KALDIRIM

6.Bölüm

Selamün aleykümm

Bismillahirrahmanirrahim

Valla sınırı çok koyduk galiba qpqpdkwksj
Neyse hadi okumaya geçinnnn.

Bu aradaa medyaya ses koydum. Okurken açarsanız daha güzel olurr. (Onu dinleyerek yazdım aynı zamanda.)

-------------
"RÜMEYSAĞĞĞ"

"RÜMEYSAĞĞĞ"

"RÜMEYSAAAĞĞ" diye elli kez böğürüp beni uykumdan uyandıran at ağızlı kardeşimle göz devirip odadan çıktım. Salona doğru giderken, "Babam evdeyken de böyle bağırsana!"

"Hayır yani ben mi ablayım sen mi benim abimsin anlamış değilim." Diye söylenerek salona girdim. Azıcık uykum gelmişti onuda zehir etti. Sakin ol Rümeysa, sakin ol. Sükunetini koru..

"Ne var be hıyar? Ne böğürüp duruyon sabahtan beri? Yürek mi yedin sen? Ha? Yürek mi yedin?" Diyerek üzerine yürüyünce geri geri gitmeye başlayan Hamza ile sükunetimi koruyamadığımı farkettim.

"Ablaların gülü bir şey soracaktım ben sana niye böyle şey yaptın ki sen? Alt tarafı arkadaşımı eve çağıracaktım yaaani."dedi 'a' yı uzatarak.

"Bak Hamza az kaldı elimde kalmana, eğer böyle devam ederse seni aşağı atacağım en sonunda!"

"Zaten uyuyamıyorum kaç gündür bir sen eksiktin."dememle gözlerini kısmış, kaşlarını kaldırmış bana bakarken, "Niye uyuyamıyorsun? Ha? Ha?" Diyerek üzerime yürümeye başladı.

"Ay ne yürüyorsun be üstüme üstüme?" Dediğim zaman iyicene zombi gibi bakmaya başladı. "YOKSAAA?" Diye bağırmaya geçen Hamzaya "Çekil be." diyerek kolundan ittirdim. Fakat tabiki de çekilmedi. Şaşırdık mı?

Hayır.

"Ne yoksa ya ne saçmalıyorsun sen acaba?"

"Ben bir şey saçmalamadım henüz. Sen kendi kendine oltaya düştün şuan."

"Hamza! Çekil şuradan seninle uğraşamıcam."

"Şuan bende seninle uğraşamıcam yani işim gücüm var. Bu yüzden izin ver sende kurtul bende kurtulayım." Normal yüz şekline dönen Hamza ile sorusunu hatırlamaya çalıştım. Malûm oruç kafama vurdu..

"Gelemez." Diyerek kapıya yöneldiğimde, arkamdan gelerek "NEDEEEN?" Diye bağırmaya başladı. Ay bu çocuk beni verem etti kendimi öldürcem en sonunda.

"Ben evdeyim çünkü Hamza! Ben evdeyken gelemez çünkü Hamza! İstemiyorum çünkü Hamza! Başımdan git Hamza! Ya beni öldür yada defol Hamza!"tükenen nefesimle odama girdim ve yüzüne kapıyı kapatıp kendimi yatağın üzerine attım.

Kapıya vurarak, "Abla nütneeen."diye kedi sesi çıkaran Hamzaya, "HAYIR DİYORUM HAAA-YIIIIR. HAYIR!" ben şuan evden çıkacak durumda değilim. Annemlerde yok evde, bu yüzden ne ben çıkarım ne de arkadaşı gelebilir. Annemler evde olsaydı şuan ne güzel olurdu cidden bu çocuk katlanılmaz.

Kapıya daha şiddetli vurarak, "BABAMLAR GELDİĞİNDE SEVGİLİN OLDUĞUNU SÖYLEYECEĞİM. SEN O ZAMAN GÖRÜRSÜN RÜMEYSAAĞ." Ne biçim sözler bunlar ya.  Allah Allah.

Hemen ayağa kalktım ve kapıyı açıp soran gözlerle ona bakmaya başladım. "Ne diyorsun len sen? Ne sevgilisi? Benim sevgilim varda benim mi haberim yok?"

"Valla ben bilemem." Diyerek ellerini iki yana açan Hamzaya sakin sakin bakmaya çalışıyordum. Sakin olmazsam yapar çünkü. Allah'ım nasıl bir şeyin içine düştüm ben böyleğ.

Bon bolomom.

"Lan sen bilmediğin bir şeyle niye beni itham ediyorsun o zaman?" Bana değişik değişik gülerek bakmaya devam edince, "Madem sevgilim var. Kim?"