O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen.
O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var.
Onun bir kalbi yok.
O bir kimsesiz.
O bir yaban...
ELYEL'i Ağustos 2021'de yayınevime teslim edeceğim, haberi duyan duymayana duyursun, artık resmen geri dönüyoruz! Yolumuz açık olsun!
Bölüme oy verip yorum yapmayı lütfen unutmayın!
Keyifli okumalar!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Aşık, avcı, dost ve düşman
Sen her zaman bunların hepsi olacaksın.
Aşkta ve savaşta hiçbir şey adil değildir."
Love and War, Fleurie
Enjoy the Silence, Joseph William Morgan
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
El ve ayak bileklerimden bağlandığım hedef tahtasında, sessizliğin ve karanlığın içinde yavaşça dönüyordum. Fırlatılan bıçaklar saplandıkları yerde gecenin içindeki ışıkları toplayarak parlıyordu.
Bıçak ustamı tanıyordum, adı Ediz Çağıran'dı.
Karşımda durmuş, elindeki bıçağı dengeleyerek bana baktığı ilk geceyi hatırlıyorum. Ona dokunanı yakacak, dokunduğunda yangınlar başlatacak bir ateş gibiydi.
Cesurdu, korkaktı.
Acımasızdı, merhametliydi.
İyiydi, kötüydü.
Ediz Çağıran seçimler yapmayı, hissetmeyi, yaşamayı göze alan bir insandı. Yaptığı son seçim yaşamaktan vazgeçmek mi olacaktı?
Bıçak ustam karşımdaydı, elinde bir bıçak vardı ve dönen hedef tahtası gittikçe yavaşlamış, sonra durmuştu. Tam karşısındaydım, kollarım ve bacaklarım iki yana açılmış bir halde hedef tahtasına bağlıydı ve dağılan saçlarımın arasından gözlerimi dikmiş ona bakıyordum. Elindeki bıçak karanlığın içinde parladı.
Şimdi ne olacaktı?
Elimde tuttuğum zarfın, içindeki kâğıdın, kâğıtta yazan her harfin gitgide ağırlaştığını hissettim, ellerimse uyuşmuştu. Sanki zaman yavaşlamıştı; kalbimin yükselen ritminin, aralanan dudaklarımdan dökülen nefesin, şöminede yanan ateşin, ateşin tenime dokunan sıcak gölgesinin hiç olmadığı kadar farkındaydım. Odunlar arada çıkardıkları çatırtıyla yanıyorlardı. Çaresizlik dokunduğu ruhumu anında yerle bir etmişti, oysa ateş bile yavaş yavaş kül etmez miydi?
