Seventeen threads SEASON 2

#144 "The Thirsty Vampires"(part 5)

You

You: (opened your eyes) (deep breath) (tumingin sa paligid) (sat up) (thinking) p-paano ako nakauwi ng...

(Slowly reached your neck)

You: (takang-taka) kagabi...

(Pumikit ka at pinilit na alalahanin ang nangyari)

You: (bit your lower lip as you opened the window of your eyes) wala akong maalala (di makapaniwala) pero sigurado akong may bampira na kumagat sakin (tumayo at humarap sa salamin)

(Hinanap mo kung may natirang bakas ng kagat)

You: (saw nothing on your neck) (confused) (in your mind: bakit ganito? May mga ala-ala ala ako na nanatili. Alam kong may kumagat sakin pero hindi ko maalala ang itsura, boses at kung paano kami nagkita.)

(Umupo ka sa harap ng salamin)

You: ...na para bang binura niya ang ala-ala ko pero nagtira ng kaunti (sighed) Pero sigurado ako... Sigurado akong hindi gumaling ang sugat ko.

------

Joshua

Joshua: (smiles at the customer) Enjoy your coffee

Customer: (kinilig) (umalis dala dala ang ice coffee)

Joshua: (stretched his shoulder with a groan)

Junhui: (lumapit) (knocks on the counter table)

Joshua: (lumingon) yes boss? (Smiling)

Junhui: sabi ko kagabi, wag ka munang pumasok. You are really stubborn

Joshua: (chuckles) sayang ang sahod eh

Junhui: (sighed) mamaya, kapag dumating si (Y/n) ...

Joshua: (nawala ang ngiti)

Junhui: may balak ka bang sabihin ang nangyari kagabi?

Joshua: (looked at the blank space) (frowned)

[Flashback=

Junhui: (driving his car)

Joshua: (sitting at the back seat)

You: (walang malay) (nakapatong ang ulo sa lap ni Joshua)

Joshua: (nakalagay ang palad sa leeg mo) (trying to heal your wounds with his power)

Junhui: (tumingin sa reflection niyo through the front mirror)

Joshua: (looking at you apathetically while healing your wound)

Junhui: Kung may kakayahan ka na pagalingin ang sugat, bakit hindi mo yan ginawa sa mga dati nating empleyado na nag-resign?

Joshua: kapag nalaman mo noon na kaya kong magpagaling, magtataka ka diba?

Junhui: (clutched his hands on the wheel)

Joshua: you don't need to know everything about me, boss. Malapit naman na din akong mamatay kaya umaasa ako isesekreto mo nalang ang nakita mo ngayon. At least, for the sake of our friendship. (Smiles at Junhui through the mirror)

Junhui: (di makasagot)

You: (gumaling na ang sugat mo mula sa kagat ni Dino)

Joshua: (napangiti) finish~ Ikaw na ang magdala sa mismong bahay nila, boss. Kapag naabutan ako ng kuya niya, baka mamatay ako ng mas maaga.

]end of flashback

Joshua: (tumingin kay Junhui) bakit hindi nalang natin hintayin na maalala niya ang nangyari? Hangga't maaari, ayokong makielam sa kanila