HİCRAN [Ateşe Yürümek Serisi 1.Kitap]

9. Bölüm "Günlük"

9. Bölüm : Günlük

*Başkalarının acılarını paylaşmadan, kendi acılarımızdan kurtulamayız*

Yıldızlamayı unutmayınız.

~

Gece Sarsılmaz'ın Anlatımıyla ;

Elimdeki pembe günlüğe baktım. Ayla'nın günlüğüne.

Onun arabasını aldığımda inerken arabada bulmuştum. Açıp açmama konusunda kararsızdım hâlâ. Biliyordum, açmamam gerekiyordu fakat bilmek istiyordum. Bensiz neler yaşamıştı, bilmek istiyordum. Aşık olmuş muydu mesela? O herif onu üzmüş müydü? Ağlatmış mıydı? Babası olacak Arslan, kırmış mıydı onu?

Herkesin karşısında sert olan, aslan kesilen ben yıllar geçse bile hâlâ onun karşısında uysal bir kediye dönüyordum. Ayla benim zaafımdı. Ailemden sonraki tek güçsüz yanımdı. Herkese güçlü gözükürdüm ama bir onun yanında dağılır, toparlanamazdım. Bunun için de sert davranmam gerekiyordu bazen.

Derin bir iç çekip günlüğe bağlı olan kilitle açtım elimdekini. Arabanın içindeydim.

Ayla Kandemir

Not : Bu günlük sadece ve sadece annemi kaybettiğim günden itibaren her yıl dönümünde yazılan yazılar ve ölmeden önce istediğim şeylerle alakalıdır.

Giriş sayfasına böyle bir not bırakmıştı. İlk sayfayı açtım usulca.

01/01/2008

Sevgili günlük,

Bugün 9 yaşıma girdim ve bugün annemi bırakalı 5 yıl oldu . Hâlâ gelmedi ama ben beklemekten vazgeçmiyorum. Çünkü biliyorum annem gelecek. Bugün bunu babama da söyledim ama beni geçiştirdi. Bu beni üzse de belli etmedim. Çünkü babamı üzmek istemiyorum. O benim bu hayattaki en sevdiğim kişi. Onu herkesten çok seviyorum. Bugün babama saçlarımı ördürdüm. Mutluydum ama babam saçlarımı kestirmem gerektiğini söyledi. Ona nedenini sorduğumda ise bana saçlarımın anneme benzediğini söyledi. Bu güzel bir şey ama babam neden öyle dedi anlamadım. Babamı üzmek istemiyorum. Saçlarımı çok seviyorum ama kestirmek zorundayım.

Çünkü babamın mutluluğu için her şeyi yaparım.

Bugünlük bu kadar sevgili günlük. Sana neden günlük demişler anlamış değilim çünkü ben sana sadece yılda bir kez yazıyorum. O da annemin gittiği gün. Ve son kez söylemek istiyorum ki annemi çok seviyorum.

Çabuk dön anne seni çok özledim.

Yıllardır hissetmediğim bir duygu kapladı bedenimi. Ayak uçlarımdan saçlarıma kadar bir ürperti oldu. Annesizlik... Ne zor şeydi. O küçük bir kız çocuğuydu ben ise küçük bir erkek çocuğu. Çok küçükken yüklenmişti bu yük omuzlarımıza.