Sağırdım, dilsizdim, hissizdim kimsesizdim, senden önce. Sen ağlarken güldürenim, gülmekten ağlatanım, her derdime çare bulduranım. Aslında sen çaresizliğimin bitkinliğimin güçleşip dimdik silüet'e bürünmüş halisin. Şansım kaderimi teğet geçerken, tek nefesle dünyadan uzak çare ararken, kaderin kaderime değmiş ,ah ettiğim anılarımın acısı gizlenmiş, keşke dediğim hatıralarımı yeniden canlandırmaya çalışmıştım. Çalışmıştın aslında, sen çabalamıştın, olacaklara nebze inancım yokken, hissedercesine tam o an bir sözünle kalbimi ısıtırdın. Geçmiş zaman kipi kullanıyorum evet , çünkü eskisi gibi olacağımızı sanmıyorum. Belki kalbini dinlemekten bunalıp, aklına yön vermişsindir bilemiyorum, ama öyleyse ihtimallere dönüş yolu gözüktü. Ölüm kelimesini kullanma derdin ama, hep söylediğim gibi ; “uyu, öl yada unut”. Bu üçünden birini sürekli uyguluyorum, tahmin etmek zor olmasa gerek. Uyumak, uyumak sanki hislerimi afallatıyor , belkide sürekli aklımda olduğun için onları afallatan sensindir.. Ama şunu söylemek isterim ki , yanlış insanlar için uykusuz kalma. Şuan aklındaysam ve yanlış olduğum kanaatine vardıysan düşünme, uykusuz kalmana değeceğimi sanmıyorum, yanılmanı istemiyorum, yanıltmak istemiyorum...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
