The Miracle

Η απόφαση

Το τηλέφωνο μου χτυπούσε συνεχώς αλλά εγώ εδώ και ώρα κάθομαι στο πάτωμα στο δωμάτιο μου και κοιτάω έξω απο το παράθυρο. Σκέφτομαι τι είναι πιο σωστό να κάνω. Η ζωή μου δεν ήταν ακόμα στην πιο καλή φάση και σίγουρα θα είχα πολλές δυσκολίες να μεγαλώσω μόνη μου το μωρό που μεγάλωνε ήδη μέσα μου. Έκλεισα τα μάτια μου και ακούμπησα πίσω στον τοίχο. Λίγο αργότερα το κινητό μου ξαναχτύπησε αλλά πάλι δεν έδωσα καμία απάντηση. Ταυτόχρονα χτύπησε το κουδούνι και άκουσα την φωνή της Λίας να χαιρετάει. 

-Στο δωμάτιο της είναι. 

Άκουσα βήματα όμως για έναν λόγο άγνωστο δεν ένιωθα έτοιμη για το άτομο που ήθελε να με δεί. Ή πόρτα άνοιξε και είδα τον Μύρωνα να στέκεται μπροστά μου. Πέταξε κατευθείαν κάτω τον σάκο του και έτρεξε δίπλα μου. 

-Τι έπαθες; Πονάς; Πως να σε βοηθήσω; Είπε και πανικός φάνηκε στην φωνή του. Τον κοίταγα και απλά δεν μπορούσα να πώ τίποτα. Με σήκωσε στα χέρια του και με πήρε αγκαλιά. Με άφησε στο κρεβάτι και με σκέπασε. Χάιδευε τα μαλλιά μου και τότε μόνο παρατήρησα τα μάτια του. Ήταν κόκκινα και έδειχνε τόσο κουρασμένος. Κάθησα στο κρεβάτι και έπιασα το πρόσωπο του. Αυτός με κοίταγε και φίλησε τον καρπό απο το χέρι μου. 

-Πρέπει να φύγω... Πάμε Θεσσαλονίκη.. 

-Πότε θα γυρίσεις;

-Μεθαύριο αλλά μετά απο δύο μέρες φεύγουμε πάλι για Κρήτη. 

Κούνισα το κεφάλι μου και αυτόματα το χέρι μου έπιασε την κοιλιά μου κάτω απο το πάπλωμα. Ο Μύρωνας με κοίταγε και λες και το ήξερε έβαλε το χέρι του πάνω στο δικό μου. 

-Συγνώμη... για όλα...

-Μύρωνα τι;..

-Αν αποφασίσεις να το κρατήσεις δεν θα σταθώ εμπόδιο. Η τελική απόφαση είναι δική σου. 

-Είναι και δικό σου παιδί όμως..

-Ξέρω...

-Δεν.. δεν το θές κάν έτσι; είπα με δάκρυα στα μάτια. Με αγκάλιασε και αναστέναξε

-Δεν παίζει ρόλο αν το θέλω Κρύστι.

-Παίζει για εμένα. Αν δεν το αγαπάει ούτε ο ίδιος ο μπαμπάς του...

-Πρέπει να φύγω..τα αγόρια με περιμένουν κάτω. Θα μιλήσουμε μόλις φτάσω οκ;

-Καλά..είπα και αυτός άφησε ένα πεταχτό φιλί στα χείλη μου και σηκώθηκε. Έφτασε στην πόρτα και γύρισε και με κοίταξε

-Να προσέχετε όσο λείπω.. Είπε και κοίταξε την κοιλιά μου. Πήρε τον σάκο και βγήκε έξω. Ένιωθα να μου λείπει ήδη. Δεν ήξερα τι να κάνω. Πήρα το κινητό μου και έγραψα στην Μαρίτα.