Δύο μικροί αγγέλοι.. (Υπό Επιμέλεια)

Κεφάλαιο 25°

Άνοιξε το ψυγείο και βγάζοντας ένα μπουκάλι κρασί, σέρβιρε ένα ποτήρι στον εαυτό της . Αν και δε κάπνιζε στο σπίτι , πριν έρθει η Ξανθίππη είχε γίνει συνήθεια. Άναψε ένα τσιγάρο ανοίγοντας παράλληλα τα παράθυρα και κάθισε σκεπτική. Οι φωνές της από την άλλη μεριά του τηλεφώνου, έδειχναν τόσο έντονες. Μετέπειτα η στάση του Ορέστη άλλαξε.. αναρωτήθηκε τι να είχε συμβεί αλλά και πόσο πόνο, να εκρυβε μέσα της εκείνη η γυναίκα. Ούτε κάθισε να ασχοληθεί με το τηλεφώνημα από τη πρωτοβάθμια. Η γραμματεία τη πήρε για να την ενημερώσει πως το ραντεβού αναβάλλεται επειδή ο διευθυντής αρρώστησε και μεταφέρεται για την άλλη εβδομάδα.

Καταβαθος αν και είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στη Ξανθίππη, ένιωσε ένα μεγάλο άγχος. Δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να μάθει ο Ορέστης για την εγκυμοσύνη της. Τότε θα τη μισούσε ακόμα περισσότερο. Πως θα μπορούσε ποτέ να του εξηγήσει ότι άθελά της, σκότωσε εκείνη τη ψυχή; Μα δεν το ήξερε... Αν ήξερε δε θα άφηνε σε αυτή τη κατάσταση τον εαυτό της. Δεν θα έπαιρνε αντικαταθλιπτικά ούτε φάρμακα. Μα τότε η Εύα ήταν ένας ζωντανός σκελετός...Απέβαλε τρεις μήνες μετά και ούτε που είχε καταλάβει κάποιος πως ήταν έγκυος. Πόσο μάλλον η ίδια. Τα χάπια θα της έφερναν παρενέργειες επειδή ήταν δυνατά και όλοι υπέθεταν πως η απώλεια βάρους, οι εμετοι, και οι κράμπες που την έπιαναν, ήταν από αυτά. Η Εύα σπάνια έτρωγε, και σε συνδιασμό με τα έξι χάπια που έπαιρνε, έφεραν το μοιραίο... Ξόρκισε τη Μάρθα να μη πει λέξη στη μάνα της. Το τελευταίο πράγμα που ήθελε η Εύα, ήταν να μάθουν οι γονείς της πως είχε μείνει έγκυος.

Κοίταξε το ρολόι. Είχε περάσει ακόμα μια ώρα...

Γέμισε ακόμα ένα ποτήρι ώσπου αξαφνα άκουσε τα κλειδιά στη πόρτα και πετάχτηκε όρθια. Έτρεξε και ανοίγοντας τη, είδε τη Ξανθίππη. Έδειχνε τόσο καταρακωμενη. Η Εύα χωρίς να σκεφτεί και πριν καν η Ξανθίππη μπει μέσα, χώθηκε στην αγκαλιά της.

"Ανησύχησα τόσο πολύ! Κόντεψα να τρελαθώ!" Αποκρίθηκε ταραγμένη

"Όλα είναι εντάξει κόρη μου"

"Μόνο αυτό μου φτάνει.. Να είσαι καλά..."

"Έλα πάμε μέσα..." Η Ξανθίππη παρέλειψε να της πει πως ο Ορέστης περίμενε. Της το είχε πει σαν την άφησε πως αν δε τη δει να μπαίνει μέσα , δεν θα έφευγε. Ύστερα από το τηλεφώνημα, η Ξανθίππη άλλαξε στάση. Κατάλαβε πως το πρόβλημα είναι πολύ βαθύ. Δεν ήθελε να πει λέξη που θα έκανε τα πράγματα τα χειρότερα χωρίς τουλάχιστον να έχει κάποιες αποδείξεις στα χέρια. Το ίδιο φυσικά ισχυε και για την Εύα. Αν και την ένιωθε πιο προσιτή στο να της μιλήσει, η Ξανθίππη αποφάσισε να σωπάσει προς το παρόν.
Προσπάθησε να μάθει από τον Ορέστη τι ακριβώς έγινε, μα εκείνος απέφυγε να μιλήσει για τη φυλάκιση του. Ούτε καν δέχθηκε να μιλήσει για εκείνη τη νύχτα. Παραυτα εκείνη του είπε μόνο ένα πράγμα και έπειτα ζήτησε να επιστρέψει στο σπίτι της Εύας. Όταν θα έρθει εκείνη η μέρα, πρόσεχε μόνο μη μετανιώσεις για τη στάση σου... Ήταν τα λόγια της και ήξερε καλά πως ο Ορέστης τα μέτρησε ένα προς ένα. Εκείνος επέμενε πως η Εύα δεν είναι αυτό που δείχνει μα η Ξανθίππη, κούνησε απλά το κεφάλι απογοητευμένη. Υπήρχε πολύ μίσος και στις δύο πλευρές. Ίσως όχι μίσος καθεαυτού, μα παράπονο...