Hepsi Bir Yerde ~Bungou Stray Dogs~

Shin soukoku one-shot

"Ben bu beceriksizle göreve gitmeyi reddediyorum Dazai-san. Yine her şeyi eline yüzüne bulaştıracak!" diye söylenip duruyordu Akutagawa.

Canım pardon da, ne zaman öyle bir şey yapmışım ki ben?

Ellerimi belime bağlayarak sitemle konuştum "Ha? Ne zaman öyle bir şey yaptım ki? Uydurma götünden"

Akutagawa bana her zamanki öldürücü bakışlarını atarken, ben sadece göz devirmekle yetindim.

"Ne zaman mı yaptın? Hatırlatmamı ister misin?"

Tam ağzımı açıp bir şey söyleyecek iken, Dazai-san atışmamıza dayanamamış olacak ki, zoraki olduğu her hâlinden belli olan bir gülümsemeyle bizi susturdu: "Haha~ Tartışmanızı izlemek normal şartlar altında bana aşırı zevk verecek olsa da, şuan bir ekip olarak göreve gitmelisiniz. Ekip olmanın anlamını bilseniz de ben yine hatırlatayım."

Dazai-san bir süre susup ikimize baktı, sonra kenardan bir sandalye çekip oturdu, ve cümlesine devam etti: "Ekip olmak; Görev sırasında birbirinizden başka müttefikiniz olmadığını, bu yüzden ortağınız haricinde kimseye güvenemeyeceğinizi, her adımınızı birlikte planlayarak yapmanızı, aykırı bir davranışta yani en ufak bir hatada ikinizden birinin ya da ikinizin de öleceğini hatırlatır. Bu yüzden ekip olarak çalışmak cidden bu gibi görevlerde çok önemli."

Akutagawa hemen başımı sallayıp: "Sen öyle diyorsan öyle olsun Dazai-san."

Bu hareketi gözlerimi devirmeme sebep oldu.

Yalaka.

***
Tanrısal bakış açısı

Atsushi ve Akutagawa görev yerine vardılar, ama garip giden bir şeyler vardı. Etraf çok sessizdi ve şimdiye kadar bir düşman bile görmemişlerdi. Bu sessizliğin iyiye işaret olmadığı aşikârdı. Etrafı gezmeye başladılar, ama bir kişi bile yoktu.

***

Aradan saatler geçti ama hiç hareketlilik olmadı. Hâlâ bir kişi bile yoktu ve bu durum istemsizce ikisinin de gerilmesine yol açıyordu.

Akutagawa bir zaman sonra dayanamayıp: "Yeter dayanamıyorum artık! Bu yer çok büyük ve sen bana sadece ayak bağı okuyorsun! "

"Seni yavaşlatacak bir şey bile yapmadım! Sen sadece benden kurtulmak için bahane arıyorsun!"

Akutagawa Atsushi'nin sert çıkışıma daha da sinirlenmiş, sesini biraz daha yükseltmişti: "Nasıl anlamak istiyorsan öyle anla! Ama haberin olsun var olman bile beni yavaşlatmaya yetiyor. Bu yüzden ayrılalım!"

Atsushi şokla ağzını aralamış, ardından hemen itiraz etmeye başlamıştı: "Saçmalama! Tamam ben de sana bayılmıyorum ama Dazai-san birlikte hareket etmemizi söyledi. Hem, ya hedef biz ayrılınca ortaya çıkarsa? ya planı bizi ayırmaksa? O zaman ne yapıcaksın?

Akutagawa oradan ayrılmak için hareketlenirken aynı zamanda kendini beğenmişlikle konuştu: "Bunları zamanı gelince düşünürüz. Ayrıca seni bilmem ama ben kokaylıkla hedefi alt edebilirim."

Atsushi, Akutagawa'nın kolundan yakaladı: "Nasıl bu kadar emin olabilirsin? Dazai-san boşuna biz-"

Akutagawa kolunu hızla çekip: "Dazai-san'ın ne dediğini gayet net hatırlıyorum. Ama sana daha fazla katlanamıyorum! Off, şöyle yapalım, hedefi ilk sen görürsen bağır, ben görürsem zaten işini oracıkta bitiririm ve sana gerek kalmaz."

Atsushi ağzını açamadan Akutagawa çoktan yanından ayrılmıştı bile.

***

Aradan yaklaşık 1 saat geçti, ama Atsushi ne hedefi, ne de Akutagawa'yı bulabilmişti. Tam Dazai-san'ı arayıp bilgilendirecekti ki, bir silah sesi geldi. Atsushi korku ve endişe ile silah sesinin geldiği yere koştu ve yerde kanlar içinde yatan Akutagawa'yı gördü...