WORLD Z: The Monster Within

Prologue:

"No matter what happen, run straight and never look back. Do you understand" hinawakan ko sya sa balikat at tinitigan ng seryoso sa mata.

"Pero ate, ayokong i-iwan ka. Please sumama ka na samin."

"Faith, Alam kong alam mo ang sitwasyon natin ngayon kaya sumunod ka sa utos ni ate, okay. Susunod ako kaya wag kang magalala." 

"Promise susunod ka ate ah. Promise mo yan~"

"I promise. kaya go now. Wag na wag mong kakalimutan, mahal kita." huling sabi ko nito at hinalikan ang bata sa noo. Nginitian ko naman sya bago pa ako tumalikod at patakbong tinungo ang lugar kung saan ang last defense ng base na to.

"Aaahhhh, tulong..."

"NOOO... "

"Ang sakitttt.... "

Pagdating ko pa lang sa lugar bumungad agad sakin ang nakakarinding sigawan ng mga kasamahan kong linalapa na ng mga kadumaldumal na nilalang.

"HOLD OUT AND FIGHT. WALANG SUSUKO HANGGAT DI PA NAKAKAEVACUATE ANG LAHAT NG MGA RESIDENTE." napalingon ako sa sumigaw. Teka wag ka sumigaw...

"CAPTAIN!!! Sa likod mo.~" lumingon ito sakin. Hindi nako nagpaligoy-ligoy pa at tumakbo papunta sa kanya para tulungan sya pero huli nako.

"Arrrgghhhh"

NO!!!

Napapikit nalng ako dahil di ko agad magawang iligtas ang taong yun.

Sorry.

Hawak hawak ang machette sa kanang kamay habang ang palakol sa kabila tumakbo ako at sumugod sa mga halimaw na ngayon ay paisa isang pinapatay ang mga kasamahan ko.

I swung my weapons around and one by one killed them. Pero parang walang katapusan ang ginagawa ko dahil parang hindi namin sila nababawasan. Habang kami naman pakunti ng pakunti.

Ano pa bang kelangan namin gawin.

Bat ba to nangyari.

San ba to nagsimula.

Akala ko okay lang ang lahat dito sa base kasi sabi nila safe. Pero bat ganito.

"V sa likod mo." narinig kong sigaw ng kasamahan ko pero bago pa ako makalingon nakita ko ang lalaking mahalaga sakin na nakaharang sa halimaw at sya ang nakagat nito.

"NO ETHAN! "

"Arrgghhh" napalingon agad ako sa taong sumigaw sakin kanina at nakita ko syang nakahandusay sa sahig habang pinagpipyestahan ng mga halimaw.

"LUCAS!!!"

Namuo naman ang mga luha na kanina ko pa pinipigilan habang nawalan nako ng control sa sarili at pinagpapatay ang mga nasa paligid ko.

Bakit...

BAKIT!!!!

Bakit sila pa?

It hurts...

Physically...

Mentally...

Emotionally...

Everything hurts...

Masakit na ang buo kong katawan. Hindi ko na alam kung ilan na ang napapatay ko at wala na rin akong paki. Siguro dahil sa sakit na nararamdaman ko ibinuhos ko nalang lahat ng emosyon ko habang pinapatay ang mga halimaw na sya ang dahilan kung bat wala na sila.