Bu şarkının arka planında çalan piyano, Abertha'nın HYDRA'da iken çaldığı ve Bucky'nin habersizce onu dinlediği şarkı. Medyadan açarak dinleyebilirsiniz🖤
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
╰☆╮
Bugün çiçekleri keseceğim, Saatlerce yürüyeceğim.
Boşluk.
Abertha içinde bir boşluk hissediyordu. Kapkara, karanlık bir boşluk yıllarca yer edinmiş gibiydi. Artık oraya aitti. Yeri doldurulamazdı. Ya da o öyle sanıyordu. Çünkü Bucky onu öperken, boşluğu hissetmemişti bile. Sanki birkaç dakikalığına o boşluk bir ışıkla dolmuştu. Ve boşluk yerine, o ışığın verdiği hissiyatı sevmişti.
''Abertha?''
Abertha omzuna hissettiği el ile gözlerini kırpıştırdı.
''Efendim?''
''Sana sesleniyorum kaç seferdir. Vakit gelmiş.'' Hanna, onun için getirdiği ve bir süre önce bitirdiği kahve bardağını önünden aldı.
Abertha kafasını sallayarak onu onayladı ve aynadaki yansımasına son kez bakıp odasından çıktı. Sahneye ilerlediğinde kırmızı perdenin arkasındaki piyanonun başına oturdu. Bu akşam çalacağı şarkılar önceden belirlenmişti.
Ama onun içinden farklı bir şey çalmak geliyordu.
Kırmızı kalın perdeler iki yana açılırken sahne ışığı tepeden ona vurdu. Seyircilerden çıt bile çıkmazken, kollarını yavaşça kaldırıp parmaklarını tuşlara yerleştirdi. Gözlerini kapattı.
Koca salonda, sadece iki kişinin bildiği notalar piyanodan yükselirken, seyircilerin arasında oturan Bucky merakla onu izliyordu. Elbette çekip gitmemişti. Onu dinlemek ve izlemek istiyordu.
Ama yıllardır duymadığı o tanıdık melodi kulaklarına dolarken oturduğu koltukta dikleşti. İlk başta doğru duyup duymadığını anlayamadı. Emin olmak için dikkatlice dinlemeye devam etti.
Ama doğru duyuyordu işte.
Bu, o HYDRA'da iken ona dinlettirdikleri şarkıydı.
Çok iyi biliyordu çünkü bu melodileri kimi zaman yavaş, kimi zaman ise çok hızlı bir şekilde çalarken duymuşluğu vardı.
Ve güneş parlayacak, Ve karanlık olmayacak.
Abertha sahnede olup onu izleyen o kadar insanı unutmuş gibiydi. Gözlerini kapattığı an sahne ile bağı kopmuştu. Tekrar HYDRA'daki o odadaydı. Kendine; bu odanın, içeriye esen rüzgarın ve kuş seslerinin gerçek olduğuna her zamanki gibi inandırmıştı.
