ANUBIS: BIG REVANGE

BIG REVANGE: TWO: DECISION

Fabian) Joyce en ik worden de volgende dag wakker en zijn blij dat we elkaar hebben. Met wie Victor dit plannetje uitvoert weten we niet. Wie zou ons nou zoiets vreselijks aan willen doen?  Ik ga rechtop zitten en kijk om me heen. Nog steeds dezelfde, saaie tent als gisteravond toen we gingen slapen. Joyce zucht: dus, wat moeten we nu doen? Ik haal mijn schouders op maar dan valt mijn oog op een boek die bij de tentopening ligt. Ik raap hem op en ga weer naast Joyce zitten. 'Dit was er gister nog niet toch?' vraagt Joyce. Ik schud mijn hoofd. 'Nee volgens mij niet'. Met trillende vingers sla ik de eerste bladzijde om en ik schrik meteen. Joyce kijkt met een verbazende blik naar de foto. Dat snap ik wel aangezien ze hier nooit iets van mee heeft gekregen. 'Faab, wat is dit? Waarom staan Nienke en Noa zo vastgebonden op de foto?'. Ik zucht even en besluit haar dan maar het hele verhaal te gaan vertellen. Over het hele mysterie, over alles. Joyce luistert aandachtig naar mijn verhaal.

Mick) Amber en ik hebben een boek gevonden in onze tent. Eindelijk een aanwijzing om hier misschien wel weg te kunnen. Vast niet, dit hele zaakje stinkt. Ik maak het boek open maar laat van schrik het boek uit mijn handen vallen bij het zien van de eerste foto. 'Mick wat doe je?' vraagt Amber geïrriteerd. 'K kijk naar die foto'. Amber raapt het boek op en zodra ze de foto ziet merk ik dat ze hem herkent. 'Weet jij hier iets van?' vraag ik verbaasd. Langzaam knikt ze. 'Leg uit'. 'Dat kan niet Mick, ik heb gezworen om hier nooit met iemand over te praten net als de rest van de club'. Ik frons mijn wenkbrauwen: de club? Ik zie dat ze schrikt. 'De club?'. 'Amber vertel nou gewoon, het is vast belangrijk om hier weg te kunnen'. 'Oké dan, je hebt gelijk'. We gaan weer zitten en Amber begint te vertellen. Hoe heb ik dit allemaal niet kunnen merken?

Jeroen) Patricia slaapt nog en ik heb een boek gevonden. Een boek met wel een erg bekende foto er in. Wat moeten wij hiermee? Helpt het ons om vrij te komen? Vast niet. Ik kijk naar mijn vriendin. Of tenminste, volgens mij is ze m'n vriendin. We hebben nooit uitgesproken wat we hebben. Maar het voelt hemels. Nog nooit ben ik zo verliefd geweest in mijn leven en gister hebben we voor het eerst met elkaar gevreeën. Het was fantastisch. Ik rol mezelf op mijn buik en streel over haar wang. 'Patries, wakker worden'. Langzaam openen haar ogen en krijg ik een glimlachende Patricia voor me. 'Lekker geslapen?'. Ze knikt en ik ontvang een kus van haar. Dan laat ik haar het boek met de foto zien en ook zij is verbaasd. 'Wat moeten we hiermee Jeroen?'. Ik haal mijn schouders op: ik weet het echt niet. Dan horen we dat de rits van de tent wordt open gedaan. We kijken elkaar aan en dan snellen we ons de tent uit. Maar dat is vreemd... er is niemand te zien.

Joyce) We staan met z'n zessen buiten de tenten. Wat heerlijk zeg... die frisse lucht. Ondanks dat we in een verlaten bos zijn. Onze tenten staan midden in een cirkel van prikkeldraad van 4 meter hoog. Hier komen we dus echt niet weg. Alleen is er een put. Wat op zich best vreemd is in een bos. Dan horen we een luide stem. Hallo Anubis Vrienden. Joker hier. Vandaag is het aan jullie om de eerste moeilijke beslissing te maken. Wie verlaat als eerste de veilige haven en gaat met mij onderhandelen naar een betere toekomst? Jullie krijgen vijf minuten om te overleggen en degene die het wordt gaat de put in. Met de trap en volgt de pijlen. De rest blijft bij de tenten. Als jullie niet tot een beslissing komen, kies is. Succes. 'Dit ga je toch niet menen!' roept Patricia boos. 'Misschien is het wel een hele goede toekomst?' oppert Mick. 'Dat lijkt me niet' zegt Fabian die Mick nog geen één keer heeft aangekeken. Hij is nog steeds verliefd op hem maar kan hem niet vergeven voor wat hij heeft gedaan. 'Nou wie gaat er?' vraagt Jeroen. 'Ik zeker niet' zegt Amber bang. Ik heb me al die tijd stil gehouden en besluit om de stap te nemen en mijn vrienden boven mezelf te kiezen. 'Ik ga wel'.

Amber) We kijken Joyce verbaasd aan. 'Meen je dat?'. Ze knikt en Patricia en ik vliegen haar meteen om de hals. 'Succes Joyce, we houden van je' zegt Patricia nog. Joyce knuffelt ons allemaal nog een keer en verdwijnt dan in de put. Waarheen? We hebben geen idee. Als Joyce helemaal de put in is sluit hij weer. Patricia barst in huilen uit en wordt getroost door Jeroen. Ik kan het ook niet laten om te huilen en Mick legt als troost een hand op mijn schouder. Ik merk dat hij super veel spijt heeft voor wat hij ons allemaal heeft aangedaan. Bravo ! Dat was sneller dan ik dacht ! Morgen wacht de volgende... of toch niet.... ? Geniet van de rest van de dag en tot morgen.

Patricia) Die avond liggen Jeroen en ik weer in de tent. Ik staar naar boven en kan alleen maar aan Joyce denken. Waar zou ze nu zijn? Leeft ze überhaupt nog wel? Misschien hebben Victor en de Joker haar wel meteen vermoord. Bij die gedachten word ik gek en ik sla mijn handen voor mijn gezicht en begin zachtjes te huilen. Mijn allerbeste vriendinnetje is weg. Zal ik haar ooit nog zien? Ik voel Jeroen zijn arm om me heen en ik ga extra dicht tegen hem aanliggen. Zonder hem had ik het hier allemaal niet aangekund. Hij is zoveel voor mij gaan betekenen. 'Joyce is veilig Patries, dat voel ik'. Jeroen kust mijn voorhoofd en ik had deze woorden even nodig. Ik geef hem kusjes in zijn nek en hij lacht zachtjes. We kijken elkaar aan en voelen de kracht tussen ons tweeën. We zijn samen sterker dan wie dan ook. 

Sneak Preview, 31 December, Oud en Nieuw

Alle Anubisvrienden komen aan bod. Hier voor jullie staan jullie "dode" vrienden. Kijk nog maar even goed. Want dit is jullie laatste kans. Oud-Anubis-Lid 2: Appie Tayibi, vermoord op 20 December. Vaarwel Appie, Vaarwel.