The Miracle

Το αγόρι μου..

Το κεφάλι μου με είχε πεθάνει και ο Μύρωνας ακόμα δεν είχε γυρίσει. Εύχομαι να μην έκανε καμία βλακεία. Η Ηλιάνα με κοίταγε και κάτι έλεγε στην Μαρίτα. Πήγα στον καναπέ και ξάπλωσα. Κοίταγα τον Γιώργο και τον Διονύση και αναρωτιόμουν τι ακριβώς έκαναν με τα κινητά τους. Ο πόνος στο κεφάλι μου δεν έλεγε να σταματήσει. 

-Θες ένα παυσίπονο; Με ρώτησε στο τέλος η Μαρίτα. 

-Όχι. Θα... Είπα και πριν προλάβω να συνεχίσω έτρεξα στο μπάνιο και έκανα εμετό. Κράταγα την κοιλιά μου και τότε ένιωσα δύο χέρια να με κρατάνε. Πήρα αναπνοές και σηκώθηκα. Γύρισα να πλένω το πρόσωπο μου και είδα τον Μύρωνα να με κοιτάει με κόκκινα μάτια. Έδειχνε πως πάλευε να μην φωνάξει. Οι φλέβες στο λαιμό του είχαν πεταχτεί έντονα. Άνοιξα την βρύση και έπλενα τα δόντια μου και το πρόσωπο μου. Ο Μύρωνας καθόταν στην πόρτα και απλά με κοίταγε. Μόλις τέλειωσα τον κοίταξα. 

-Τι έγινε;

-Θα φύγουμε. Ετοίμασε τα πράγματα σου. Όσο πιο γρήγορα τόσο πιο καλά. Είπε και ήρθε κοντά μου. Με αγκάλιασε και εγώ ακούμπησα πάνω του. Άρχισα να κλαίω και να τον χτυπάω στο στήθος και αυτός απλά χάιδευε τα μαλλιά μου και προσπαθούσε να με ηρεμίσει. 

-Αγάπη μου δεν πρόκειται να αφήσω κανέναν να σε πειράξει. Ούτε το μωρό. Θα σκοτώσω όποιον πάει να σε ακουμπήσει. 

-Μύρωνα θέλω να ηρεμίσω!! Εσύ φταίς! Φώναζα και ακόμα τον χτύπαγα στο στήθος. Δεν έλεγε τίποτα και απλά με κράταγε στην αγκαλιά του. Με πήγε στο δωμάτιο και με έβαλε να ξαπλώσω. Κάθησε δίπλα μου και κράταγε το χέρι μου. 

-Θες να σε αφήσω να κοιμηθείς; Θα είμαι εδώ συνέχεια δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα. 

-Βλέπεις τι γίνεται;;; Επειδή πήγες εκεί! Εξαιτίας σου γίνονται όλα! Γιατί δεν με αφήνετε να ηρεμίσω λίγο! Δεν ζητάω τίποτα τρελό. Είμαι έγκυος. Θέλω και χρειάζομαι ηρεμία! Και μόνο αυτό δεν έχω! Είπα και οι φωνές μου ακούστηκαν ως μέσα. Η Μαρίτα φάνηκε στην πόρτα και μας κοίταγε. 

-Τι έγινε; Είπα εγώ και αυτή με κοίταγε λυπημένη. 

-Μην μαλώνετε... Είπε και πήγε μέσα. Γύρισα απο την άλλη και σκεπάστηκα. 

-Και όλα αυτά επειδή είσαι διάσημος! Είπα και σκούπησα τα μάτια μου. 

-Κρύστι δεν φταίω εγώ για το τι γίνεται έξω. Με κατηγορείς τζάμπα... Είπε με ήρεμη φωνή και χάιδεψε τα μαλλιά μου. 

-Πήγαινε μέσα. Σε παρακαλώ δεν θέλω να βλέπω κανέναν αυτή την στιγμή. 

-Όπως θες μωρό μου. Είπε και άφησε ένα φιλί στα μαλλιά μου. Βγήκε έξω και εγώ έκλεισα τα μάτια μου. Διάφορες εικόνες περνούσαν απο το μυαλό μου και η χειρότερη ήταν να βλέπω τον Μύρωνα χωριστά απο εμένα. Γιατί είχα συνδέσει την ζωή μου τόσο πολύ μαζί του; Γιατί με πονούσε ως και η σκέψη να τον χάσω;; Με αυτές τι σκέψεις με πήρε ο ύπνος.