Kötü Ana Karekterin Anası Oldum - [NOVEL ÇEVİRİ] REENKARNE ✔️

3. bölüm

bu cennet olamaz, cennette sefalet diye bir şey yoktur. Tabii ki cennete gitmezdim, hayatım boyunca birine lanet okudum. Kadın, içinde bulunduğu çıkmaza acı bir şekilde gülümsediğini fark etti.

Ölmek için ne kadar üzücü, acınası bir yol. Mezar taşımın üzerine yazılmış, şeyi görebiliyorum: ölüm nedeni: madlenleri pişirirken fırında patlama.

Bir düşünün, benim gibi ortalama bir insana açıkça uyan çok ortalama bir ölümdü.

Pamuk şekere benzeyen beyaz bir bulut üzerinde süzülüyordu. Başından beri cennette miydim?

"Bayan. Marshmell, bence kalkmalısın. "

Düşüncelerinde o kadar kaybolmuştu ki ses onu ürküttü. Bu kişi onunla kim konuşuyordu? Ölüm meleği miydi? Günahlarından dolayı mı yargılanıyor? Hayır, cennetteyse ölüm meleği olamaz.

Eğildi ve sesi duyduğu yöne baktı. Üzerinde fırfırlar bulunan siyah beyaz bir elbise giymiş bir Batılı aşağıya bakıyordu.

Ne?

O anda nerede olduğu hakkında hiçbir fikri yoktu ve bir bulut olduğunu varsaydığı şey aslında sadece beyaz bir gölgelikti. Ne tuhaf bir düşünce, sanki bir çeşit ilaç kullanıyormuş gibiydi.

"Bayan. Marshmell, küçük bir sorun var. "

Şimdi kafası eskisinden daha fazla karışmıştı. Ne oluyordu? Fırın patlamasından ölmedim mi? yoksa bu hayattan sonraki hayat mı? Ayrıca, bu kişi neden bana Bayan Marshmell diyordu?

Kalbi karnımın çukurlarına kadar inerken, Goosebumps'ın vücudunda aşağı doğru ilerlediğini hissetti.

Bayan Marshmell... Son zamanlarda okuduğu kitaptaki kahramanın kötü üvey annesi. Bu alışılmadık bir addı, bu yüzden çabucak hatırlaması çok doğaldı.

Yanındaki esmer, gözlerinde belli olan şaşkınlıkla ona bakıyordu. Derin bir nefes verdi. Bu bir çeşit numara olmalıydı ..

Yattığı yataktan yavaşça kalktı ve aynaya doğru yürüdü.

Gözleri bir çift ametist taşı gibi parlıyordu. Yüzü zarifti, yumuşak, açık sarı saçlıydı. Neler olup bittiğini nihayet anlamadan önce, asırlar gibi görünen şeyleri izliyordu.

Ben Viskont'un karısıyım, Lila Marshmell. Bayan Marshmell, hizmetçinin daha önce bahsettiği gibi. Onun özellikleri, romanda Lila'yı anlatan özelliklere tam olarak uyuyor gibiydi. Yine de yansımada duran onun değildi. Aynanın önünde Bayan Marshmell, öldüğü ana kadar kendisine küfrettiği için neredeyse alay ediyormuş gibi duruyordu.

O zaman ona çarptığında, reenkarne oldu. Tam olarak Lila Marshmell'in vücuduna yeniden canlandırıldı. Gelecekte imparator olacak olan Hir tarafından idam edilen aynı Lila Marshmell.

Zihni düşünceyi reddetmeye çalıştı. Bir hikayedeki nasıl karakter olabilirdi? Yüzüne hafifçe tokat atarak içine düştüğü bu gerçeklikten kurtulmaya çalıştı. İşe yaramadı. Başka bir çıkış yolu bulmaya çalışmadan önce, önceki hayatında kendisine söylediği kelimeleri aniden hatırladı.

-Lila olsaydım sana daha iyi davranırdım.-

Lanet olsun. Bunu söylediğimde kelimenin tam anlamıyla demek istemedim. Ben sadece öylesine konuşuyordum.

Yine de, şimdi Lila Marshmell'in vücudunda ve kimlik krizi olduğu iddiasıyla en yakın akıl hastanesine atılmaması için yaptığı aynı hataları tekrarlamamaya dikkat etmesi gerekiyordu.

Duygusuz bir canavara dönüşen Lila olarak kalacak olsaydı, kesinlikle gelecekteki zorba Hir'in elinde korkunç bir ölümle karşı karşıya kalırdı. Tekrar korkunç bir ölüm yaşamak için kesinlikle acelesi yoktu.

Çocukken korkunç koşullarda yaşamıştı. Yalnızdı ve yine de yaşamaya kararlıydı. Lila Marshmell olarak devam etmesi onun için zor olurdu ama hayatta kalması gerekiyordu.

Zihinsel olarak hangi kararları vermesi gerektiği için kendini hazırlamaya başladı ve aynı zamanda hızla atan kalbini sakinleştirmeye çalıştı. Sonunda bir sonraki hamlesine odaklanırken zihni sakinleşti. Yanındaki hizmetçiye döndü ve "Bir sorun olduğundan bahsetmiştin" dedi.

"Evet-evet, var."

"Bu ne?" Diye sordu Lila, yüzünü düz tutmaya çalışarak.

Sesinin sesi titriyordu. Konuşmadan önce kendi kendine önemli bir faktör hakkında düşündü, ancak konuşmasına izin vermek için düşüncesini sonraya sakladı. Hizmetçinin devam etmesini bekledi ve dudakları aralanırken,

"Bu konuda ... Efendi Hir-"