Parmaklarım küllerinde dolaştı.
Sonra birden yağmur bastırdı.
Gülümsedim ve beni izledi.
Sustu ve onu dinledim.
Sessizliği bile güzeldi.
"Çünkü Leyla, çünkü iki gözüm, yangında en son küller ölür."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli okumalar!
🐬
Anıl Emre Daldal, M.
Çağan Şengül, Canım Yanıyor (slowed)
3. KAR TANELERİ KADAR KALABALIK AMA YALNIZ
Yunus Emre Dikkaya
Onu ilk gördüğüm ânı hatırlıyorum.
Bir daha hiçbir zaman unutamayacağım o an, yaşandığında ne kadar da sıradan gelmişti.
Bir yeni yıl gecesiydi.
Etrafı insanlarla doluydu. Kar taneleri kadar kalabalıktı ama aslında yalnızdı; etrafını sarmış onlarca kar tanesiyle beraber düşen tek bir kar tanesiydi, hüzünlüydü.
Kar taneleri, takvim yaprağına yeni bir yıla ait günleri taşıyormuş gibi aceleyle düşüyordu. Ormandaki sessizliği bölen müziğe kulak vermedim. Arkadaşlarımın kalabalığın içine yerleştirilmiş görüntülerini izlerken ağaca yaslanmış sigaramı içiyordum. İleride bir kız henüz on ikiye vurmayan saate meydan okur gibi arka arkaya diktiği pet bardaktaki içkileri bir köşede çıkarıyor, sevgilisi saçlarını yüzünden çekerken bir şeyler mırıldanıyordu.
