38

21 1 0
                                    

"How are you?"

Tanong naman ni Kal. We were at the balcony since Khari fell asleep. Napatingin ako sa kaniya tsaka ngumiti at tumingin ulit sa harap habang hawak ang baso. "I'm fine. Doing good." I said and sighed. I could see him nod in my peripheral vision.

"That's good."

He said and looked at me before pulling me closer to him by the waist. "How 'bout you?" Tanong ko naman pabalik at nakita ko kung paano umiwas ang tingin niya. I assured him that it was alright if he won't tell me. At least... he could share his pain with me. 'Yan naman ang pangako namin sa isa't isa, 'di ba?

"I'm fine when I know that you're fine. But there are still regrets within me. Dapat siguro, naging selfish nalang ako 'no? Maybe even for once... just for you and Khari."

He said at tumalikod naman para sumandal sa railing. Sumandal din ako habang nakatingin sa kaniya. I looked at him and he looked more.. mature. His jaw was a lot more defined. His hairstyle changed, it looked neater than it was before.

"Stop staring at me. Nakakailang ka." Lingon naman niya sa 'kin at tumitig pabalik. Nagtitigan lang kami. It clearly showed that we did miss each other. Three years din 'yon.. marami kaming kailangan pagusapan. We have to catch up. Lumapit naman siya bago ako hinalikan. My cheeks heated up sa tingin ko ay sobrang pula na ng pisngi ko.

"I missed you."

He said after the kiss. Napangiti nalang ako bago niya ako niyakap.

"It's never wrong to choose your family over your family. So don't blame yourself for leaving us. After all, what you did was for your late brother. You did what you think was right, Kal."

I said while he was still hugging me. Napapiglas naman kami nang marinig namin ang pintuan na bumukas. It revealed the Khari that just woke up from the nap. "So.. it was real." He said habang naglalakad palapit sa daddy niya. Bahagya namang tumawa si Kal bago kinarga si Khari. Akala siguro niya ay nanaginip lang ulit siya.

"Daddy will never leave your side, son. I promise that."

Kal said and caressed our son's face. It was the happiest moment in my life. Just us being complete. Wala na akong dapat katakutan pa. I just had to forgive and forget and then just love him once again like how I always did. Napako naman ang tingin ni Kal sa bracelet na suot ni Khari.

It was the bracelet that we bought in Vigan.

"How did you get this?" Tanong niya sa anak niya bago bumaling sa 'kin. Khari shrugged and pointed at me. "Come on, bun. You tell your daddy."

I scoffed and said. Ngumuso naman si Khari tsaka tinignan ang bracelet na nasa palapulsuhan niya. "Mommy said this bracelet was my daddy's. So I told mommy that Khari should wear it." Nakanguso niya pa ring sabi. Natawa ako habang tinitignan siya at mukhang nahiya sa kwinento niya sa ama niya.

"Look,"

Sabi naman ni Kal at tinaas ang kanang palapulsuhan niya. It was the second bracelet that we bought. The one we bought in Bohol. "Daddy has one too." Pag mamayabang niya sa anak niya. Khari looked at me and tilted his head a little. Parang may itatanong. I knew right away what he would ask me. If I also had that bracelet. Agad naman akong pumunta sa kwarto at hinanap ang ganoon na bracelet ko.

"I have the one like yours and the one like daddy's." I said and showed it to him. Pumalakpak naman si Khari. Such a cute kid. Natawa lang din si Kal sa reaction ng anak namin. Nag-aya naman si Kal na bumaba para mag picture kami. Kal took pictures of me and Khari at nag self-timer pictures na rin dahil wala namang kukuha ng litrato namin.

"Daddy.. you're a pilot right?"

Tanong naman ni Khari habang nakakandong kay Kal. Nasa sala kami ngayon nakaupo at nanonood ng cartoons sinasamahan si Khari. Nakakainggit na sila ha. Halos hindi na magpakarga si Khari sa akin. Pero, okay lang. Tatlong taong hindi nakita ni Kal ang anak namin. So I had to be considerate.

Lover from the SkyWhere stories live. Discover now