.unicode.
မိုးကတဖွဲဖွဲရွာနေကာ ကောင်းကင်တစ်ခုလုံးကလည်းအုံ့ဆိုင်းလျက်။ အချိန်ကလည်းညနေစောင်းအချိန်ဖြစ်နေလေရာ ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးကမှုန်ရီကာနေသည်။ တစ်ချက်ချက်လက်ခနဲဖြစ်သွားသည့်လျှပ်စီးနှင့်အတူ မိနစ်အချို့တိုင်းမြည်ဟီးနေသည့်မိုးကြိုးသံတွေ။
အုတ်များစီတန်းခင်းထားသည့်လမ်းကား ရေတွေအိုင်ထွန်းနေပြီဖြစ်သည်။ ရေညှိများတက်နေသည့်ထိုလမ်း၏တစ်ဖက်တစ်ချက်တွင်တော့ ခြောက်ခြားဖွယ်ပုံသဏ္ဍာန်အမျိုးမျိုးနှင့် ပန်းသီးပင်အသေများ။ ခရုတွေက ထိုလမ်း၏ဘောင်ပေါ်တွင်တွားသွား သွားလာနေကြသည်။ အနက်ရောင်ပိုးဂါဝန်ဝတ်ထားသည့်အမျိုးသမီးတစ်ဦးသည် လက်တစ်ဖက်ကကလေးငယ်တစ်ဦးကိုဆွဲလျက် ထိုလမ်းပေါ်၌ခပ်သုတ်သုတ်လျှောက်နေသည်။ အိုင်နေသည့်ရေစက်တို့က သူမဂါဝန်ကိုစိုစွတ်နေစေသည်။ သူမ၏ထီးကလည်းသူကိုယ်တိုင်ပင်မလုံ့တလုံ။ ဘေးကကလေးကတော့ရေအရွှဲသား။ ဒါပေမယ့်လည်းထိုအမျိုးသမီးက ဂရုစိုက်ပုံမပေါ်။
သူတို့ကမြို့တွင်းကိုဦးတည်နေကြပုံပေါ်သည်။ အမျိုးသမီး၏မျက်နှာတွင် ပူပင်သောကတို့ကအတိုင်းသား။ သို့ပေမယ့် ဘေးက ကလေးငယ်က ချမ်းလွန်း၍တုံနေသည်ကိုတော့သတိထားမိဟန်မတူပေ။ ထိုကလေး၏ခြေထောက်ငယ်တို့ကသူမ၏ခြေလှမ်းကျဲကြီးတွေကိုမှီအောင်ပြေးလိုက်နေရ၍ထုံကျင်နေပြီကိုလည်းသတိပြုမိဟန်မတူပေ။ ထိုမျှမကသေး သူမအလောတကြီးဆွဲကိုင်ထားသည့်ထိုကလေး၏လက်ကောက်ဝတ်ဟာလည်း ပွန်းပဲ့ထူပူနေပြီဖြစ်သည်။
သူမကတကယ်ကိုသတိထားမိဟန်မတူသလို။ ထိုကလေးကလည်းတစ်ခွန်းမျှမပြောခဲ့ချေ။ ကျင့်သားရနေသလို။ ရိုးသားသည့်မျက်ဝန်းတွေက ဒါကပုံမှန်ပဲလို့ကြွေးကြော်နေသလို။
ခပ်မြန်မြန်ခြေလှမ်းတွေနှင့်တရွတ်ဆွဲမတတ်ခြေထောက်သေးသေးလေးတွေသည် အမိုးစွန့်ငှားငှားတွေထိုးထွက်နေသည့် ရဲတိုက်ကြီးရှေ့အရောက် ရပ်သွားကြသည်။ အမျိုးသမီးက သက်ပြင်းအသာချသည်။ ထို့နောက်ဘေးက ကလေးငယ်ထံလှည့်ကာထိုင်ချလိုက်ရင်း
