ANUBIS: BIG REVANGE

BIG REVANGE: SIX: PREPARE

30 December

Zojuist hebben Jeroen, Fabian, Robbie, Patricia en Amber hun ex vrienden gezien als poppen. Terwijl ze daarvoor hun bloed in bakken hebben zien liggen. Wat zal dit nu met hen gaan doen. Dit wordt een voorbereidingsdagje. Morgen is het tijd voor het grote vuur. Daar zullen hen ex vrienden één voor één langskomen tijdens het grote kampvuur. Zouden ze in actie komen? Of weten ze dat het toch geen zin heeft? Ze zitten vast tussen de hekken. Inderdaad, ze hebben net de lange ondergrondse wandeling afgelegd terug naar hun basisplek. Weer lekker midden in het bos, slapen in tentjes. Ik ben benieuwd hoe ze deze saaie dag zullen gaan beleven. Want wat ze niet weten is dat er weinig zal gaan gebeuren vandaag...

Patricia) We zijn weer terug op onze oude plek. Ik voel me machteloos. Komt hier überhaupt ooit een einde aan? Zal ik eigenlijk wel echt een keer gelukkig kunnen gaan zijn met Jeroen? Ik zou zo graag gewoon eens een keer met hem op date willen gaan. Of gewoon gezellig een filmpje kunnen kijken op de bank, samen onder een dekentje en dan Netflix&Chill? Ik schrik wakker van twee vingers die in mijn gezicht knippen. 'Is er iets?'. Amber lacht: nee hoor suffie, ik riep je pas zes keer. Ik lach zachtjes. 'Het spijt me, ik ga denk ik even slapen'. Ik loop van de andere vier weg en ga liggen in mijn tent. Ik verstop me onder de dekens en een traan ontglipt mijn ooghoek. Is er eigenlijk wel een uitweg...?

Amber) 'Ik gok dat ze er even klaar mee is' zeg ik doelend op Patricia die zojuist in haar tent is verdwenen. Fabian knikt: niet zo gek ook, voor jullie drie is het allemaal al zo lang aan de gang. 'Jup, ik hoop dat er ooit nog een einde aan komt' zeg ik zuchtend. Dan horen we een PING geluid komen vanuit een tent die er nog niet stond. 'Ik gok dat dat jouw tent is' zegt Fabian tegen Robbie. Hij knikt en gaat de tent in. Even later komt hij naar buiten met een telefoon in zijn handen. 'Het is een berichtje...'.

Robbie) 'Wat voor berichtje?' vraagt Amber terwijl ze me angstig aankijkt. Ik begin te lezen. 'Hallo Robbie, Joker heeft me te pakken. Ik zit vastgebonden aan één van de bomen, hoog in de bomen. Vind me alsjeblieft binnen 10 minuten anders ga ik eraan. X S'. Ik kijk er vreemd naar net als de andere drie. 'Wie is nou weer S?' vraagt Fabian tegen niemand in het bijzonder. 'Nou geen idee, maar laten we maar gaan zoeken' zegt Amber vlug en we volgen haar voorbeeld. We zoeken en zoeken en zoeken...

Fabian) We blijven zoeken en dan zie ik iets in één van de bomen. Inderdaad erg hoog en ik roep de anderen. 'Hoe komen we daar nou weer bij?' vraagt Robbie. Dan komt Jeroen aan met een ladder: met deze misschien? Robbie geeft me een high-five en ik begin te klimmen. Wanneer ik bij het persoon ben aangekomen zie ik pas wie het is. Ze kijkt me bang aan: hoi Fabian. 'Sofie...?'. Ik maak haar los en klim met haar naar beneden...

Sofie) Ik zie alle vragende gezichten en ik zucht. 'Jup, blijkbaar heeft Victor het zelfs op zijn bloedeigen nichtje gemunt'. Amber schudt haar hoofd: die man spoort echt niet, net als Joker trouwens, waar gaat het heen met de wereld? Ik haal mijn schouders op en we lopen terug naar de tenten. 'Je slaapt samen met Robbie als je dat goed vindt' zegt Amber tegen mij. Ik knik: geen probleem hoor. 'Zijn jullie hier met vijf?' vraag ik. 'Nee Patries is er ook maar die ligt even in de tent. Ze is moe' zegt Jeroen. 'Ja oh en Patries en Jeroen zijn een stel geworden' zegt Amber blij. 'Kom ik leg je alles uit'. Ik kijk wat verbaasd naar Jeroen die er niet bij lijkt te zijn met zijn hoofd...

Jeroen) Ik heb me nog weinig laten horen en dat komt omdat ik enkel aan Patries kan denken. Ze gaat er echt aan onder door hier. Ik wil haar zo graag gelukkig maken maar dat kan gewoon niet op deze plek hier in het bos. 'Ik ga even naar Patries' zeg ik tegen de andere en ze knikken me toe. Ik loop de tent in en ga op het matras liggen. 'Patries?' vraag ik zachtjes aangezien ik niet weet of ze slaapt. 'Ja?'. 'Gaat het?'. Er verschijnt langzaam een gezicht boven de dekens uit en ze kijkt me aan. Ze heeft rode ogen waaraan ik kan zien dat ze gehuild heeft. 'Wil je een eerlijk antwoord?' vraagt ze me. Ik knik. 'T kan niet slechter' snikt mijn vriendin. Ik neem haar in mijn armen en troost haar. 'We komen hier weg schat, dan kunnen we van elkaar gaan genieten'. 'Ik wil er gewoon niet op hopen Jeroen'. Patricia kijkt me aan en ik geef haar een lange kus. 'Het komt goed, dat beloof ik je...'.