HİCRAN [Ateşe Yürümek Serisi 1.Kitap]

39. Bölüm "Ölüm"

39.Bölüm : Ölüm

*Çünkü biliyorum, gerçeği söylesem gözümden akan bir damla yaşta boğulur...*

_

"İçimde bir his var, çok kötü bir his." Gece'nin sesiyle başımı kaldırdığımda göz göze gelmiştik.

"Psikolojik olarak böyle düşünüyorsun o mesajdan sonra, hiçbir şey olmayacak."

"Ayla,sen yine de evden çıkma tamam mı?" söylediği şeyle göz devirdim.

"Bir tane ruh hastası yüzünden eve tıkılıp kalacağımı sanıyorsan yanılıyorsun Gece," sıkıntılı bir nefes verdiğinde kravatını düzeltip ellerimi göğsünün üzerine koydum ve yanağına uzandım öpmek için.

"İçindeki sıkıntıya son ver. Bugün senin günün, bugün bu işi alacaksın."

"Çok eminsin," dedi gözlerini kısarak yüzüme bakıp. Gülümsedim.

"Bu sefer diğerlerine göre daha kararlı, daha azimli gördüm seni. Sen istediğin sürece yapamayacağın şey yok Gece Sarsılmaz."

Gülümseyerek alnıma bir öpücük kondurdu. "Gideyim artık ben de, ilk görüşmeye geç kalmak istemem."

Başımı salladığımda onu yolcu ettikten sonra derin bir nefes verip koşar adımlarla odaya doğru ilerledim.

Beyaz bir tişört ve uzun, hafif bir yırtmacı olan kırmızı bir etek giydim üzerime. Saçlarımı serbest bırakıp çantamı da yanıma alarak aşağıya indim tekrardan. Bugün babamın yanına gidecektim.

Kapıyı çarpıp çıktığımda bahçede duran Duman'ın başını okşayıp arabama bindim hızlı bir şekilde. Acele etmem gerekiyordu, daha yemek yapacak, ortam hazırlayacaktım.

Gaza yüklendiğimde yol boyu sessizliğin tadını çıkardım. Hayatım sürekli hareket hâlindeydi. Olaylar hep üst üste geliyordu, tek huzur bulduğum yer Gece'nin yanı oluyordu.

Yarım saat kadar bir süre içinde nihayet Yıldız Holding'in önüne gelmiştim. Yıldız ismini görmem bile kalbimde bir ağırlık oluştururken derin bir nefes alıp indim arabadan.

Yolun kenarlarında kar kalıntıları vardı fakat hava güneşliydi.

İçeri girer girmez kim olduğunu bile bilmediğim bir kadın önümde belirdi. "Buyrun efendim kime bakmıştınız?"

"Arslan Kandemir," dedim sakince. "Kendisi babam olur, görüşmek istiyorum."

"Ah,pardon... Tabi buyrun size odasına kadar eşlik edeyim." kızı olduğumu duyar duymaz yüzündeki ifade öyle değişmişti ki başımı sağa sola salladım.

Yanımdaki kız ile birlikte birkaç dakika yürüdükten sonra bir kapının önünde durduk. "İşte burası, ben sizi yalnız bırakayım."

"Teşekkürler," dedim gülümsemeye çalışarak. Karşılık verip yanımdan uzaklaşırken kapıyı tıklattım.