HİCRAN [Ateşe Yürümek Serisi 1.Kitap]

27. Bölüm "Hayal"

27. Bölüm : Hayal

* Kocaman bir adam olsan da kollarımda küçük bir çocuksun hâlâ*

~

Kolumdan nazikçe dürtülürken uyku sersemliğiyle homurdanarak yana döndüm. O kadar uykum vardı ki, gün boyu uyuyabilirdim.

"Ayla," diye fısıldadı Gece kulağıma doğru. "Hadi, uyan."

"Gece," dedim mırıldanarak. "Çok uykum var, uyumak istiyorum."

"Sana çok seveceğin bir şey göstereceğim ama, hadi uyan güzelim."

Sıkıntıyla nefes verip olduğum yerden doğrulmaya çalıştım. Gözlerimi ovalayarak etrafa bakındığımda kimsenin olmadığı, denizin ortasında bir kara parçasının kenarında, geminin içindeydik.

"Neresi burası?" dedim gözümün önüne gelen saçı geriye atarak.

"Birazdan gün doğacak," dedi sır verir gibi sessizce. Onu heyecanlı görüyordum. "Ve buranın gündoğumları çok güzel olur."

Gözlerimi kırpıştırdım. "Ne yani?" dedim iyice doğrularak. Şapşal bir gülümseme yerleştirdim yüzüme. "Ben, birazdan ilk kez gündoğumuna mı şahit olacağım?"

Başını salladı yavaşça."Evet."

Ellerimi yüzüme götürdüm. "Heyecanlandım." dedim derin bir nefes verip. Gece, sesli bir şekilde gülerek yanıma oturdu.

"Bak," dedi ileride bir tepeyi göstererek. "Tam buradan doğacak."

Hava hâlâ aydınlanmış değildi. Gece olmasa beni hiçbir kuvvet bu saatte kaldıramazdı.

Elini omzuma atarak beni kendine yakınlaştırdığında gülümseyerek elimi beline dolayıp iyice sokuldum ona doğru.

Dağların arasına yavaşça ışık vurmaya başlarken heyecanla yerimden kıpırdandım.

"Sakin," dedi gülümseyerek. Ellerimi çeneme koyarak tüm ihtişamıyla yavaşça yükselen Güneş'e gözlerimi büyüterek bakmaya başladığımda hafifçe Gece'ye döndüm. Gözlerim hâlâ Güneş'in üzerindeydi.

"Telefon," dedim telaşla. "Telefonunu verir misin?"

Gece kaşlarını çatsa da ikiletmeden cebinden telefon çıkarıp bana uzattığında kollarımı Gece'nin belinden çekip telefonun kamerasını açtım. Selfie yapacak şekilde Gece'yi de kadraja alıp "Gülümse!" dedim heyecanla. Gece belli belirsiz bir gülümseme sergilerken fotoğrafı çektim.