TNK//Ölelim mi beraber? 'Gelgitlerin aklımın kıyılarını döver'
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Evin kişisinden bir yeni mesaj
Skype isteğimi kabul et
Feza gecenin bir körü gelen mesajla beraber ayaklanıp yatağının yanındaki lambaderi yaktı. Telefonunu kaptığı gibi karşısında açık olan bilgisayarının başına geçti. Bu saatte neydi o kadar önemli olan?
Elinde olmadan korkmuştu. Bu saatte böyle bir mesaj niye atmış olabilirdi ki Evin? Bu gerginlik bile en ağır uykudan uyandırıyordu onu.
Açtığı an gözlerine inanamadı. O karanlıktaydı ama bütün arkadaşları oradaydı.
Hakan, Batu, İlkim ve Evin.
"Merhaba dostlarım, sebebi ziyaretimiz belli. Bugün kendi doğum gününü unutan biri için toplandık."
Herkes hep bir ağızdan kıkırdarken Feza yüzünü sıvazladı sertçe. Kesinlikle uykudaydı.
Doğru, doğum günüydü bugün.
Herkes süslenmişti. Kafalarındaki parlak parti şapkalarıyla ve giyim kuşamlarıyla kendini aralarında çok sade hissetti Feza. O dağınık bir şekilde uykudan uyanıp gelmişken tüm arkadaşları jilet gibiydi.
"Uyandı mı acaba?"
Hakan'ın sorduğu soruyla beraber tekrar kıkırdadı tüm ekip.
"Çabalıyorum."
Boğuk sesi odayı doldurduğunda Evin gülümsedi. Hala kırgın geliyordu sesi ama umursamadı.
Ona seni seviyorum dediği günün ertesiydi. Bu süre zarfında hiç yazmamıştı Feza'ya. Ona cevap vermesini beklemiyordu ama yine de küsmüştü işte.
Feza'nın yazmama sebebi ise onu sevmediğinden ya da kaçışından değildi. Birkaç gündür de uykusuzdu zaten. Bu para meselesinin üstüne birçok şey daha eklenmişti ama dillendirmek istemiyordu.
"Feza, ben üçümüz adına bir kez daha özür dilerim. Bir haftadan çok oldu ama ben hiç kendimi bu kadar uzak hissetmemiştim sana, dört yüz küsür kilometreye rağmen."
