The Miracle

Όλα να τα περιμένεις!

Είχα ξυπνήσει εδώ και ώρα αλλά δεν άνοιγα τα μάτια μου επίτηδες. Ένιωθα τα χέρια του πάνω μου και τα χείλη του πάνω στα δικά μου και προσπαθούσα να μην καρφωθώ και καταλάβει κάτι. 

-Άνοιξε τα μάτια σου. Ξέρω πως είσαι ξύπνια. Ψιθύρησε στο αφτί μου και με ξαναφίλησε. Άνοιξα το ένα μου μάτι και τον κοίταγα σαν να ήμουν νευριασμένη. Μα είναι δυνατόν;;; Γιατί με ξυπνάς ρε άνθρωπε; Δεν βλέπεις πως είμαι τόσο τέλεια; 

-Τι ώρα είναι; Είπα και κάθισα στο κρεβάτι όσο τεντονώμουν για να ξεπιαστώ. Ο Μύρωνας με κοίταγε χωρίς να λέει τίποτα απλά χαμογέλασε. 

-Έχεις ακόμα περίπου ένα δύωρο ως να πας σπίτι. 

-Έχω μια ιδέα! 

-Όχι. Είπε και με κοίταξε σοβαρά. 

-Μα δεν ξέρεις τι θα σου πω..

-Φαντάζομαι όμως για αυτό όχι. 

Σηκώθηκα και πήγα να βγώ απο το δωμάτιο. Κράτησε το χέρι μου και με γύρισε προς το μέρος του. 

-Τι; 

Αναστέναξε και με αγκάλιασε. Τον κοίταξα και τον φίλησα. Έβαλα τα πόδια μου γύρω του και αυτός με την σειρά του με πήγε ξανά στο κρεβάτι. Ανέβηκε πάνω μου και συνέχισε να με φιλάει. Κάποιες στιγμές ήταν ήρεμος και άλλες το φιλί του γινόταν άγριο. Έπιασα τα χέρια του και τον κόλλησα πάνω μου. 

-Κρύστι..

-Μμμ είπα και συνέχισα να τον φιλάω στον λαιμό.

-Κρύστι.. Αγάπη μου σταμάτα.

Για μια στιγμή ανατρίχιασα. Τον κοίταξα και προσπαθούσα να μην τσιρίξω απο την χαρά μου.

-Πως.. με είπες;;

Χαμογέλασε και με φίλησε απαλά. 

-Σήκω.. πάμε μέσα να φάμε και φεύγεις. Δεν θα προλάβουμε.

-Εσύ που θα πας;

-θα έρθει να με πάρει ο Διονύσης και θα πάμε να βρεθούμε όλοι στο σπίτι του Γιώργου. Θα φάμε τίποτα και μετά πρέπει σιγά σιγά να πάμε στο μέρος που θα γίνει η συναυλία το βράδυ. Μέχρι να μας ετοιμάσουν να δούμε τι θα φορέσουμε να φτιάξω τα μαλλιά μου και όλα αυτά θα περάσουν τόσες ώρες. 

-Θα μιλάμε;; Είπα σαν να τον παρακαλάω.

-Μπορώ να κάνω και αλλιώς; Είπε και με σήκωσε απο το κρεβάτι. Πήγαμε μέσα και έκατσα στην καρέκλα. Κοίταξα τον εαυτό μου και κατάλαβα πως ακόμα δεν φορούσα ρούχα. Ο Μύρωνας ήταν μόνο με το μποξεράκι και είχε γυρίσει στην κουζίνα και κάτι μαγείρευε. 'Εβλεπα το σώμα του και το πρόσωπο του και σκεφτόμουν πόσο τυχερή ήμουν. Αυτός ο άνθρωπος... Αυτό το πλάσμα είναι δικό μου. Έχω μόνο εγώ την άδεια να τον αγγίζω.