Between Love and Boundaries Book1: The Forgotten Memories

Chapter 2:

Jessica's POV

"Hay Jess, kung di pa talaga nagandahan ung Mr. Lee na yun sa ginawa natin. Biruin mo tinulungan ka pa ng iba pa natin kasama at lalo na yung mga kaklase mo. Ang swerte mo pa rin Jessica." Si nikah.

"Mukhang di pa rin nagbibiro si Mr. Lee sa kondisyon nya. Biruin mo biglang nagbago ang isip para hindi maputol ung puno nung pumayag ako. Pero nagpapasalamat talaga ako sa kanya." Sabi ko

"Tagpuan nyo lang naman ng boyfriend mo yung puno na yun para di kayo mahuli ni Mr. Lee." Sabi ni Nikah.

"Kung di lang talaga kita kaibigan baka naisip kong wala kang tiwala sa akin. Ano ka ba memorable sa akin yung tree na yun. Kung di dahil dun wala akong scholarship sa magandang school kagaya ng St. Joseph Academy. Dun kaya ako nagwish natupad naman. Try mo kaya magwish din sa puno na yun. Biruin mo Cherry Blossom yun, di ba, wala naman nabubuhay na cherry dito sa atin." Sabi ko.

"Zzzzzzzzz." Si nikah.

"Ano tinulugan lang ako. Daldal ako ng daldal, wala naman palang nakikinig sa akin. Good night na nga sayo Nikah." Sabi ko sa kanya.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Maniwala ka lang Jessica na may buhay sa punong ng Cherry Blossom. Siguradong makukuha mo minimithi mo". Isang boses ng Babae.

"Kahit pa ang isang matandang puno pa ang Cherry Blossom. Ang gusto ko lang naman magkabuhay ito, ung talagang kaya niyang pagaanin lahat ng saluobin ko". Sabi ko

"Alam kung may mabuti kang hangarin". Isang boses ng babae.

"Sino ka? Bakit di ka magpakita". Hanggang mapadpad na nga ako sa mismong Cherry Blossom.

Namangha ako dahil biglang nagbago ang paligid. Ang dating walang buhay ng Cherry Blossom nagkaroon ng magagandang bulaklak. Nagulat ako dahil sa harapan ko may isang lalaki nakatayo sa harapan ko.

"Sino ka?". Sabi ko sa lalaking kasing edad ko lang.

"Jessica, makikilala mo rin ako sa tamang panahon". Sabing lalaki.

"Paano mo nalaman ang pangalan ko". Sabi ko.

"Jess, gising na malalate ka na sa 2nd mass. Ano ba yang pinagsasabi mo, alam ko naman talaga pangalan mo. Di ba nga wala ka pang apelyido." Sabi ni nikah sa akin.

"Ang sakit ng ulo ko." Sabi ko sa kanya.

"Paano kahit anong gawin ko sayo di ka magising Jan. Sarap ng tulog mo, akala ko di ka na magigising kahit kailan." Si Nikah.

Pagsilip ko sa orasan 8:00 na ng umaga.

"Bakit di mo sinabing alas otso na pala." Mabilis akong tumakbo sa paliguan. Paano ba naman 8:30 am ang cmula ng 2nd mass. 30 minutes na lang gagawin ko para magprepare at pumunta sa simbahan.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

My Jesus, my Saviour

Lord there is none like you

All of my days I want to praise

The wonders of your mighty love

My comfort, my shelter

Tower of refuge and strength

Let every breath, all that I am

Never cease to worship you

Shout to the Lord all the Earth, let us using.

Power and majesty, praise to the King

Mountains bow down and the seas will roar

At the sound of your name.

"Ang ganda talaga ng boses mo Jessica, parang anghel. Sayang di ka nakasama kanina." Sabi ng leader namin na lalaki, manliligaw ko.

Pinaiwan ba naman ako mag-isa at ako, siya na lang naiwan dito sa simbahan dahil sa punishment ko daw ito.

"First and Last mong late na ito kung hindi may ibang punishment na ang gagawin mo, okay." Sabi ng leader namin na si Blake.

" Ano naman kung sakali." Tanong ko sa kanya.

"Madali lang naman ang makipagdate sa akin."

"Hay naku, Blake sabi ko sayo na hanggang kaibigan lang ang tingin ko sayo." Sabi ko sa kanya.

"Well, hindi ako susuko hanggat wala ka pang napapakilala sa akin." He said while smiling.

"Tapos naman na siguro punishment ko. Kaya uuwi na ako."

"Ihahatid na kita." Blake

"Huwag na." Ako

"Sige na. Part pa rin ito ng parusa mo." Blake

"Sabi mo,eh. Basta pangako mong hindi mo na ko kukulitin. At maghahanap ka na ng iba. FRIENDS." ako

"Sige na nga, grasya na makakawala pa. Kaysa naman sa wala tayong napatunguhan. Kuntento na ako sa friendship natin, FRIENDS." Saka nakipag shakehands sa akin.

"Wait ka lang dito,ah. Kukunin ko lang ang kotse ko." Blake. Tumango na lang ako.

Habang hinihintay ko si Blake sa gate ng simbahan may lumapit sa aking matandang babae. Sabi nya:

"Hija, malapit mo ng makita ang lalaking nakatadhana sa iyo. Pagnakita mo na naging dahilan kung paano ka napunta sa mundong ito. Mabigat ang iyong pagpipilian dahil tanging ikaw lang ang makakagising sa iyong sarili. Ang payo ko lang sayo, gamitin mo ang puso mo para magpasya." Sabi ng matandang babae.

Di nga nakakaloka si Lola, ah. Medyo naguluhan ako sa sinabi nya. Pero kahit ganun naawa ako kay lola kasi kaya siya nagkakaganyan dahil napabayaan na siya. Halata naman sa kanya ang sobrang gutom. Tiningnan ko lang c Lola habang palayo sa akin.