9-Bound To Obey

101 8 6
                                    


"I'm sorry, Sheloh." Phillip said. Nakatayo ako sa dining area namin ng araw na iyon nang lumapit ito sa akin nang hindi ko namalayan. Past eight pa noon kaya wala pang taong kumakain sa restaurant.

It was two days after the incident at Circuits.

I looked straightly at him. I saw him felt uneasy. He looked pale at namumula parin ang panga nitong nasuntok ni Luc.

Napabuntong-hininga ako. "I don't understand it at all, Phil. Hindi ko talaga maintindihan paano mo nagawa sa akin ang gayon gayong pinagkatiwalaan kita." I said.

He sadly sighed and pulled a chair in front of me.

I pulled a chair too and seated.

"My parents want me to stay in our province, umpisa nito. I couldn't say no but I still keep going here because..."

He couldn't utter a word, he couldn't looked straightly to my eyes dahil ibinaling niya sa ibang direksyon ang paningin niya.


Napailing ako that was the first time I saw him like that. Palagi itong nakangiti at palakaibigan kaya nga madali ko itong nakagaanan ng loob. While his cousin Ian was so serious at palaging business like ang tono.

"Because I... wanted to see you." He said it finally. He shyly looked at me

"I -I like you a lot," he added.

"But..." I interrupted pero pinigil niya ako.

Iniunat ko ang likod ko sa upuan, placed my hands on the table at pinagsalikop pagkatapos.

He smiled bitterly, "I knew from the very start, you just only want me to be a friend and nothing more, and I still tried my luck."

Poor him, naisip ko. "Whatever might come along the way, hindi ko alam Phil but as of now, you're my friend and ayokong masira iyon."

He nodded sadly. He closed his eyes. Bahagya niyang nahimas ang panga niyang namumula na marahil ay nalimutan niya.

I saw him suddenly gasped nang mahawakan ang iyon.

"I'm sorry for that," I said

"Tama lang sa akin ito," malungkot niyang sagot.

Umiling ako.

"I can feel it, you felt the other way about Vergara."

Napatitig ako sa kanya.

"I hope he will take good care of you," seryoso niyang turan.

I smiled gently, feeling bad for him. "Hindi ko alam. I have so much to think as of now, Phil. And getting into a relationship is perhaps the last thing on my mind."

"I understand," he said pagkatapos ng ilang sandaling katahimikan.

He stood up. Tumayo na rin ako.

I hugged him. "Please do take good care of yourself," I said. "And may you find someone who deserves you," I added.

Marahan siyang tumango. Then went off.

I took deep breaths bago pumasok sa office ko.

Halos kalahating oras na ako sa loob nang pumasok ang grupo nina Luc. Nakahawak si Lorin sa braso nito. There was Mark too and some other guys.

Ang mangilan-ngilang customers ay kaagad napalingon sa kanila. O sa kanya marahil dahil halos pawang kababaehan ang umuukopa sa dalawang table.

At tulad ng dati ni ngiti mula sa kanya ay walang itinapon si Luc sa kanila. Mabuti pa si Mark at bahagya pang tinanguan ang mga ito.

The Perfect UnplannedTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon