sugar crash •minsung

1.7

"minho, kapıyı açar mısın bebeğim,"diye sordum hafifçe beyaz kapıyı tıklatarak. felix ve changbin beni eve almıştı fakat çok sinirli gözüküyorlardı. açıklama yapınca anlayacaklardı ama ilk önce küçük kedimi mutlu etmem lazımdı.

"iki saattir odasında ve çıkmıyor,"diye sinirle soludu felix bir daha. changbin felix'e nazaran biraz daha sakin duruyordu. çünkü onların sandığı gibi bir şey yoktu.

minho'nun ses vermeyeceğini ya da kapıyı açmayacağını anladığımda derin bir nefes vererek kapının dibine çöktüm. sırtımı kapıya dayarken felix ve changbin yavaşça uzaklaşmışlardı.

"yeji benim kuzenim, minho."diyerek konuşmayı başlattım. ses vermedi fakat küçük bir metalin düşme sesi geldi. bir süre beklesem de açıklama yapmaya devam ettim.

"mesajlarına görüldü atan da ben değildim, yeji'ydi. babam beni iş birliğimiz için verilen partiye zorla götürdü. o aradaki kalabalık ve hareketlilikte yeji telefonumu aşırmış ve fotoğrafımı çekmiş. sosyal medyada paylaşacağını ya da mesajlarımı kurcalayacağını düşünmemiştim."diyerek derin bir nefes verdim tekrardan.

"ben senden hoşlanmıyorum, sana aşığım ben minho."

gözlerimi kapattım, hala herhangi bir tepki vermiyordu. yanan gözbebeklerimi önemsemedim. önemsediğin tek şey kapının diğer tarafında olan bebeğimdi.

küçük bir kilit sesi duyduğumda hızla gözlerimi açıp ayağa kalktım. kolumla gözlerimi silerken karşımda kızarmış gözleri ve suratıyla bana bakan sevgilimi gördüm.

"g-girebilirsin."diyerek tekrar odasına girdi. içten bir tebessüm yüzümü ele geçirirken hızla içeri girip kapıyı arkamdan kapattım.

odasına daha önce birçok kez gelmiştim ama bu kadar dağınık görmemiştim.

"özür dilerim sungie."başının yarısı yastığa gömülü oturmuş bir şekilde mırıldandı. onun bu haline karşı yanına yatağa oturdum ve burnumu bal kokan saçlarda gezdirdim.

"ben de özür dilerim, güzelim."

sonunda aramızdaki bu saçma problemi halletmiştik.

uykum var uyumaya gidiyorum benn