Taming The Winter (Sister Series #1)

CHAPTER FOUR

Kahapon pa sana to na publish pero tinopak si watty ~

UNEDITED

" I felt I heard something.. Inside of mine.. Something broken.. And it h-hurts.." ー Winter Mint Fuentes

Winter pov

Nakita ko ang isang tao na hindi ko gusto makita sa buong buhay ko. Ang ngiti ng kanyang labi na gusto ko punitin. Yung mga mata niyang nakatingin sa katabi nitong babae habang kausap ang limang kalalakihan at sa tingin ko ay mag ka edad lamang sila.

Hindi parin siya nagbago. Yung matamis niyang ngiti na hindi mo alam kung ano ang nasa likod ng matamis na ngiti ng kaniyang mapulang labi, yung kilay minsan nakataas, yung matangos na ilong, ang kanyang malamig na boses na nagbigay ng awtoridad, also his color gray in messy hair that flow qith wind when he walks at yung awra na para hari na ikaluhod ng mga tao at kanyang kagwapuhan na ikahinto ng kakabaihan at ikatili ng mga kabaklaan . God really perfected his masterpiece.

Nang mapinsan niya ang mga titig ko sa kanya kaya bago pa niya ako makita pumasok agad ako sa kotse at sinimulan ko nang paandarin ito para makalayo nasa lugar na nagbigay ng pollution.

Habang ako'y papalayo tinignan ko muna siya mula sa salamin sa kaliwa at pinagsisihan ko nang tinigna ko siya. He kissed the girl while hugging her and his friends teasing them. Such a beautiful sight for the intimate couple. They don't mind kissing in public instead they both give meaning how they in love each other.

I snicker in my thoughts, dangerous and cold aura bursting all over my body while coldly staring the road and I didn't noticed that I hardly gripping the steering wheel. Tsk!

Nag dial ako ng numero mula sa headquarters at ilang ring lang ay sinagot na ang tawag ko

"Hel ー" di ko na siya pinatapos magsalita dahil inunahan ko na

"Give me a dangerous and thrilled mission this week!!" I coldly said with my authority at di ko na binigyan ng pagkakataon magsalita ang tao na nasa kabilang linya at tinapon ang cellphone ko sa gilid ng upuan at nang nasa mansion na ako pinark ko na ang sasakyan ko

Hindi na ako magtataka na iniiwasan ako ng mga tao nasa loob ng bahay lalong-lalo nasi Autumn. Alam niya kung wala ako sa mood hindi yan mag iingay at mangungulit sa akin baka ano pa ang magawa ko sa kanya kaya alam niya kung kailan siya dapat mag ingay at mangulit baka di ko siya kilalanin na kapatid ko kapag ako'y wala sa mood

Nakasalubong parin ang kilay ko umakyat sa kwarto at pabagsak sinarado ang pinto. Nakatitig ako sa kama ko habang iniisip ang nangyari kanina at mapait akong tumawa dahil sa aking nasaksihan

Bakit ba ako magalit?

Wala na kami diba?

Di ko siya mahal! So? Pake ko kung may iba na siya!

Pake ko may mahal na siya!?

Edi dapat masaya dahil naka move on na siya.

"So stop thinking Winter..... He's no one..... He is stranger anymore. Forget him. You didn't love him remember? Right? ..." I mumble while flashback replay in my mind.. "You don't love him anymore...You already forget him. He hurted you so much... So forget about him. Stop thinking about him... H-hes... " and my words betray me so much. Nakasandal ako sa pinto while tears falling one by one. When some flashbacks or my past memories played in my mind. Di ko maiwasan masaktan.