Dreamboy?

6

Ik stap de bus in. Ik hijg vanwege het zware gewicht aan mijn arm. Ik ga zitten en zet de loodzware tas op de grond. "Straks tillen jullie!" Zeg ik buiten adem. "Hé, wij hebben onze eigen, een stuk lichtere zak al!" Roept Phoebe lachend terug. "Eigen schuld!" Roept Piper die ook in de lach schiet als ze mijn rode gezicht ziet. Ik zucht en kijk om me heen. Allemaal onbekenden. We staan weer stil. Ik kijk naar de instappende mensen. Dan zie ik iets interresants. Cole stapt de bus in. Hij ziet me en ik zwaai wild. Ik gebaar dat hij naast me kan komen zitten. Even lijkt hij me te negeren maar dan komt hij toch maar naast me zitten. "Hey!" Zeg ik vrolijk. Hij gromt maar zo'n beetje. "Hoezo ga je niet met je auto?" Vraag ik nieuwschierig. "Leeg." Antwoord hij. Ik zie teleurstelling op zijn gezicht en voel me schuldig. "Hier. Neem een bonbon." Bied ik hem aan. Hij schud zijn hoofd maar ik zie hem gretig kijken. Ik knijp zijn neus dicht zodat hij zijn mond open moet doen en prop de bonbon in zijn mond. Heel even lijkt hij te lachen, maar als snel heeft hij weer een emotieloos gezicht. Dan hoor ik gegiechel en zie ik een flits. "Je zou de chocola toch met ons delen?" Grinnikt Piper. "Of doe je het toch liever met je vriendje?" Schaterdt Phoebe uit. Ik kijk ze boos aan. "Hij is mijn vriendje ni..." "Nee tuurlijk niet meid, geef maar toe." Piper wangen zijn nat van het lachen. Er stromen tranen uit haar ogen alsof ze honderd uien schilt! Ze veegt ze aan haar mouw af en hersteld zich. "Kom Phoebe, we laten ze even alleen." Grinnikt Piper en ze trekt haar mee achterin de bus in. "Ahhh toe nou!" Zegt phoebe teleurgesteld. Ik kijk nog één keer boos en dan draai ik me weer om. "Nog één?" Grinnik ik.