ในห้องพักโรงพยาบาล คนเฝ้าไข้นั่งปอกแอปเปิ้ลตามองสลับกับผลไม้ในมือและคนป่วยที่นั่งเขี่ยอาหารในจานไปมา"เขี่ยทำไม" จีมินถามพร้อมชะเง้อมองข้าวในจานของจองกุกว่ามีปริมาณเหลือเท่าไร
"ไม่อร่อย" จองกุกหันไปตอบหน้าเบื่อๆ เขาอยู่ที่นี่แค่สองวันแต่เพราะไม่ได้ทำอะไรเลยรู้สึกเหมือนอยู่เฉยๆ บนเตียงมานานเป็นเดือน
"อะไรกัน เมื่อวานยังบอกว่าพอกินได้อยู่เลย" จีมินลุกขึ้นวางจานผลไม้ที่ตัวเองเพิ่งปอกเปลือกเสร็จไว้หน้าจองกุก อีกฝ่ายทำหน้าอ้อนใส่อย่างคนที่กำลังจะขออะไรสักอย่าง
"พรุ่งนี้ทำอะไรให้กินได้ไหม ข้าวโรงพยาบาลไม่อร่อยเลย" จองกุกอ้อนขอ
สาเหตุที่ต้องมานอนโรงพยาบาลคืออะไรก็รู้ แต่จีมินไม่เคยพูดให้คนที่นอนใส่เฝือกที่ขาต้องไม่สบายใจ จีมินว่าแค่ซูจินคิดจะทำร้ายเขา จองกุกก็น่าจะปวดใจมากพอแล้ว ไหนจะเรื่องที่ตัวเองต้องเจ็บมากขนาดนี้อีก
"ก็ถ้าไม่อร่อยขนาดนั้น ให้จีมินกลับไปทำให้มื้อเย็นนี้เลยไหมล่ะ สองชั่วโมงน่าจะพอ" จีมินเสนอ นี่เพิ่งจะเป็นมื้อเช้า หากอยากให้ทันมื้อเย็น เขาก็จะออกไปหลังจากที่จองกุกทานมื้อกลางวันเสร็จ
"สองชั่วโมงเลยเหรอ .. ขอบคุณนะ แต่ไม่เอาดีกว่า ไม่อยากห่างคุณเลย" จองกุกเอื้อมแขนไปคว้าข้อมือเล็กมาจับไว้ จีมินวางมืออีกข้างของตัวเองทับไป "แค่นี้ก็ลำบากคุณมากแล้ว จะเดินได้เมื่อไหร่ก็ไม่ก็ไม่รู้"
ตาคมหลุบหนีทำเอาใจจีมินสั่นไหวไปด้วย ถ้าไม่คุยด้วยเรื่องตลกๆ กัน จองกุกก็จะโทษตัวเองที่ทำให้จีมินต้องมาเหนื่อยดูแล จีมินไม่เกี่ยงอยู่แล้วที่ต้องดูแลคู่ชีวิตของตัวเอง แต่จองกุกยังหลุดจากความคิดที่ว่าตัวเองทำให้เรื่องราวร้ายแรงอย่างนี้ไม่ได้
"ถึงจะเดินไม่ได้ตอนนี้ก็ใช่ว่าอนาคตจะเดินไม่ได้สักหน่อย เลิกคิดแบบนี้ได้แล้ว ผมจะเหนื่อยเพราะคุณเอาแต่คิดแบบนี้นี่แหละ" จีมินทำหน้าดุแบบแกล้งๆ บอกจองกุกไปหลายครั้งแล้วว่าไม่เคยคิดโทษจองกุกเลยแม้แต้วินาทีเดียว
![](https://img.wattpad.com/cover/179386622-288-k739125.jpg)
YOU ARE READING
[END] Grow Kookmin
Fanfictionการเติบโตของกุกมิน 🌱Grow Kookmin : ไม่มีใครรู้ว่าวันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร เรามาใช้ชีวิตให้เหมือนวันนี้เป็นวันสุดท้ายของเรากันเถอะ 🕊️Family life : พวกเราไม่ใช่เด็กกันแล้ว ⏳Faithful : จองกุก & จีมิน