Illegal Love

Deel 7

Ik loop richting de uitgang tegenover de grote trappen. Over twintig minuten gaat de bus en over 10 minuten ben ik bij de bushalte. Maar naast alles, ik zit nog steeds onder de betovering van van Roozen. Geen idee of dat iets positiefs is of niet, maar dat hij, zo'n knappe guy dat hij dit wilde? Ik kan het nog steeds niet geloven. Ik voel iets waarvan ik niet weet hoe ik het zou moeten beschrijven. Maar ik heb een vermoeden dat dit, spijt is.

'Gedraag je' zeg ik tegen mezelf als ik net langs de grote uitgang buiten loop.
'Hoezo moet mevrouw zich gedragen? Heeft ze iets verkeerds gedaan?' Hoor ik die bekende en irritante stem weer opeens. Tuurlijk, wie kon het ook anders zijn dan Leon.
'Ik heb nu echt geen zin in je.' geef ik aan en loop door. 'Dat is niets nieuws, maar eeh heb je een lift nodig?' Vraagt hij dan op een lieve toon. Ik heb nu alles behalve een autorit met hem nodig en dat laat ik hem ook weten. 'Nee dankjewel, een rit met jouw is alles behalve wat ik nodig heb'.
'Weet je het zeker? Ik ben best gezellig.'
Uhh wat een zelfverzekerdheid heeft deze jongen zeg. 'Wanneer is het klaar?'
'Wat?'
'Je onnodige aandacht. Is het niet duidelijk dat ik niets met je te maken wil hebben?' Breng ik uit met een geïrriteerde stem. Ik hoef hem echt niet langer om me heen, ben nu wel echt klaar met zijn spelletje.

'Zodra jij mij je thuis laat brengen, dan is het klaar.' Zegt hij.
Wat nu? Ik wil zijn aanbod niet accepteren, maar wil ook niet meer met hem te maken hebben. Ik bedoel een autorit, hoe slecht kan het zijn toch?
'Dus als ik nu ja zeg, blijf je dan voortaan uit mijn buurt?'
'Ja.'
'Oké dan. Maar waag het niet om je hier later niet aan te houden!' Geef ik aan.
Hij knikt vertrouwelijk en we lopen naar zijn auto. Ik stap in en doe mijn gordel om. Hij doet hetzelfde en start de auto op.

We zijn nu al zo'n 5 minuten onderweg en zeggen beide niets. Hij vroeg alleen de net of ik mijn adres wilde typen in de tomtom en that's it. Zo stil had ik hem niet verwacht.

Als we zijn aangekomen bij mijn huis zet hij de radio zachter en trekt eindelijk zijn mond open. 'Zo slecht was het niet toch?' Vraagt hij met een glimlach.
Ik rol met mijn ogen met ook een kleine glimlach op mijn gezicht en doe de portier open. 'Dankjewel' zeg ik als uitstap.
'Is dat alles? Een droog bedankje?'
Ik geef hem een wat-verwacht-je-nou-blik en kijk hem geïrriteerd aan. Dus? Wat moet ik nu zeggen? Ik wil niet te dankbaar overkomen. Maar hij hoeft nou ook weer niet te denken dat ik een één of ander droge bitch ben.
'Ik vraag het uit beleefdheid, waag het niet om ja te zeggen; kom je mee naar binnen?' Ik kan zelf zowat niet geloven wat ik nu heb gezegd en zo te zien aan zijn blik hij ook niet. 'Ja, natuurlijk.' Zegt hij dan. Dat hij nog ja zegt ook. Ik bedoel ik vroeg het niet bepaald aardig.

Hij stapt ook uit zijn auto en volgt mij richting de voordeur. Ik doe de deur open en loop richting de woonkamer met open keuken. Ik hang mijn jasje nog even op en zie dat hij enthousiast om zich heen kijkt. Als we de kamer binnenlopen maak ik zo'n handgebaar richting de bank als neem-plek. 'Wil je wat te drinken?' Vraag ik maar. Is wel zo beleefd.
'Nee dankjewel' zegt hij als hij op de bank zit. Ik neem ook een plekje naast hem en kijk recht vooruit. Na een paar seconden merk ik wel dat ik wat moet zeggen en dat het niet langer stil hoeft te blijven. 'Dus, nu?' zeg ik dan maar.
'Dus nu kunnen we praten.'
'Praten over?'
'Praten over jou, waarom jij mij niet om je heen wilt.'

Ik weet niet wat ik moet zeggen. Of eerder, hoe ik het moet zeggen. Ik kijk even weg, naar links terwijl ik kan voelen dat hij rechts van me mij aankijkt en een antwoord verwacht.

'Laatst zei je dat je geen onderdeel wilde zijn van een spelletje. Zara je bent geen onderdeel van iets' zegt hij met een serieuzere blik dan normaal. Ik kijk hem aan. Ik kijk hem diep aan in zijn prachtige groen-bruine ogen en ik denk dat ik wat moet zeggen;
'Waarom? Terwijl er zoveel meiden zijn die wel alles wat je zegt en doet zullen waarderen, waarom ben jij dan steeds om me heen?.'

'Je bent jezelf. Je bent anders en er is iets dat mij naar je toetrekt. Je schoonheid, je gedrag, de manier waarop je praat en je zelfverzekerdheid.
En naast alles, voor een spelletje zou ik nooit zoveel moeite doen.'

En bij die woorden weet ik even niet meer wat ik moet denken, zeggen of hoe ik moet kijken. Ik weet dat wat ik ook zal zeggen, de situatie alleen maar ongemakkelijker zou worden. Hij kijkt recht vooruit naar de tv en zegt even niets.

Zijn haar, zijn kaaklijn, zijn lippen en zijn ogen. Alles is zo perfect. Te perfect om er langer tegen te kunnen. Ik weet niet wat mij bezielt, maar besluit het toch te doen. Ik zat al naar hem gedraaid en leun wat voorover. Ik pak hem bij zijn hals aan de bovenkant van zijn shirt en trek hem naar me toe en zonder na te denken zet ik mijn lippen op de zijne..

Oké dit was echt een heel leuk deel om te schrijven, hoop dat jullie t ook net zo leuk vinden om te lezen!