolizes the beauty and mystery of life itself. The meaning behind that seeks and tells a new beginning of another day of hopes and dreams to continue.

Kasabay ang landas ng simoy ng hangin sa aming balat naramdaman ko na mas lalong niyang hinigpitan ang pagka yakap sa akin, habang ang kanyang baba ay nakapatong sa aking balikat. I placed my hands above him as began to close my eyes feeling this moment of us together.

"I wish we could live together already," he whispered through my ears.

Napalingon naman ako sa kanya hindi inaasahan ang malapad nitong kamay hinaplos ang aking pisngi. He is tall and lean but his face seemed blurred.

"Mahal kita Amelia hinding hindi iyon magbabago," pangako nito.

Minulat ko ang aking mga mata na may luha ng tumutulo sa aking pisngi. Unang bumungad sa akin ang puting kisame at liwanag na nanggagaling sa bumbilya.

Where am I?

"Take God you are awake iha!" Rinig kong sigaw ni lola na lumapit sa akin habang may hawak itong rosaryo, kasabay nito lumapit si Lolo. Halata sa kanilang mga mukha na nag-alala ang mga ito.

Ngayon ko lang napansin nakasuot ako ng puting gown at may nakatusok na IV tube sa aking kamay. Nang pinasadahan ko ang aking paningin sa buong lugar napagtanto ko nasa isang private room ako ng hospital.

May pinindot si lola sa may gilid ng aking higaan at ilang segundo may pumasok na isang Doctor at Nurse. Agad naman nila ako sinuri at tinanong ng ilang mga tanong ukol sa nararamdaman ko. Sinagot ko naman ito ng maayos at sumunod naman nila kinausap sila lola para sa ilang detalye.

"Pwede naman na siya umuwi ngayong araw Senyora wala naman na ako nakikita ng problema. Pero I suggest ipa bukas nalang po ang pag-discharge ni Celine para ma-monitor pa lalo namin ang kanyang condition." Paliwanag naman ng Doctor.

"Salamat Doc!"

"Walang ano man po!" The Doctor and Nurse excuse themselves to us as they leave the room.

A sudden flash of memory came back to my mind. Remembering what happen last night, ang sanhi kung bakit ako nawalan ng malay. An unfortunate event that I didn't expect it coming.

I saw in his eyes the way he looked at me it feels torture. The grief of sentience that feels dread between us as I know his true identity, I don't know what else is hidden all of the secrets that are starting to be divulged.

Napatingin naman ako sa bintana na malinaw nasisilayan ang araw. It's reminds me of something in my vision that hasn't seemed clear to me. Ang araw na nagsisimbolo ng liwanag sa ating daan kung saan tayo naglalakbay. Same as the opposite of the moon on night that guided us in our way in the dark.

"Magpahinga ka ulit iha," saad ni lola na nawala ang aking atensyon sa bintana. Napatingin naman ako sa kanya.

"Ano po nangyari sa party?" Kuryosidad kong tanong. Panigurado naging usap usapan ang nangyari sa akin.

"Wag mo ng alalahanin iyon Celine ang mahalaga ligtas ka." Anya nito habang hinihimas ang aking buhok.

Nakita rin kaya nila si Baste? My state of condition is started to develop again. Gusto ko rin sana sila itanong tungkol roon pero may pangamba sa aking loob na hindi ko mawari kung bakit. A fear that always been glued on me ever since the day I open my eyes with no memory. Parang ang hirap magtiwala ngayon lalong lalo sa mga taong nasa paligid ko na dapat walang pagdududa.