Deniz Kokusu - Mahalle (TAMAMLANDI)

(33) Deniz Kokusu

(33) Deniz Kokusu

Dakikalar sonra kapının yumruklanması ile ayağa kalktım. Bir de gelmiş miydi? Ne yapacaktı? Ne diyecekti?

Üzgünüm Deniz.

Bana bir şans daha ver Deniz.

Çok pişmanım Deniz.

Burnumu çektim. Kapı yumruklanmaya devam ediyordu. Kapımı kilitledim. Onun yüzün den bu halde olduğumu görmesini istemiyordum. Anladığım kadarı ile içeriye girmişti. "Kapıyı kırdın lan! Yavaş."dedi Hakan abim sinir ile. Kapıyı geçtim o benim kalbimi söküp yerin den almıştı."Nerede Deniz?!"Sesini duymam ile hızla çarpan kalbime lanetler ettim. Sesi sinirliydi. Benim sinirli olmam gerekmiyor muydu? Gözüm den bir damla düştü. Canım hiç bu kadar yanmamıştı. Bunu neden bana yapmıştı. Ben bunu haketmemiştim kesinlikle.
"Deniz içeri de de ne bu haller?"diye sordu Hakan abim. Cevap gelmedi. Adım seslerini duydum. Muhtemelen benim odama yaklaşıyordu. Kapı kilitli olduğu için giremezdi. Hemen yorganımın altına girip,kafama kadar çekip altına girdim. "Deniz kapıyı aç konuşmamız lazım güzelim!"Ses tam kapımın dibin den geliyordu. Bir kaç dakika kapının kolunu indirdi ama açamadı. Cevap vermedim. Gözlerimi sımsıkı kapattım.  "Hiç bir şey görüldüğü gibi değildir."dedi acı dolu sesiyle. Nefes alıp verme sesi duyuldu. "Beni bir dinlersen her şeyi anlayacaksın!"demesi ile gene cevap vermedim. Neyi dinleyecektim? Yalanlarınımı? Beni sevdiği yalanını mı?
Gözüm den bir damla yaş daha düştü."Yiğit neyden bahsediyorsun oğlum sen?" Gelen ses anneme aitti. Yiğit derin nefes aldı ve verdi. Cevap vermedi. Tekrar kapıya vurdu. "Hani söz vermiştik birbirimizi dinleme den hareket etmeyeceğimize. Hani söz vermiştik birbirimize güveneceğimize! Güven bana Deniz!"Sesinin çağresizli belli oluyordu.
Ben o fotoğrafı görmeseydim yargısız infaz asla yapmazdım. O resmi gördük den sonra her şey değişmişti. O ikisinin o halde olduğu tekrar gözüm de canlanınca gözlerim tekrar dan doldu ve bir kaç damla yaş süzüldü."Ne oluyor burada? Çakma enişte Yiğit? Ne yaptın biricik kuzime. "gelen ses Can'ındı. Hakan abimin sesi duyuldu,"Deniz de eve geldiğin de bir tuhaftı zaten..."deyip duraksadı."Ne oldu aranız da? Bak eğer onun canını yakacak bir şey yaptıysan karşında bambaşka bir Hakan görürsün!"dedi hışım ile Hakan abim."Ben Denizi sen den daha çok düşünüyorum merak etme! Onu üzecek bir şey asla yapmam! Küçük bir yanlış anlaşılma var ortada. Onu düzelteceğim." Beni üzecek bir şey yapmazmış...Yanlış bir anlaşılma varmış...
Neyin yanlış anlaşılması vardı ortada? O fotoğraf karesin de hiç bir yanlış anlaşılma olduğunu sanmıyordum. Kapım tıklatıldı tekrar dan. "O zorla gelip beni öptü! Yemin ederim seni aldatmadım!"dediğin de sinir den kahkaha atmaya başladım."Lann!"dedi Can şaşırdığı belliydi. "Kimle öpüştün olum?"diye sordu Can. Gayet de istekli görünüyordu. Zorla öpmüş gibi durmuyordu."Beni..."deyip yutkundum. Sesimi duyunca susmuşlardı.
"Rahat bırak. Artık nişanlı da değiliz. Nişanı atıyoruz."deyip parmağım daki yüzüğü çıkardım ve fırlattım."Hayır nişanı atmıyoruz!"dedi iyicemen sesini yükseltir iken. "Yiğit ne oluyor doğru düzgün anlat sinirleniyorum artık lan! Kim kimi öpmüş."diyen Hakan abim ile Yiğit sıkıntı ile derin nefes alıp verdi."Deniz de beni dinlese her şeyi anlatacağım. Ama açıklama yapmama izin vermiyor!"dedi sesin den de anlaşıldığı gibi çaresizce.

"Gel dışarı da adam akıllı anlat bana! Sonra Deniz ile konuşursun!"diyen Hakan abim ile sinir den resmen delirecektim. "Hâlâ konuşmak danmı bahsediyordu."Hayır ilk önce Deniz ile konuşacağım!"dediğin de ayağa kalktım. Ve yerden yüzüğü aldım. Sonra kapıya yaklaşıp,kilidi açtım. Kapı kulpunu indirdim. Kapıyı açtığım da,Canı,annemi,teyzemi abimi ve onu gördüm. O an gözlerin de ki yıkılışı gördüm. Peki o benim yıkılışımı görmüş müydü?"Deniz."dedi fısıldar gibi. "Yemin ederim görüldüğü gibi değil! Güven bana."dedi zar zor çıkan sesi ile. Gözlerinin kıpkıpmızı olduğuna şahit oldum. Bana bir adım attığı zaman bir adım geri çekildim. "Bana..."deyip yutkundum. "Yaklaşma!"