Bana Mı Aşıksın? (Düzenlenecek)

16. BÖLÜM ^_^

"Gülümsediğim resimler var senin yanında olduğum her anımda."

Bölümdeki şarkı :
Aysel Yakupoğlu :Ne bilsin eller

İlk önce Hayırlı Ramazanlar 💜

Ardından geçmiş kadir gecemiz mübarek olsun🧡

Ve eğer aramızda anne olanlar varsa yada başta hepimizin annesi olmak üzere herkesin anneler gününü kutlarım.

Şimdiden iyi bayramlarrr 🖤

Yorum ve oy atan herkese çok teşekkür ederim yine. Allah razı olsun desteğini esirgemeyenlere🖤.

Saat : 05.05

(^_-)🍫

Keyifli okumalar :)

FLASHBACK!!!

"Biz gidiyoruz kızım. Sen gelmeyeceğine emin misin?"

"Evet anne Buse'ye söz verdim alışveriş için, kızlarla olacağım. Ama gece yarısına kadar kalırsanız beni alması için abimi çağırırım gelirim bende. Yemeğe yetişemem ama çaya yetişirim sanırım."

"Yeliz evde diye duymuştum ama ben."

"Yok anne onu çağırdık ama gelmek istemedi. Misafir falan gelecek ayıp olur dedi bizde çok fazla ısrar etmedik açıkcası."

Yavaş adımlarla ayaklarının ucuna kadar yaklaştı ona annesi.

"Paran var mı kızım?"

Kafası ile onayladı.Yeteri kadar parası vardı sınırlarını zorlamak istemiyordu hiçbir şekilde. Okula da yeterince harcıyordu zaten, her zaman her zaman da para istemek istemiyordu. Hem dedesinden aldığı paralar da bitmemişti henüz, onu bir ay daha idare ederdi en azından.

Annesi odadan çıkıp yaklaşık 2 dakika sonra elinde bir miktar para ile geri dönmüştü. Annesinin avucuna kıstırdığı para onu içten gülümsetmişti.

"Al yavrum sen bunu da yine. Paran var biliyorum ama belki birkaç parça fazla almak istersin, ya da yemek falan yersin."

Yağmur ayağa kalkıp ona sarılmıştı, Annesi ise babasının sesi ile kafasına bir öpücük kondurup odadan çıkmıştı. Yağmur da annesi yanından ayrılır ayrılmaz hızla üstünü giyinmiş ve makyajını yapmaya başlamıştı. Yüzü pürüzsüz falan değildi ama yüzünde kalıcı bir iz yoktu. Sadece küçük küçük siyah noktalara sahipti. Onlar için de birkaç kere maske yapmayı denese de sonuç hüsrandı. Çünkü yüzüne internetten gördüğü maskeleri denediğinde yüzünde çıkan sivilceler ve kaşındıran küçük kızarıklıklar ardı ardına gelmişti. Bir daha o feci görüntüye tanık olmamak adına da yüzüne hiçbir şey sürmemeye karar vermişti.

Makyaj malzemesi dışında!

'O da çok yararlı zaten yüzüne.'

İç sesine cevap vermeden ayakkabılarını giymişti.

Kızlarla buluşacakları yere doğru yürürken gözleri çöpten karton toplayan genç adamı esir aldı ansızın, ve yanındaki küçük çocuğu.

Muhtemelen kardeşiydi, çünkü kendisi de çok büyük göstermiyordu o yüzden çocuğu olma ihtimalini hızla attı kafasından.

Herkes'in çeşitli sebeplerden sınandığı bir sınav vardı ve neredeyse bütün hayatımız o sınavı geçmeye çalışmakla bitiriyorduk. Gerçi hayat da bir sınav değil miydi zaten?