ANUBIS: BIG REVANGE

BIG REVANGE: ONE: FOREST

25 December, Eerste Kerstdag

Dachten ze nou echt dat het over was? Dat ze zo makkelijk zouden kunnen ontsnappen? Dacht het niet. Het feest is nog lang niet voorbij. Ik ga door totdat mijn wraak volledig tot zijn recht is gekomen. Ik zal die miezerige jongens en meisjes eens een lesje leren. Mick was niet de Judas die ik dacht dat hij was. Hij heeft zijn missie niet volbracht en dus ben ik hem kwijt. Ach, zo erg zal ik hem nou ook weer niet gaan missen. Gelukkig heb ik mijn drie handlangers nog. Zij zullen mij helpen, hoe dan ook. Onze wraak zal zoet zijn. Pas maar op Anubis kindjes. Jullie zaten gevangen in een groot kasteel in Zwolle. Een kasteel die in de "Middle of Nowhere" stond. Dachten jullie nou echt dat daar auto's rijden? Natuurlijk niet stelletje domme apen. Jullie zijn ingestapt bij één van mijn vrienden, één van mijn handlangers. Wat zag ze er lief en onschuldig uit he? Maar niets is minder waar. Jullie nachtmerrie zal zich gaan vervolgen. Op een nieuwe locatie, met nieuwe verrassingen, en met nieuwe Anubis vrienden die jullie gezelschap zullen gaan houden. Ik zou zeggen: Geniet ervan! (MUWAHAHAHAHAHAHAHA) 

Patricia) Ik weet niet goed wat er zojuist is gebeurd. We dachten dat de hel eindelijk over zou zijn. We zijn ontsnapt uit het grote en enge kasteel en zijn vervolgens ingestapt bij een lieve vrouw die ons wel even naar een station wilde brengen. Hoe konden wij nou weten dat dit dus helemaal niet zo'n lieve vrouw zou zijn. Wat ik me kan herinneren is dat ze zo met ons de rivier in is gereden. Daarna: 1 groot zwart gat. Waar ben ik nou weer? Opnieuw voel ik die bonkende hoofdpijn waarvan ik dacht dat het over zou zijn. Is de ontsnapping dan toch mislukt? Ik haal even diep adem en ga dan rechtop zitten. Ik zie dat ik in een tent zit. Voorzichtig sta ik op en probeer hem open te ritsen. Tevergeefs, dat ding zit vast. Dan kijk ik om me heen. Het is een best grote tent en ik zie dat ik op één van de twee matrasjes heb gelegen. Als ik zie wie er op het andere matras ligt word ik wel een beetje rustiger. Het is Jeroen. Hij kijkt me aan. Net zo hopeloos als ik. 'Is het nou nog niet klaar?' vraag ik een beetje bang. Jeroen staat op en pakt mijn hand. 'Weet jij hoe we hier zijn gekomen?' vraagt hij rustiger. Hij is duidelijk al een stukje langer wakker dan mij. Ik schudt mijn hoofd: we zijn de rivier ingereden maar toen... ik heb geen idee.

Mick) De ontsnapping is mislukt. We zijn in de val gelokt. Waar ik wel enorm benieuwd naar ben nu is.... wie was die vrouw? Blijkbaar zit ze ook in het complot. Ik kijk om me heen in de tent. Ik zit er samen met Amber. Wat ik gezellig vind maar ik heb het idee dat ze me niet heel erg mag op het moment. 'Mick wat moeten we nou? Waarom worden we zo voor de gek gehouden? Waarom willen mensen ons dood hebben?' vraagt Amber in paniek. Ik knuffel haar en maak haar wat rustiger door over haar rug te wrijven. 'Rustig maar Am, kijk we weten dat Victor erachter zit, maar wie zijn die handlangers? Zelfs ik weet dat niet'. Amber kijkt me wat achterdochtig aan: echt niet? Ik schud mijn hoofd: nee ik zweer het Amber, anders had ik het je vertelt, ik zou hier anders ook niet gevangen zitten. Amber knikt en ziet een enveloppe aan het plafond hangen.

Joyce) Ik open mijn ogen en merk na een tijdje dat het ontsnappen niet gelukt is. Waarom nou? Ik wil hier weg. Ik wil weer studeren en genieten van het leven. De tranen rollen over mijn wangen heen als ik een hand op mijn schouder voel. Ik ga snel rechtop zitten en veeg mijn tranen weg. Wie zou het zijn? Ik zucht en kijk voorzichtig naast me. Wie ik dan recht in de ogen aankijk... had ik hier nooit verwacht.

Jeroen) Patricia en ik hebben een enveloppe gevonden en openen hem. Patricia leest voor. Jeroen en Patricia, wat fijn dat ik jullie weer in mijn macht heb. Denken jullie nou echt dat jullie aan je lot kunnen ontsnappen? Mijn wraak zal zoet zijn. Voor nu zou ik zeggen: neem jullie rust en bereid jullie voor op het ergste. Morgen zal de tweede reis van start gaan. Steun elkaar. Groeten, Joker. Ik zucht en kan het niet geloven. De hele nachtmerrie start opnieuw. Patricia gooit uit frustratie de enveloppe op de grond en gaat op de matrassen liggen. Ik kijk naar haar en ga naast haar liggen. Ik ga op mijn zij liggen en streel over Patricia's wang. 'Schat, we zijn samen'. Ze knikt en kijkt weg. 'Hé ik ben ook bang, maar met jou voel ik me sterk. Weet je nog hoe goed team wij waren in het kasteel? Er is iets tussen ons gegroeid en ik voel dat onze band alsmaar sterker wordt. We komen hier doorheen'. Ik heb haar aan het denken gezet en ze gaat dicht tegen me aanliggen. 'Ik ben bang Jeroen'. Ik wrijf over haar haren heen. 'Ik ook lieverd, maar je raakt mij niet kwijt. Voor je het weet zijn we weg uit deze hel en kunnen we samen genieten van het leven. Goed?'. Patricia glimlacht naar me en ze begint me te zoenen. Ik zoen terug en voel me zo gelukkig met haar. Ik ga met mijn hand onder haar shirt en voel aan haar borsten. Patricia lacht en houdt af. 'Jeroen, straks hangen hier ook camera's. Ik grijns: dus, kunnen ze even meegenieten. Ze moet lachen en ik smelt van haar lach. Ze is zo ontzettend mooi. We kijken elkaar aan en we zoenen elkaar opnieuw. Voor we het weten zijn we aan het vrijen en denken we even niet meer aan deze nachtmerrie die zich afspeelt. Ik hoop zo dat ik hier heelhuids uit kom met haar...

Amber) Ik lees de brief voor die ik zojuist heb gevonden. Mick en Amber, wat fijn dat ik jullie weer in mijn macht heb. Denken jullie nou echt dat jullie aan je lot kunnen ontsnappen? Mijn wraak zal zoet zijn. Voor nu zou ik zeggen: neem jullie rust en bereid jullie voor op het ergste. Morgen zal de tweede reis van start gaan. Steun elkaar. Groeten, Joker. Ik schop uit frustratie tegen een kastje aan die in de hoek van de tent sta. 'Au!' roep ik en grijp naar me teen. Mick legt een hand op mijn schouder maar ik maai hem weg. 'Godsamme houd het dan nooit op!'. Ik schreeuw en val huilend op het matras. 'Ik wil hier weg! Ik wil wakker worden van deze vreselijke nachtmerrie!'. Mick komt ook op het matras zitten maar raakt me niet aan. Misschien was ik wat te hard voor hem. 'Sorry Mick, ik kan het gewoon niet meer aan. En sorry, maar ik weet gewoon niet zo goed of ik je wel 100% kan vertrouwen'. Mick knikt: dat snap ik hoor, ik vertrouw me zelf amper. Ik kijk hem aan en zie een angstige blik. Volgens mij is hij nog steeds bang. Het is fout wat hij heeft gedaan maar hij werd onder druk gezet. Ik sla mijn arm open en Mick komt in mijn armen liggen. Zo knuffelen we een tijdje en nemen we zoals Joker zei: onze rust.

Fabian) Ik kijk recht in de ogen van Joyce en voor ik het weet word ik stevig door haar omhelst. Ik lach: Joyce, waar zijn we in hemelsnaam? Ze kijkt me aan: weet je helemaal van niks? Ik weet niet waar ze het over heeft dus ik schud mijn hoofd. Joyce legt mij het hele verhaal uit en ik ben geschokt. Wat bizar wat er allemaal is gebeurd. Ik wist dat Nienke vermoord was door Mick, maar dat ook Noa en Appie dood zijn vind ik moeilijk om te bedenken. Ik vecht tegen mijn tranen. 'Faab, zijn jij en Mick echt verliefd?'. Ik zucht en knik: ja maar je denkt toch niet dat ik nu nog wat met hem wil?, hij heeft Nienke én mijn vader vermoord. Joyce kijkt me begrijpelijk aan: dat snap ik. We zijn een tijdje stil en ontdekken vervolgens de enveloppe. Joyce leest voor. Hallo Joyce en welkom Fabian, wat fijn dat ik jullie weer in mijn macht heb. Denken jullie nou echt dat jullie aan je lot kunnen ontsnappen? Mijn wraak zal zoet zijn. Voor nu zou ik zeggen: neem jullie rust en bereid jullie voor op het ergste. Morgen zal de tweede reis van start gaan. Steun elkaar. Groeten, Joker. We weten beiden niet wat we hiermee moeten en besluiten dan maar om even bij te praten. Nu is het even onze energie sparen voor morgen. Ik ben benieuwd wat ons te wachten staat...

Sneak Preview, 31 December, Oud en Nieuw

Alle Anubisvrienden komen aan bod. Hier voor jullie staan jullie "dode" vrienden. Kijk nog maar even goed. Want dit is jullie laatste kans. Oud-Anubis-Lid 1: Nienke Martens, vermoord op 14 December. Vaarwel Nienke, Vaarwel.