Supremo Got Me Pregnant (Mafioso Series #1)

Kabanata 18

Freyja.

"What took you so long?" tanong agad ni Lukashenko pagkalabas na pagkalabas ko palang ng banyo.

Nginitian ko lang siya ngunit bigla niyang tinulak ang pintuan sa likod ko. Bumukas iyon at kitang kita na ang buong banyo. Hinampas ko ang braso niya at hinila na siya palayo do'n.

Ilang hakbang nalang ang layo ng sasakyan sa 'min ng buglang dumoble ang paningin ko. I looked for something to lean but there's nothing. I couldn't feel my body anymore, my body gave up.

"Hon! Are you okay?! Hey! Open your eyes!" I could hear the faint voice of someone but my vision was too blurry that I couldn't recognize it.

"Luke..."

The moment I opened my eyes, the first thing I saw is a wooden ceiling then a face looking to me. Unti-unting luminaw ang aking paningin at nakita ang walang emosyon na mukha ni Lukashenko.

Inalalayan niya akong umupo. Sinandal ko lang ang aking likod sa headboard na kamang aking kinahihigaan. He also helped me drink water. I shut my eyes tightly.

"Hey, wanna go out for some fresh air?"

I changed onto a floral summer dress and fliplops. He was snaking his arms around my waist while we are walking on the white sand. Napangiti ako ng malanghap ang sariwang hangin.

Iilan palang ang tao sa paligid. May mangilan-ngilang foreigner pa akong nakasalamuha. Mas lalo akong napangiti habang pinagmamasdan ang bana
yad na ekspresyon ni Lukashenko sa aking tabi habang nakatingin sa karagatan.

Napangiwi ako dahil baka hanggang sa may bungad lang ang tubig at hindi ko ma-enjoy dahil masyado akong natatakot sa ideyang baka may biglang sumulpot na pating. Grr. Oh kaya naman ay alunin ako sa puso ng dagat, hindi pa naman ako masyadong makakalangoy dahil sa aking lumulobong tiyan.

I know, I'm being overreacting but it is my hobby to think of the worst in every situation. Napatigil ako sa pagkausap sa sarili ng may kamay na humaplos sa aking pisngi. Agad kong pinalig ang aking ulo sa kabila at nagsimulang maglakad palayo.

This is not good.

Nang magtanghalian, kumain kami sa isang outdoor food chain(does that even exist). Puro seafood ang nasa menu. Halos pang-fiesta naman ang in-order nitong lalaking 'to kaya busog na busog ako pagkatapos.

Nagpahinga kami saglit sa dalampasigan, sa may sun lounger at sa ilalim ng malaking umbrella, bago kami nagtampisaw sa tubig. Tumigil ako sa pagabante nang umabot na hanggang sa tiyan ko ang tubig. Napalingon sa 'kin si Lukashenko dahil sa pagtigil ko pero inilingan ko lang siya. This is the furthest I could go.

"How will you enjoy and relax if you're just gonna stay here, hmm?" tumalon ang puso sa huling sinabi niya.

Uminit ang pisngi ko at agad na umiwas ng tingin. Hindi agad ako nakagalaw ng bigla niyang hilain pataas ang aking mukha gamit ang aking baba. Tuluyan niyang nasilayan ang aking mukha at tuluyan ko ding natitigan ang kanyang mukha.

Kamukhang-kamukha niya talaga ang Supremo Luke. Ang tanging nagpapaalala sa 'kin na magkaiba silang tao ay ang kanilang mata at ang dimple ni Lukashenko. Hindi mapagkakailang parehas silang makisig at guwapong-gwapo. Tsk.

"Are you scared? Nandito naman ako. Huwag kang mag-alala."

Dapit hapon na nang umahon kami sa tubig. Bumalik kami sa may cottage para makapagbanlaw at makapagpalit ng damit bago ulit lumabas. Mas nauuna akong humakbang at nakasunod lang siya sa aking likod.

Napatigil ako sa paglakad ng may marinig mula sa itaas. Parang malakas na ihip ng hangin. Tinakpan ko ang aking mata para hindi pasukan ng buhangin na nililipad ng chopper. Hindi ba't illegal 'to?

Nagulat ako dahil hindi pala talaga lumapag ang chopper at nanatili sa midair. May suwang na ulo at nagulat ako ng makitang si Luke iyon. Nakangisi.

Sumulpot ang mga tauhan ni Lukashenko na ngayon ay nangangalaiti pero hindi makalapit sa akin. Sinubukang lumapit sa 'kin ng mga tauhan niya pero pumutok ang machine gun na nasa chopper.

"Try to move an inch and I will massacre all of you. Relax, twin. I'm here to get my wife. Don't you try to interfere." may lubid na bumaba at bumaba si Luke. Kinabig niya ako papalapit sakanya at hinila kami pataas.

Mas lalong humigpit ang pagkakayakap sa 'kin ni Luke. Hindi pa din ako makagalaw. Did I finally escape from the chaos? No, this is the beginning.

"Finally, baby. I can finally hold you. After freaking months, you're finally in my arms. Damn it, I won't let you escape again."

To be continued...

:Omygosh! Kinikilig ako habang sinusulat ko 'to kahit sobrang raming typographical at grammatical errors! Ack! I can't wait to write the next chapters. Malapit ng matapos ang SGMP, sa wakas!