Kaminari x Reader (Bnha x reader)

Dans etmek

Beğenin lütfen 😽

Çantalarımızı yere bıraktık, ben zaten evi biliyordum ama Denki ilk kez geldiği için birlikte evi geziyorduk.

"Baya büyükmüş..."

Gülümsedim, "Evet."

"Yoshito abin tam olarak kim?"

"Eskiden annem ve babamla birlikte patronları Night için çalışıyordu. Ama yıllar önce mafya işlerini bıraktı. Kendisi tam bir teknoloji dehasıdır. Bir şeye ihtiyacımız olursa hemen yardım eder."

Denki anlarcasına başını salladı, "Çok iyi birine benziyor."

"Öyledir!"

Odaları gezerken Denki 2 kişilik yatağın olduğu büyük odada durdu. Bir şey söylemek istiyor gibiydi, saçlarını karıştırdı. "Şey..."

"Ne söylemek istiyorsan söyle, utanma."

"Biz nerede uyuyacağız? Yani... Hangi odada ya da odalarda?"

Gözlerinde öyle bir merak vardı ki, aynı odada kalmak istediğini gözlerine birkaç saniye bakarak bile anlayabilirdiniz.

Gülümsedim ve kaşlarımla önünde durduğumuz  odayı işaret ettim, "Burada birlikte kalmak ister misin?"

Gözleri parladı, "Olur tabii!"

İstemsizce kahkaha atmaya başladım, ben kahkaha atarken o da gülmeye başladı.

~~~~~~~~~~~~~~~

Eve uzun zamandır biri gelmediği için toz içindeydi. Birlikte evi temizlemeye başlamıştık, aynı zamanda arkadan şarkı açıktı.

Ben bezle eşyaları silerken, Denki ise yerleri paspasla siliyordu.

Arkada "Cem Karaca- Bu son olsun" çalmaya başladı. En sevdiğim şarkılardan biriydi.

Masayı silerken yansımadan Denki'nin bana yaklaştığını fark ettim. Doğrulup ona baktığımda gülümseyerek bana elini uzattı. Birkaç saniye ona baksam da en sonunda bezi bırakmış ve elini tutmuştum.

Bir eli ile elimi, diğer eli ile belimi tutarken döne döne dans ediyorduk.

Bir yandan da şarkıyı söylüyordu,
"Ne yalnızlık ne de yalan, üzmesin seni
Doğarken ağladı insan bu son olsun bu son"

O kadar eğleniyordum ki, sanırım hayatım boyunca hiç bu kadar eğlenmemiştim.

Gülerek başımı omzuna yasladım, şarkının nakarat kısmı geldiği sırada bir anda kaygan zemin yüzünden ayağımın kayması ile ikimiz de yere çullandık.

Acıyla belimi tutarken Denki hemen yanımda, tamamen yere uzanmış kahkaha atıyordu.

O kadar çok gülüyordu ki delirdiğini düşünmüştüm. Gülmekten yaşaran gözlerini silip, karnını tutarak doğruldu ve bana baktı. "Özür dilerim... Romantik bir andayken böyle düşmemiz çok komikt-"

Daha da çok gülmeye başladı, dayanamayıp ben de gülmeye başladım ve dakikalar boyu delirmişçesine güldük.

~~~~~~~~~~~~~~~

Acıktığımız için makarna yapıyordum. Denki içerden mutfağa geldi ve bir anda belime sarıldı. "Ne yapıyorsun?"

"Makarna, seversin değil mi?"

Burnunu boynuma değdirerek derin nefesler aldı, "Sen yaparsan her şeyi severim."

Güldüm, "Bu aralar ayrı bir romantiksin sanki?"

"Aa öyle miyim?"

Tencerenin kapağını açtım ve bir makarna alarak Denki'nin ağzına attım. Sıcaktan dolayı ağzını açarken hemen ağzına üflemeye başladım.

Makarnayı yutarken güldü, tamamen yuttuktan sonra bir anda elleriyle tuttuğu belimi kendisine çevirdi ve beni tezgâhla arasına sıkıştırdı.

Gülümsüyordu ama o kadar tatlı gülümsüyordu ki... Sanki en huzurlu anıymış gibiydi.

Yavaş yavaş yaklaştı ve tam dudaklarımız birbirine değecekken durdu ve fısıldadı. "Seni öpersem tekme yemem, değil mi?"

Kıkırdadım, "Bu kadar olaydan sonra tekme yiyeceğini düşünmen büyük saçmalık."

Gülüşüme karşılık verdi ve aramızdaki birkaç santimlik mesafeyi kapatarak beni öptü.

~~~~~~~~~~~~~~~

Salonda yan yana uzanırken elime telefonumu aldım. Bakugou'yu aramam lazımdı. Rehberimde onu buldum ve aradım, ilk çalışta açtı.

"HAYAMİ!"

Öyle bir bağırmıştı ki telefonu 10 metre uzağımda tutmuştum. "Selam Bakugou..."

"LAN 2 GÜNDÜR NEREDESİN SEN?! TELEFONUNA NE BOK YAPTIN AMINA KOYAYIM?!"

"Telefonum kırılmıştı, üzgünüm. Annemlerle kalıyorum şu an."

Telefonun diğer tarafından derin bir nefes alış sesi geldi. Muhtemelen bana daha çok bağırmamak için sakinleşmeye çalışıyordu.

"Deku'da seni merak etmişti. Onu da ara." Sesi normalden daha da sakin çıkmıştı, bu durum çok garipti.

"Bakugou-"

Telefon yüzüme kapandı.