💫9. Fugitivos💫

170 90 3
                                    

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Enid

Mientras corría entre las calles vacías no podía evitar sentirme más libre que antes, sabía que estaba mal. Estábamos en peligro constate; pero no podía evitar estar emocionada, era extremadamente rara y estaba de acuerdo con eso. Nadie en mi situación podría estar feliz o emocionada por vivir el final de su civilización, mentiría si dijera que no odiaba esta parte de mí que se alegraba de que los estresantes exámenes y seminarios académicos terminarán de un día para el otro. Sin embargo, algo en lo profundo de mí seguía susurrando que quizá solo quería enfocarme en lo bueno, porque pensar y analizar la realidad en la me encontraba era miles de veces más estresante y doloroso de lo podía o quería aceptar.

Ahora que la extinción en nuestro planeta se había iniciado todo lo que podía hacer era sobrevivir, no tenía que preocuparme por nadie más. Eso pensé, pero pronto me di cuenta de que solo decía aquello para cubrir mi preocupación sobre mis padres y su paradero.

Sentía un nudo en el estómago desde el día en que todo comenzó, mis padres, mis amigos y mi mundo todo estaba perdido y no tenía la más mínima idea de cómo detenerlo, ni siquiera sabía si podría hacer algo incluso si sobrevivía por un tiempo junto a Jaret y Ewan. Esto no era una película, no era un juego en donde tenía bonus y vidas ilimitadas, esta no era una seria de televisión en la que los héroes siempre triunfaban, aquí me jugaba mi única vida y la última oportunidad de volver a ver a mis padres. También estaba consciente de que la probabilidad de encontrarlos rápidamente era escasa, no había tenido oportunidad de comunicarme con ellos y sin embargo algo en mí seguía manteniendo la esperanza. No podía renunciar a encontrarlos, o todo hasta ahora sería inútil, pero tampoco podía seguir pensando en ellos porque cometería errores si lo hacía, es por eso que lo único que me quedaba era imaginar los escenarios buenos de esta catástrofe, pensar en que no había presión por encontrar un buen empleo o especializarme en algo sobresaliente, solo con aquellos pensamientos podía evitar estar triste y preocupada todo el tiempo para poder enfocarme en lo realmente importante; sobrevivir, destruir a todo aquel que quiera acabar con los humanos y descubrir quién o que provocó la ira de un extraterrestre a tal punto.

Emociones fugaces combinas con sentimientos verdaderos, era lo único que podía mantener mi espíritu de lucha intacto por lo menos hasta lograr mis objetivos.

Astrales #PGP2024Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin