GİDECEK OLURSAM ~tut beni~ Aşekâ /TAMAMLANDI√

|~KENDİ SIRLARIM~|'görünmeyen hançer yarası'

MERHABALAR.... 🌺

BİR HAFTA OLMADAN BU BÖLÜMÜ DE YETİŞTİRDİM 🤗

VİZELERİM BAŞLAYACAK VE ÇALIŞMAM GEREKEN BİRTAKIM KONULAR VAR 😂

SİZİ DE BEKLETMEYEYİM DEĞİL Mİ YANİ😉

HADİ BAKALIM BÖLÜME 🙃

PAMUK ELLER DE ⭐'A 😁😁

BÖLÜM MÜZİĞİ; SEZEN AKSU 'FİRÛZE'

MEDYAYA EKLEDİM MÜZİĞİ ARKADAŞLAR.  EKLEDİĞİM GÖRSELİ KAYDIRIRSANIZ MÜZİĞİ AÇABİLİRSİNİZ 🤗

KEYİFLİ OKUMALAR...🙈

|~KENDİ SIRLARIM~|24. BÖLÜM

"Görünmeyen hançer yarası"

Dikkat çekmeyi sevmezdim. İnsanların o iğrenç bakışlarına maruz kalmak benim yegâne yıkımım olurdu her defasında. Lakin bu defa bambaşkaydı. O kadar hoşuma gidiyordu ki şu masanın etrafında dizili yaklaşık otuz küsür insanın beni baştan ayağı süzmesi. Şimdiden uğuldamalar ve isyanlar başlamıştı.. ' Hani güvenliğimiz sağlanacaktı' 'Silahlarımızı da yanımıza almadık nasıl korunacağız' ' Ben böyle tedbirsizce bir toplantı görmedim.' ' Bu ne hadsizlik' gibi cümleleri duymak beni zevkden çılgına döndürüyordu. Hele annemin bana olan şaşkın bakışları... Nasıl da haz alıyordum bundan.

Elimdeki mevcut silahı iyice kavradım ve dudaklarıma çarpık bir gülümseme yerleştirerek tüm uğultulara bir son verdim. Silahı yukarı doğru ateşleyip ardından bağırdım. "Kesin sesinizi!"

Koca salon bir anda sustu. Korkuları ödlerini patlatacaktı ama bu insanlar yine de kötü işleri yapmaya cesaret buluyordu. Hayret doğrusu.

"Benim savaşım bu kadınla..-" diyerek silahı Müzeyyen Karakılıç'a yönelttim. Sonra gözlerimi diğerlerinin üzerinde özensizce gezindirip devam ettim. "Sizin şerefsizlikleriniz beni ilgilendirmez. Siktirin ve gidin buradan." diye söylendikten sonra daha güçlü bağırdım. "Hemen ŞİMDİ!"

Gözlerimden alev topları çıkıyordu. Sanki beni dizginleyen hesap sorma arzum olmasa şuracıkta bu kadını öldürecektim. Her ne kadar onu yok etmek beni sevindirse de üzgünüm. Onu adalete teslim edecektim.

Bağırmamın ardından salondan herkes korka korka çıktı. Her biri kapıdan çıkarken şaşkınlıkla önce bana bakıyordu sonra hızlı hızlı yürüyüp çıkışa gidiyordu.

Ahmaklar!

Arabalarına binmeden polislar tarafından yakalanacaklarından bihaberler.

Gözlerimin önünden insan kafaları geçerken aralardan gördüğüm kadarıyla annemin yüzünü seçebiliyordum. Yıllar meydan okuyamamıştı bu kadına. O kadar gençti ki. Kim bilir bu "minik" dokunuşlu estetik için kaç milyon harcamıştı? Kim bilir kaç kişinin hakkına o çirkin yüzünü güzelleştirmek için girmişti. Muamma!

Yine de saklayamıyordu.

Kalbinde biriken yığınla kiri saklayamıyordu. Bu kadın korkunç biriydi ve bunu maskesinin ardında gizli tutmayı başaramıyordu; benim gözümde bunu beceremiyordu!

Soluklarım sanki daha da sıklaşmıştı. Küçüklüğümden beri süre gelen iç savaşım nihayetinde galip gelmiş ve yeni bir devrim yaratmam için tüm yollarımı özenle açmıştı. Ben şimdi bu yolları öyle bir yürüyeceğim ki attığım her adıma denk bir hatıramı özgür bırakacağım. Bir kötü anımın daha küllerini savuracağım etrafa!