Part-2

28 0 0
                                    

နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်မို့တစ်ယောက်ထဲအထီးကျန်စွာနေရင်းပြတင်းပေါက်ကနေအိမ်ဘေးရှိဘောလုံးကွင်းထဲကိုငေးကြည့်နေမိသည်

"ဟင်ငါဟိုကောင်လေးကိုတွေ့ဖူးပါတယ်"

ကိုယ့်အိမ်ဘေးကဘောလုံးကွင်းမှာနေ့တိုင်းဘောလုံးလာကန်တဲ့သူတွေမှရေတွက်လို့တောင်မရ‌၊ အဲ့ထဲကမှကြိုးစားပမ်းစားနဲ့ဘောလုံးကန်နေတဲ့ကောင်လေး ,ကြယ်စင့်နှလုံးသားထဲမှာအပြည့်နေရာယူထားတဲ့ခေတ်သစ်ဆိုတဲ့ကောင်လေး

"သူဒီမှာဘောလုံးလာကန်တယ်ပေါ့ ငါမသိခဲ့ပါလား အရင်ရက်တွေထဲကဘောလုံးကွင်းဘက်ကိုကြည့်မိခဲ့ရင်ကောင်းသား"

ကြယ်စင်တစ်‌ယောက်ကိုယ့်ကိုကိုယ်အားမရစွာငြီးတွားနေမိသည် ဒီလိုနဲ့ပဲနေ့တိုင်းဘောလုံးကွင်းဘက်ကိုကြည့်ပြီးသူဘောလုံးလာကန်မယ့်အချိန်ကိုပဲစောင့်နေမိသည်

"ဟေ့ကောင်ခေတ်သစ်ဒီနေ့ဘောလုံးသွားမကန်ဘူးလား"

သူရိန်မှခေတ်သစ်ကိုမေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်

"ကန်ရင်ကောင်းမလားမကန်ရင်ကောင်းမလားစဉ်းစားနေတာ"

"မင်းကလည်းကွာလုပ်ပြီ လာပါကွာသွားကြရအောင်လေ"

"ဒီနေ့တော့မကန်တော့ဘူးကွာ‌"

"အေးအေးမင်းလုပ်ချင်သလိုသာလုပ်တော့"

ညနေ နေအေးတော့ခေတ်သစ်များဘောလုံးလာကန်ပြီလားဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ကြယ်စင်ပြတင်းပေါက်ဘက်ကိုခြေဦးလှည့်လိုက်သည်
ပြတင်းပေါက်ကနေဘောလုံးကွင်းထဲကိုလှမ်းကြည့်ပြီးလူတွေအများကြီးထဲကမှကိုယ့်နှလုံးသားရဲ့ဦးတည်ရာလေးကိုရှာနေမိသည်

"ဟင်သူဒီနေ့ဘောလုံးလာမကန်ဘူးထင်တယ်"

" သူ့ကိုတွေ့ချင်လို့တစ်နေ့လုံးစောင့်‌နေရတဲ့ဟာကို ဟွန်းးး "

နောက်နေ့ရောက်တော့လည်းကြယ်စင်စောင့်နေကျအတိုင်းတနေကုန်စောင့်နေသည်
သို့သော်ခေတ်သစ်တစ်ယောက်ဘောလုံးကွင်းအဝင်ပေါက်ကိုပင်ရောက်မလာ၊

"ခေတ်သစ်တစ်ခုခုများဖြစ်နေလားမသိဘူးဟူးဒုက္ခပါပဲ"

သုံးရက်လောက်ကြာတော့ခေတ်သစ်ဘောလုံးလာကန်တာကိုကြယ်စင်မြင်လိုက်သည် ပျော်လွန်းလို့ထခုန်လိုက်သေးသည်

အချစ်ဦးWhere stories live. Discover now