Don't let me go

Κεφάλαιο 69

Μετα από κάποια λεπτά η Hermione ήρθε πάλι στο δωματιο.
- Το.. το διάβασες το γράμμα? Λέει η Hermione καθώς έρχεται κοντά μου.
- Ν-ναι το διάβασα. Λεω ένα ακόμα σιγο κλαίω.
- Λοιπαμε τόσο μα τόσο πολύ. Να ξέρεις ότι χρειαστείς θα είμαι εδώ όπως και όλοι μας. Λέει και η πόρτα ανοίγει και βλέπω την Luna τον Ron και τον Neville
- Γειά σας παιδιά. Λεω με το χαμηλό τόνο. Τότε εκείνοι τρέχουν και με αγκαλιάζουν.
- Μην ανησυχείς ολα θα πάνε καλά εμεις ήμαστε εδώ. Λενε όλοι.
- Ναι... Υποθέτω πως έχεις δίκιο...Λέω ενω έχω σκισμένο το κεφάλι. Η πόρτα ανοίγει και βλέπω την μανταμ Πομφρη με δύο καροτσάκια. Τα φέρνει προς το μέρος μας και μου λέει.
- Οριστε τα μωρά απόλυτα υγιής. Λέει και χαμογελάει. Εγω γυρίζω το κεφάλι μου και βλέπω δύο πανέμορφα μωρά να με κοιτάνε και να μου χαμογελανε. Ξαφνικα για λίγα δευτερόλεπτα ήταν σαν να μην υπήρχε η παραμικρή θλίψη στο δωμάτιο. Μου δίνει τα μωρά και τα κρατάω στην αγκαλιά μου. Κοιταω πρώτα το κοριτσι. Που είχε υπέροχα μέλι ματια(ή ότι χρώμα είναι τα μάτια σας) και καστανα ανοιχτά μαλλιά(ή ότι χρώμα είναι τα μαλλιά σας)μου χαμογελούσε καιε κοιτούσε μέσα στα μάτια. Έτσι της χαμογέλασα και εγώ και της φιλισα το μέτωπο.
- Είστε ίδιες. Λέει η Hermione και χαμογελάει.
- Ναι είμαστε. Λεω και χαμογελάω. Γυρνάω να δω καλά και το δεύτερο μωρο και η αλήθεια είναι ότι μόλις το είδα σαστισα. Είχε γκιπρασινα μάτια σαν του Draco όπως και καταξανθα μαλλιά. Με κοιτούσε και αυτός με ενα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και τα μάτια του με κοιτούσαν επίμονα. Τότε θυμήθηκα την πρώτη μέρα στο Hogwarts στον σταθμό που ο Draco με κοιτούσε το ίδιο επίμονα μέσα στα μάτια. Τότε εγώ του χαμογέλασα και ενα δάκρυ κύλισε στο μάγουλο μου αλλα το μωρο το σκούπισε με το χέρι του κατι που με παραξένεψε.
- Και αυτός είναι ίδιος ο Draco... Λέω εγώ χαμογελώντας αλλα και κλαίγοντας ελαφρά.
- Ναι είναι ίδιος. Λέει η Luna.
- Τουλάχιστον θα βλέπω τα μάτια του Draco για πάντα. Λεω εγώ και δίνω στο μωρο ενα φιλι στο μέτωπο.
Ξαφνικά ο Scorpious άρχισε να κλαίει και εγώ άρχισα να πανικοβαλομε.
- Γιατι κλαίει?! Γιατι κλαίει?!
- Ηρέμησε μπορεί να πεινάει! Λέει η Hermione.
- Ωραια και πως το ταΐζω?!
- Ναι.... εμ πρέπει να... ξέρεις.. να...
- Σοβαρα τωρα?! Πρέπει να κάνω αυτό?! Και πως γίνεται?!
- Θα σε βοηθήσω εγώ. Παιδια εσείς φύγετε. Λέει η Hermione και τα παιδιά φεύγουν. Μετα από πολυ ωρα κατάφερα να ταΐσω τον μικρο όπως και την μικρή.
- Επιτελους τα καταφέραμε. Λέω εγώ και γελάω όπως κανει και η Hermione.
- Ναι Επιτελους. Όμως τώρα τα μωρά είναι κουρασμένα νομιζω ότι πρέπει να τα βάλουμε για ύπνο.
- Ναι έχεις δίκιο.
- Ποιος είναι έτοιμος για νάνι? Λέω με μια παιχνιδιαρικη φωνή και τα μωρά γελάνε.
- Ωραια πάμε για ύπνο. Λέω και τους χαμογελάω.
- Σου έφερα και πιπιλες. Λέει η Hermione και τους βάζουμε τις πιπιλες. Αρχιζω να του κουνάω ελαφρά και να τους ψιθυρίζω απαλα στο αυτί όπου μετά από κανενα 2 ωρο κοιμήθηκαν.
- Επιτελους χριστε μου. Λεω και βάζω τα μωρά στα καροτσάκια τους.
- Ειναι αρκετά αργά νομιζω ότι πρέπει να πάμε για ύπνο. Λέει η Hermione.
- Ναι έχεις δίκιο. Εξάλλου αύριο βγαίνω και από το νοσοκομείο.
- Ωραία Καληνύχτα. Λέει η Hermione.
- Καληνύχτα. Λέω και μας παίρνει κατευθείαν ο ύπνος.
********
Πέρασε ένας μήνας και τα πράγματα είναι αρκετά καλά. Αν εξαιρέσεις τα ξενύχτια με το κλάμα όλα καλά. Η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ και τους λατρεύω για αυτό. Όσο με το θέμα Draco. Τα πράγματα πάνε χάλια. Μου λείπει απίστευτα. Και το χειρότερο είναι ότι ο Scorpious είναι ίδιος οποτε δεν μπορώ να τον ξεχάσω ποτέ. Κάποιες φορές όταν τα μωρά παίζουν με την Hermione την Luna τον Ron και τον Neville εγώ πάω στο υπνοδωμάτιο μου και κλαίω. Προσπαθώ να κρύψω την θλίψη μου όταν ειμαι με τα μωρά και τα παιδιά αλλά δεν τα καταφέρνω και πολύ καλά. Επίσης η αλήθεια είναι ότι έχω παραμελήσει λίγο τον εαυτό μου. Οχι επειδή δεν προλαβαίνω αλλα επειδή δεν έχω την όρεξη. Ποιος ο λόγος να δείχνω ωραια αν δεν νιώθω ωραια. Και τις λίγες βόλτες που κάνω με τα μωρά ολο κάτι βλαμμένο μου την πέφτουν αλλα πάντα τους αποφεύγω και τους αγνοώ.
Η Hermione μου έχει πει να προσπαθήσω να προχωρήσω όσο μπορώ αλλα εγώ το αρνούμαι. Έχω πείσει τον εαυτό μου ότι δεν θα βρω άλλον άντρα. Γιατι δεν υπάρχει καλύτερος άντρας. Όσο για τις βέρες μας φοράω και τις δυο. Ναι και τις δύο. Δεν τις βγάζω ποτε μα ποτέ.
*************
Έτσι λοιπόν ήρθε μια ακόμα ημέρα ξύπνησα έφαγα και ταΐσα τα μωρά. Έπαιξα μαζί τους γελάσαμε τα έκανα μπάνιο και όλα καλούσαν φυσιολογικά. Όπου ξαφνικα καθως έπαιζα με τα μωρά μια κουκουβάγια ήρθε στο παράθυρο και κρατούσε ένα χαρτί. Εγω άφησα τα μωρά στις κούνιες τους και πήγα προς το μέρος της. Τότε η κουκουβάγια μου έδωσε το χαρτί και έφυγε. Εγω το άνοιξα και είδα ότι ήταν ένα γράμμα. Έτσι αρχισα να το διαβάζω.
Αγαπημένη μου Y/N εγω είμαι η Bellatrix. Ναι το ξέρω έχουμε πολύ καιρό να τα πούμε. Άκουσα για το τι συνέβη με τον Draco και λυπάμαι πάρα πολύ. Αλλα για αυτό σου έγραψα. Νομιζω έχω βρει μια λύση στο πρόβλημα σου. Για αυτό θέλω να έρθεις αύριο πρωί πρωί στον σπίτι μου για να σου δώσω κάτι πολύ σημαντικό. Και φερε και τα μωρά ε θέλω να δω τι όμορφα μωρά έχεις κάνει όπως και το ποσό ώριμη γυναίκα έχεις γίνει.
                               Με αγάπη Bellatrix.
Εγω μόλις το άκουσα αυτο αρχισα να χοροπηδάω από την χαρά μου. Τι εννοεί είχε λύση στο πρόβλημα μου. Δηλαδή μπορεί να φερει τον Draco πίσω! Έτρεξα γρήγορα και τα ειπα όλα στα παιδιά.
- Αλήθεια?! Εχει βρει κάποια λύση?! Λέει ο Neville.
- Ναι μάλλον εχει βρει. Και είμαι τόσο χαρούμενη! Αλλα ήθελα να σας ζητήσω αφού θα πάρω και τα μωρά μαζί μου μηπως θα μπορούσατε να έρθετε και εσείς για βοήθεια?
- Φυσικα και θα έρθουμε! Λέει ο Ron
- Τι ώρα? Λεει η Luna.
- Ελατε εξω από τις πύλες στις 6 το πρωί.
- Ωραια θα ήμαστε εκεί. Λέει η Hermione και πάμε όλοι για ύπνο.
Hallo! Αυτό ήταν το σημερινό κεφάλαιο ελπίζω να σας άρεσε. Έχω καιρό να ανεβάσω γιατι σκεφτόμουν πως θα αρχίσει η δράση. Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο Enjoy 💚