KÜLDEN YANAN ATEŞ

19. Bölüm Alıntısı

İyi akşamlar... 19. bölümden küçük bir alıntıyla geldim.

Maalesef yeni bölüm değil, bölümü hâlâ yazıyorum. 20. bölüm sezon finali ve şu sekiz yıl önceki olayın ortaya çıkacağı bölüm olacak. Bu nedenle biraz daha yavaş yazıyorum, istesem de hızlı ilerleyemiyorum. 20'de uzun bir sahne olacak, o sahnenin diyaloglar arası geçişleri için 19'a birkaç küçük ekleme yapmam gerekebilir. Yani 19'u yayımlamak için 20'yi de taslak olarak yazmış olmam gerekiyor. O yüzden bölüm için gün veremiyorum. Ama mümkün olan en kısa sürede bölüm gelecek.

🍃 Alıntı... 🍃

Defne arabanın kilidini uzaktan açınca, arka kapıyı açtım. Melih'in diğer kolunun altına geçip, ''Gel.'' dedim. Biz arabanın arka koltuklarına yerleşince, İhsan amca arabanın kapısını kapattı. Daha sonra, ön kapıyı açıp o da arabaya bindi.

''Siz gidin. Ben, burada kalayım. Babaannem merak eder.'' diyen Defne geriye doğru çekildi.

İhsan amca arabayı çalıştırdı ama hareket etmeden önce camın penceresini indirdi. ''Defne...'' diye seslendi. ''Vestiyerden ilçedeki evin anahtarını getirir misin?'' Anlaşılan hastaneden sonra hemen buraya dönmeyecektik. Çünkü İhsan amcanın soracağı ve bizden öğreneceği şeyler vardı.

Defne, başını sallayıp eve doğru gitti. İhsan amcanın dikiz aynasından bize baktığını hissediyordum ama benim gözlerim Melih'in üzerindeydi. Gözleri kapalıydı, başını koltuğa yaslamıştı. ''Dizlerime yat.'' diye fısıldadım daha rahat etmesi için.

''Bacağına çay dökmüştün. Yatamam, canın acır.'' dedi gözlerini açmadan.

Buruk bir tebessüm belirdi yüzümde. ''İzi bile kalmadı. Getirdiğin krem çok iyi geldi.'' dedim. Yine hareket etmedi. ''Hadi!'' diye ısrar edip onu dizlerime doğru çekince direnmedi, dizlerimin üzerine yattı.

Sağ elim dağılmış saçlarının arasına girdi. Saçlarını okşarken, ''Aşkım...'' dedim yıllar sonra ilk defa.

Ağır ağır gözlerini açıp gülümsedi ve ''Söyle aşkım.'' dedi içimi eriten bir sesle.

O zar zor açtığı gözleriyle bana gülümserken, ben de gülümsedim. Biz hasretle birbirimize bakarken Defne'nin sesini duydum. ''Al amca, getirdim.'' dedi.

Gözlerimi Melih'in gözlerinden ayırıp, ön tarafa doğru baktığımda ikisi de bize bakıyordu. İhsan amca, Defne ona seslenmesine rağmen anahtarı almak için önüne dönmedi. Çünkü hayretler içinde bize bakmaya devam ediyordu. Haklıydı. Herkesin bildiği başkaydı, aslında olan ise çok daha başkaydı. O ne biliyordu, biz şimdi nasıl bir haldeydik.

🍃 Alıntı Sonu... 🍃

19. bölümde görüşmek üzere...❤