Dreamboy?

36

"Oeps!" Ik laat een stukje schimmelkaas van mijn vorkje vallen. Cole zucht en prikt het stukje op van de tafel. Smakkent eet ie het stukje kaas op. Ik pak nog een stukje. Alweer valt hij van mijn vork. Hij kijkt me aan alsof hij weet wat ik wil. "Serieus?" Ik knik heftig. Hij zucht heel diep en prikt dan een stukje kaas aan zijn vork en brengt het naar mijn mond. Ik hap de kaas eraf. Stiekem leg ik mijn hand op de zijne. Hij trekt zijn hand terug. "En nu ga je zelf eten, baby." Hij grinnikt. Afwezig neem ik nog wat kaasjes.

"Wilt u misschien nog wat te drinken?" Een knap meisje in werkkleding zet onze borden neer. "Nee bedankt." Zegt Cole. Nep-verdrietig maakt ze een pruillipje en steek haar billen iets uit. Ik trek mijn wenkbrauw op. "Van de zaak?" Zeurt ze. Ze gaat voorzichtig op onze tafel zitten. Haar borsten steken veels te ver uit haar shirtje. "Zeg tuthola, hij zij volgens mij nee hoor! En trouwens, ik ben er ook nog!" Gekwetst kijkt ze me aan. Ze draait zich boos om en heupwiegd weg. Ik walg. Cole grinnikt en begint aan zijn varkenshaas. Afwezig snijd ik een stukje biefstuk af en stop het in mijn mond.

"Uw dessert." Een dunne, oudere man zet onze chocoladefondue neer. Ik glimlach dankbaar. Dan komt de jongedame van daarnet aangelopen. "Alfred! Ik zou dit doen!" Sist ze naar de ober. Hij mompelt wat onverstaanbaars over 'overwerken' en 'de jeugd van tegenwoordig' en strompelt dan weg. "Zeg stuk, heb je misschien zin om zo met mij te gaan bowlen?" Zegt ze tegen Cole. "Nou ik eh..." "Mooi zo! Wil je nog een drankje?" Ze raakt hem nu bijna aan. "Nee bedankt, maareh..." Ineens begint die meid hem te zoenen! Ze pakt zijn hoofd en steekt haar tong in zijn mond. Ze legt zijn handen op haar borsten en schud met haar billen. Ik kan het niet meer aanzien! Ik draai me huilend om. Ik voel iets op mijn schouder. De ober van daarnet staat daar. "Alles oké?" Ik knik. Hij loopt naar Cole en trekt de trut weg. "En nu ga je weer aan je werk!" Ze kijkt hem heel woest aan en stormt de keuken in. Alfred zet Cole's stoel goed en excuseert zich. Driftig loopt hij weg. "Wow!" Hij kijkt verbaasd. "Trut!" Antwoord ik. "Ja." "Oké." Ik pak een stukje ananas, breng het naar het mini-chocoladefonteintje en doop hem erin. Gulzig stop ik het in mijn mond. "Jammie!" Cole grinnikt. Hij grinnikt vaak. Schattig. Denk ik. Maar, pas ik wel bij hem? Hij is zo knap en misterieus en ik ben zo unicornachtig. Nee, ik pas niet bij hem. "Jammer." Zucht ik. Ik krijg tranen in mijn ogen. "Is er iets?" Cole kijkt op. "Nee. Gewoon een stofje." Zeg ik. De tranen rollen nu over mijn wangen. "Ik ben bij de toiletten." Zeg ik en ren weg. Prue moet me komen ophalen. Ik hoor hier niet te zijn. Niet met Cole. "Kak! Ik heb geen telefoon!" Huil ik vloekend. Ik adem diep in en loop de toiletten uit. Ik loop snikkend terug. Ik moet me niet zo aanstellen. Als ik er bijna ben, komt Alfred op me afgelopen. "Kom mee." Zegt hij. Ik gehoorzaam. We lopen naar de keuken. Hij gebaart dat ik moet gaan zitten. Ik laat me op een zak aardappelen vallen. Ik krijg een glas water. Dankbaar neem ik een slokje. "Vertel mij eens, wat is er?"