Epilogue

111 7 6
                                    

Renz POV

"Kuya ayos na ba itsura ko?" tanong sa akin ni Mauricé habang inaayos ang kaniyang sarili.

Tipid akong tumango at pinigilang mapaluha habang pinagmamasdan ang maganda niyang ngitj. She is suffering from too much pain yet she still manage to smile.

She is suffering from silent battles between her heart and her self.

And what's painful for me is to watch her fixing her camera because she will bid her goodbye in case she die. Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip niya pero hinayaan ko na lang.

"Are you sure you need to do this, Mau? Hindi ka mamamatay," pigil ko sa kaniya pero inirapan niya lang ako.

"I will d-die, Kuya. Let's accept it, hindi na ako gagaling. At gusto kong mag-iwan ng video para sa mga taong maiiwan ko. Nurse Gwayne told me already that I'm going to die, sapat na 'yon para gawin ko 'to." wika niya at pinipigilang maluha.

"Can you just stay with us, little sis?" I asked and I eventually tear down.

"Can you s-stop from crying? Ang baduy mo, Kuya! Para kang bakla!" irap niya sa akin pero napailing na lang ako.

Tumayo siya sa kama para puntahan kung nasaan ang cellphone niya na gagamitin para sa kaniyang farewell video.

I know this is really hard for her but she's doing her best to give her farewell goodbye to the people who build her up.

"Hello! Welcome back to my y-youtube ch---" napahinto siya ng biglang sumakit ang kaniyang dibdib kaya naman pupuntahan ko sana siya pero pinigilan niya ako.

"I'm sorry for interruption, siguro ay i-edit ko na lang 'yon. Sumakit kasi ang dibdib ko, m-may s-sakit kasi ako sa p-puso." wika niya at bahagya pang natawa pero bumagsak din ang kaniyang luha. "I know it is hard to say goodbye to the people you love but if saying goodbye will set you free, you can eventually do it." she started while wiping her tears.

"Alam kong sa oras na pinapanood niyo ako ngayon, alam kong wala na ako sa tabi niyo. Definitely, I am already with God. First of all, I want to greet my Mom a Happy Mother's Day and Advance happy Father's day, Daddy!" sambit niya at ngumiti sa camera.

"I know that I'm not a vocal person and I'm not the kind of daughter who's saying cheesy words towards you, but now, I want you to know that I love you both. I love our family, Mom and Dad. Thank you existing and giving birth to a lovely lady like me. Sorry kung iiwan ko rin kayo, hindi ko na kasi kaya, eh." tugon niya at itinuro pa ang parte ng kaniyang dibdib.

"There were already so many devices connected to my body because of my heart failure. Mommy... Daddy... Sorry if hindi ko magagawang makapagtapos ng senior high school, this is hard for me to leave you all but I want you to know that I really did my best. I really did my best to fight with this but as the time goes by, tinanggap ko na lang na hindi na ako gagaling. I thought I was getting okay, but to truth is not." she stated as she cried.

Lumapit na ako sa kaniya para alalayan siya sa kaniyang ginagawa. I hugged her tight as long as I can to stop her from filming her video but she didn't stop. Nagsalita pa rin siya kahit yakap-yakap ko na siya.

"Akala ko magaling na ako pero hindi pa pala, Mommy at Daddy. Natatakot akong sabihin sa inyo na gabi-gabi halos patayin ko ang sarili ko para lang pakalmahin ang puso kong naghaharumentado at masakit. I fight with the battles alone and I thought it's okay. But I was wrong all along." I hugged her even tighter this time that made her complain. "Kuya naman, stop crying." she said but I just shook my head.

"I'm begging you, Mau. Please... Pleast stay with us... You can do it," I begged but she also disagree with me.

"I'm sorry for this guy who's hugging me right now. Kuya, ano ba. Hindi ko na nga kasi kaya, eh. Malubha na ang sakit ko," pigil niya sa akin pero umiling lang ako.

The Lady Who Can't Confess (Book 2)Wo Geschichten leben. Entdecke jetzt