Between Love and Boundaries Book1: The Forgotten Memories

Chapter 1:

Andito kami ngaun sa aming tahanan na kung tawagin ay orphanage o bahay ampunan. Tama kayo ng narinig tahanan ko na to dahil hanggang sa nagkaisip ako dito na ko nakatira. Sabi ng madre sa kalapit na lugar namin kung saan ako nagsisimba tuwing Sunday. Iniwan daw ako sa harap ng simbahan. At dahil join din ang isang orphanage at isang church, dito na ko sa orphanage pinagkatiwala. Wala akong sama ng loob sa mga tunay Kong magulang kahit na hindi ko cla nakakasama. Lagi kong pinagdadasal na lagi clang nasa mabuting kalagayan. Sabi nila pag abanduna ang tawag dun sa ginawa nila. Lagi kung isinasaisip at isinasapuso na may dahilan sila kung bakit nila ako iniwan.. Ang haba na ng sinabi ko di pa ko nakapagpakilala sa inyo. Ako nga pala si Jessica. Yun lang tanging alam ko.

"Jessica, kanina ka pa namin tinatawag nan dyan na yung sasakyan natin." Sabi ni sister Weng, may katandaan na cya.

"Opo, hinihintay ko lang po si Nikah." Sabi ko

"O sige sumunod na lang kayong dalawa dito sa bus. Alam mo naman na every Saturday kailangan natin magpunta sa bayan para sa tree planting program ng St. Joseph Academy, ikaw pa naman ang candidate for valedictorian."

"Opo, sister Weng, excited na nga pa ako kasi ilang weeks na lang po ay gragraduate na po ako ng High School." Nakangiti kong sabi.

Nagtataka siguro kayo kung bakit ako nakapag-aral. Dahil di pa dumating ung hinihintay ko ikukuwento ko muna sa inyo. Nakapasok ako sa school ng St. Joseph Academy dahil sa tulong ng simbahan, member kasi ako ng choir ng simbahan at school namin kaya nakakuha ako ng scholarship.

"Jessica, talagang nagpaiwan ka pa para hintayin ako. Ang bait talaga ng kaibigan ko." Sabi ni nikah at sa wakas dumating din dahil siguradong kami na lang ang hinihintay.

"Ano ka ba, di ba we promise, both of us that we never leave each other. Kung na saan ang ka dapat nandun din ako." Sabi ko sa kanya, marami na kaya akong natanggihan na alok para ampunin ako pero di ko tinanggap kasi alam ko ang nararamdaman ng iniwan at siguro dahil umaasa ako na baka balikan ako ng mga tunay kong magulang.

"Jessica, ang OA mo alam mo ba yun. Paano kung one day kailangan ko nang umalis at hindi kita pwedeng isama." Nikah

"Ano iiwan mo rin ba ako. Alam mong ikaw ang tinuturing ko na kapatid, kambal pa nga dahil sabay lang tayong lumaki dito." Sabi ko sa kanya.

"Halika na nga, baka iwan pa tayo. Hindi mo makikita ung lagi mong dinadalaw dun sige ka." Si Nikah

"Ako pa ang tinakot ng isang ito, ikaw nga yang matagal Jan,eh." Sabi ko

Nagpout naman siya bago sumakay sa bus.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Jessica POV

Isa sa pinakapaborito kong lugar ang Cherry Blossom Magical Garden. Sa tagal ko ng gardener dito sa lugar na to kung saan kami magtetree planting program. Wala naman akong nakikitang Cherry Blossom. Ang weird naman nung nagbigay ng pangalan dito sa garden, pwede naman Magical Garden kasi ang gaganda ng mga bulaklak dito.

Pumunta kami sa pinakadulo ng garden kung saan wala ng tanim at ang tanging makikita mo lang ay ang malawak na lupa at isang malaking tuyo na puno sa gitna.

"Girls, magsisimula tayong magtanim dun sa gitna. Nakikita nyo ba yung nag iisang puno. Dun tayo pupuwesto. Dala nyo ba ang mga buto naitatanim nyo ngaun. Kahit buto ng halaman pwede, be sure mapaganda natin tong lugar na ito."

"Sister Lory, masyadong malayo ang tubig dito bakit dun na lang tayo sa greenhouse para di masyadong mainitan ang mga bata." Sister Weng

"Excuse po, ako na lang pong bahalang magpaganda dito sa part ng puno." Sabi ko. Tutal dito ako laging nagpupunta sa tuwing nalulungkot ako. Di ko kasi maiwasang malungkot sa school pag may parents meeting at family game sa school. Lagi akong di makasali sa game na yun. At ang punong ito ang tanging sandalan ko. Si nikah kasi sa orphan na lang cya nag aral dahil dun daw cya belong.

"Sure, Jessica. Kumuha ka na lang ilang halaman sa garden para maitanim dito. Pagbuto ang itanim natin dito baka di agad mabuhay." Sabi ni sister Lory.

"Mawalang galang po, kailangan na po naming putulin ito." May lumapit sa amin ng makarating kami sa puno.

"May pahintulot ba kayo para gawin ito." Sister Weng

"Opo, meron po. Matagal na po kasing patay ang punong ito. Nakikita nyo naman sa hitsura ng puno." Sabi ng lalaki

"Mister, alam ko pong masyado po akong bata para makialam sa problema na ito. Pero nakikiusap po ako na wag ng putulin ang punong ito." Sabi ko sa dalawang lalaki.

"Ibebenta na po kasi dito sa part na to kaya kailangan na daw putulin. Napag utusan lang kami."

"Wag po, nakikiusap ako. Pagagandahin ko po itong lugar na ito."

"Miss, magagalit ung amo namin na intsik pag di namin ito ginawa." Sabi ng guy kaya lumuhod na ako kaya nagulat cguro cla sa ginawa ko.

"Jessica, ang may ari na ng garden na ito ang nag-utos sa kanila. Tumayo ka na jan." Sister Lory

"What's happening here?" Mr. Lee ang may ari ng garden.

"One of our student, said that she don't want to continue cutting this old cherry blossom tree." Isa sa mga teachers ko ang nagsalita.

"I know Jessica that your the one who wants to stop it." Mr. Lee

"Yes Mr. Lee, I'm the one." Sabi tapos ngumiti si Mr. Lee sa akin.

"I will do your favor, if this tree will grow again." He said

"What?" Gulat na sabi ng lahat pati si nikah nagulat din...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"Okay, if this is only the way to stay this tree here." I said