HİCRAN [Ateşe Yürümek Serisi 1.Kitap]

33.Bölüm "Yeni Hayat"

6K'nın şerefine...♥️

33. Bölüm : Yeni Hayat

* Her bir zerrem ona ait artık*

_

Bedenimdeki ağrıyla huzursuzca sızlanıp başımı hareket ettiğimde ellerim, Gece'nin ellerindeydi. Yavaşça doğrulup ona döndüğümde yüzüne vuran güneş ışığıyla başını benden yana çevirdi fakat hâlâ uyuyordu. Bu huysuzluğuna gülümseyerek tek elimi yüzüne gelen güneş ışığını engelleyecek kadar kaldırdım. Işık elime vururken Gece'nin yüzü elimin gölgesine sığınmıştı.

Uyandırmak istemedim, sadece uyurken yüzünü izlemek istedim.

Derin bir iç çekip boşta kalan elimi yavaşça onu uyandırmayacak şekilde saçlarının arasında gezdirdim bir süre. "Seni seviyorum." dedim fısıltıyla yüzüne karşı.

Birden tek gözünü açarak yüzüne ışık gelmemesi için uzattığım elimi tutup öptü. "Ben de seni seviyorum."

"Sen uyanık mıydın?" dedim tuttuğu elimi geri çekip. "Beni mi kandırıyordun?"

"Sayılır," dedi gülerek. "Kocana biraz ilgi göstermiş oldun, fena mı?"

Ciddiyetimi bozarak bende güldüm dudağımın kenarıyla. "Dün gece ne ara uyuyakaldık hatırlamıyorum,"

"Ben de," dedi doğrularak. "Sanki gece yarısına kadar içip sarhoş olmuş gibi kafam."

"Başın mı ağrıyor?" dedim kaşlarımı çatarak. Beni onaylarcasına kafasını salladığında olduğum yerde doğruldum.

"Oğuz'a söyleyelim de ağrı kesici alsın."

"Ben alırım, gerek yok." dedi ve gözlerini oyalayıp o da doğruldu. "Aslı'yı ikna edebilirsek bugün evimize gidebiliriz"

"Gerçekten mi?" dedim gülümseyerek. "Çok iyi bir haber bu."

"Sen istersen dinlen biraz," dedi omzuma dokunarak. "Benim evde de işlerim var. Uğrayıp geleceğim."

"Peki " dudaklarımı büzerek Gece'nin yardımıyla ayaklanıp yatağa doğru ilerledim. Gece de odadan çıktı.

Ağır ağır yatağı açtım, oturarak yorganı dizlerimin üzerine çektim. Telefonumu elime aldığımda bildirim çubuğunda gördüğüm isimle sertçe yutkundum.

Yıldız Kandemir...

Omuzlarıma bir yük binerken kilidi açıp haber akışının üzerine tıkladım.

"Ünlü iş adamı Arslan Kandemir'in yıllardır ölü bilinen karısı Yıldız Kandemir'in aslında ölmediğini, uzun yıllar buralara uğramadığını öğrenmiştik."

Yazı yarıda kesilirken ekrana annemin resmi geldi. Parmaklarım fotoğrafın üzerinde durduğunda bakışlarım yumuşadı. Derin bir hasretle bakarken kapının açılmasını aldırmamıştım bile.