Leya'nın Anlatımından
"Gece senden güzel mi" daha bugün bu şarkıyı dinlemiş olmam nasıl bir tesadüftü bilmiyordum ama sanırım yazılabilecek en güzel cevaptı , en azından bana göre.
Siz: böyle şarkılar dinlediğini düşünmemiştim beni şaşırttın
0547*** : sevdiğin dinleyince sende dinliyorsun..
Yazdığı cümlenin altında ezilmiştim resmen. Aynı şeyi yapışım gelmişti aklıma , sırf özgür'ü dinlerken gördüm diye bir ay boyunca durmadan aynı şarkıyı dinleyişim , Elinde gördüğüm her kitabın adını aklımda tutmaya çalışım..
Siz: çok güzel seviyorsun be yağız
Siz: o kız çok şanslı
0547*** : boş ver şimdi sen beni , sana ne oldu gecenin bu saatinde
Siz: bir şey olmadı
Siz: sadece biraz depresiftim
Siz: annemin kanser olduğunu öğrendiğimi saymazsak (gönderilmedi)
0547*** : bir şey mi yazacaktın
Siz: hayır , iyi geceler diyecektim uykum geldi de
0547*** : sana da iyi geceler kalbi güzel kız
Mesajlaşmadan çıkarak odamdaki aynanın önüne gelmiştim. Ağlamaktan şişmiş gözlerim , uyuyamamamdan kaynaklı olarak oluşmuş morluklarla bütünleşmiş durumumun farkına varmamı sağlıyordu.
Beni hiçbir zaman sevmeyen insanlar için ağlıyordum , sevmeyeceklerinin de farkında olduğum insanlar için..
Yaptığım aptalca değil miydi? yani çevremde beni seven birsürü insan varken beni sevmeyen azınlığa takılmam , bana göre oldukça saçmaydı ama insan böyleydi işte her zaman sahip olamadığını istiyordu ve kalbim de içinde barınması için olabilecek en yanlış kişiyi seçmişti.
Kendimi odamdaki balkona atmıştım , sanırım koca evde sevdiğim tek yer burasıydı ya da nefes alabildiğimi hissettiğim tek yer. Dışarısı saatin bu kadar geç olmasına rağmen hala aydınlıktı ve arabaların farları yolu aydınlatıyordu.
| Küçük leya balkonda oturmuş dışarıyı seyrediyordu , babası bugün ona oyuncak alıp gelecekti ve oda bunu bildiği için gözlerini bir an olsun dışarıdan ayırmamıştı. Annesi sürekli olarak ona içerde de bekleyebileceğini söylüyordu ama leya bir kez koymuştu burada beklemeyi kafasına hiçbir kuvvet ona geri adım attıramazdı.
Babasının geldiğini gören leya hemen ayakkabılarını giymiş sokağa çıkmıştı , şu an da kaç haftadır babasından almasını istediği oyuncakla arasında beş metre bile yoktu. Hemen koşup babasının elinden poşeti çekmiş , teşekkür etmeyi de ihmal etmeyerek dışındaki kaplamayı yırtmaya başlamıştı.
"baba ama bu benim istediğim oyuncak araba değil ki bebek bu" küçük kız yaşadığı hayal kırıklığıyla bebeği elinden bırakmış evin önündeki kaldırıma oturarak suratını asmıştı. "iyi de sen ne yapacaksın arabayı bak bu daha güzel arkadaşlarınla oynarsın hem" babası her ne kadar leya'yı mutlu etmeye çalışsada başarılı olamamıştı sonuçta onun derdi bebek değil arabaydı.
"hiç arkadaşım yok ki benim herkes arabası olduğu için sinan ile oynuyor eğer araba alsaydın benimle de ilgileneceklerdi" leya gözyaşlarını daha fazla tutamamış koşarak merdivenlerden çıkmıştı. O zamanlarda birinin onu sevmesi için bir arabaya ihtiyacı olduğunu düşünüyordu küçük kız , şimdi ise görmese bile onun için binlerce arabasını feda edebilecek biri vardı hayatında.. |
