ZAİNA +18

*6*

Arkadaşlar lütfen okuduktan sonra  benim için tek şey yıldız tuşuna basmanız  şimdiden teşekkürler. Böylece sonraki bölümlerin gelişini yazmak için  beni motive Edersiniz. Öpüldünüz

🙏🙏🙏🙏

Korkum şaşkınlığımla perçinleşirken göz bebeklerimde büyüyen  telaşı gören gözleri  benden beklediğini bulmuş gibi beni bedeninin kıskacından uzaklaştırdı ve birkaç adım geri çekildi.

Vücudum boşlukta sallanır gibi olurken zorlukla kendimi toparlamaya çalıştım.

Yüreğimde yanan bir kor  cayır cayır yakarken  ruhumdan yükseliyordu alevleri.

Zihnim bulanık aklım karmaşıktı. Sözleri bıçak gibi aklımı oyarken duyduğum şeylerin gerçekliğinden çok korkuyordum.

Korkum karşımdaki zalim adamın söylediklerini yapacağını biliyor oluşumdandı.

Dolmuş gözbebeklerimi zorlukla onunla birleştirirken nefesimi düğümleyen acıyı ezip konuşabildim.

“Sen ne demek istiyorsun?”

zorlukla karşılık verdim ona aklımdan çıkmayan sözlerin bedenimde yarattığı tahribatı es geçerek.

“Seren ve ailesinin beş parasız kalması mı? Yoksa benimle kağıt üstünde bir evlilik mi?”

“Bunu yapamazsın” dedim  bedenimdeki artçı depremler  titrememi sağlarken zorlukla konuştum.

Yanağımdan  süzülen yaşlara engel olamazken onun beni böyle görmekten mutlu olduğunu biliyordum.

Ama  kendimi durduramıyordum korkunun esareti altına alınmıştım.

Onun karşısında böyle aciz durmak en son istediğim bile olamazken beni nereden vurup yaralayacağını çok iyi biliyordu.

“ Dene ve gör” dedi gözleri yıldızsız gece gibi kararırken.

Karşısında yıkılmış halim onu  tatmin eder gibi zarif uzun parmakları  cebinden çıkardığı sigarasını yaktı.

Gecenin ayazında alev alev yanarken içten içe ben  karşımdaki adam zaferini sigarasıyla taçlandırıyordu.

Derin bir nefes içine çekerken gözlerimi bir an bile olsa ondan çekmedim. Tıpkı onun da bana yaptığı gibi.

Gecenin serinliğinde havaya süzülen  dumanı yükselirken aramızda  uzayan sessizlikten sıkıldım.

Gözlerimi ondan uzaklaştırıp tek bir yıldızdan mahrum kalmış yalnızca karanlıkla süslenen gökyüzüne baktım.

Dolup taşan düşünceler içinde boğulurken kalın ve tok sesi düşüncelerimden koparıp  beni  bulunduğumuz ana geri getirdi.

“İyi düşün, beni nerede bulacağını  biliyorsun.”

Sözleri aramızdaki sessizliği dağıttı. Geceyi andıran siyah gözleri son kez bedenimde dolandı ve  sessiz sedasız çekip gitti.

Dağılmış aklımın her bir parçası etrafa saçılmış halde hala gittiği yöne bakıyordum.

Ben şimdi ne yapacaktım. Göğsümde beliren ağrıyla sıkıntıyla nefesim kesildi.

Göğsümde varlığını hatırlatan kalbim şiddetle çarparken köşeye sıkışmıştım. Nerden  tutsam elimde kalıyordu her şey.

Seren’in  anlattıkları aklıma gelirken aklıma gelenlerin başıma geldiğini anladım.

Bu zorba adamın tek istediği şey beni bu evliliğe zorunlu kılmaktı. Şimdi ise onun istediği kıvamdaydım.