Adamlar//Doldum 'Sızlarım sızıma nağmeler dostlarım var kışıma renk veren'
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evin|Çevrim içi
Feza Beni arar mısın?
Bir sorun mu var?
Ufacık Konuşmana gerek yok ara yeter
Evin Aranıyor...
•
"Alo anne!"
Feza gelen şen şakrak sesle beraber gülerek kafasını arkaya yasladı. Şimdi anlamıştı bücürün yapmaya çalıştığı şeyi. Muhtemelen bulunduğu ortamdan kaçıp gitmek için birini kullanmasına ihtiyaç vardı.
"Etimden sütümden faydalan anasını satayım! Dünyanın en fonksiyonel insanı ben olabilirim."
Evin telefonun ucundan sahte bir kızgınlıkla konuşan çocuğa kıkırdamamak için kendini zor tutarken bir yandan da karşısında sabırsızca ayağını sallayan Yaman'a baktı.
Evet kaçmak istediği kişi kesinlikle Yaman'dı.
"Tamam, kapatma hemen geliyorum."
Evin telefonu kulağından çekmeden yanağına yaslandı ve ayaklanarak sandalyedeki montunu üzerine geçirdi. O sırada Yaman da onunla beraber kalktı.
"Bir sorun mu var?"
Evin rahatsızca Yaman'a bakarken telefonun ucundan sesleri dinleyen Feza merakla kulak kabarttı. Bir erkek sesi olduğu aşikardı. Belli ki Evin, o her kimse ondan rahatsız olup kaçmak istemişti. Feza ister istemez gerildi.
"Gitmem lazım."
"Evin görüşelim!"
Yaman sabırsızca giden kızın arkasından bağırsa da Evin dönüp bakmadı bile. Tek istediği sadece sıcak bir kahve için girdiği kafeden toz olmaktı.
