Leya'nın Anlatımından
Gerçekten kendime inanamıyordum bu yağız'a karşı kırdığım bilmem kaçıncı pottu , bir insan hiç mi akıllanmazdı ya? Nasıl her seferinde bu kadar dikkatsiz olmayı başarıyordum , aklım almıyordu.
"daha önce seni dinlediğim başka bir şarkıyı daha dinlerken görmüştüm de o yüzden öyle dedim"
Acaba inanmış mıydı , şu an tek çarem söylediğim yalana inanmasıydı eğer söylediğimin doğru olmadığını anlarsa daha da dibe batardım çünkü.
Bu sefer susan taraf oydu , neden bu söylediğim karşısında sessiz kaldığını anlamamıştım. Burada zor durumda olan taraf bendim o neden gerilmişti ki?
Gözlerini benden çekip deniz'e bakmaya başladığında "öyle mi anlıyorum" demişti , şükürler olsun ki hangi şarkı olduğunu falan sormamıştı yoksa şurada hiçbir sınava çalışmayıp sınavdan iki dakika öncesinde bildiği tüm duaları eden esat durumuna düşebilirdim.
Gerçi bildiği duaların sayısı bir elin parmağını bile geçmiyordu ama şu an asıl konumuz bu değildi.
Eve çok da geç kalmamak amacıyla telefonumun saatine baktığımda saatin sekizi geçtiğini görmüştüm artık gitsem iyi olacaktı. "seninle oturmak eğlenceliydi yağız fakat gitmem gerekiyor artık yarın okulda görüşürüz" diyerek ayağa kalktığımda oda benimle birlikte ayağa kalkmıştı.
"evlerimiz arasındaki mesafe yakın sayılır birlikte gitmek ister misin" sorduğu soru üzerine ne cevap vereceğimi bilememiştim , onunla güzel zaman geçirdiğim ortadaydı ama anonim mevzusundan kaynaklanan çekingenliğim hala gitmemişti.
"hadi ama leya zaten yağız deniz'in arkadaşı yani bundan sonra onunla daha çok görüşeceksiniz alışsan iyi olur"
Olur anlamında başımı salladığımda yüzünde bir gülümseme yer edinmişti. Küçücük şeylerden nasıl bu kadar mutlu olabiliyordu ki alt tarafı eve kadar onunla yürümeyi kabul etmiştim. Şahsen eve bizimkilerle yürüdüğümde telefonlarına bakmaktan beni takmıyorlardı bile.
Yürümeye başladığımız esnada ona bazı sorular sormaya karar vermiştim bu sayede onu daha yakından tanıyabilirdim. "bana biraz kendinden bahsetsene nelerden hoşlanırsın mesela" bu sorum üzerine gözlerini yoldan çekerek benim üzerime sabitlemişti.
Çocuğun zihninden *senden* demek geçiyordu ama oda farkındaydı ki şu an bunun ne yeri ne de zamanıydı.
"köpeğimden , onunla vakit geçirmek gerçekten çok eğlenceli oluyor" demesi üzerine kendime tutamamış "köpeğin mi var" diye sormuştum. Gerçekten köpeklere karşı ayrı bir zaafım vardı görünce de muhabbeti açılınca da kendimi tutamıyordum.
Verdiğim tepki üzerine ufak bir kahkaha atarak "evet var galiba sende köpek sevdalılarındansın" demişti. "Tabi ki ne sandın hatta benim de köpeğim var" dememle "bence seninkini benimkine ayarlayabiliriz" demişti , yağız ile dünür olma düşüncesi bile o kadar garipti ki.
Eve yaklaşık olarak beş dakikalık mesafe kalmıştı ki birden yağmur yağmaya başlamıştı ve giderek şiddetleniyordu. "yağız ne yapacağız çok şiddetli yağıyor" demem üzerine elimden tutmuş "bırak yağasın biz de tadını çıkaralım" diyerek beni kendi etrafımda döndürmüştü.
Normalde yağmur yağadığında kendime hep sığınacak bir yer arayan ben bugün yağız ile beraber yağmur'un ortasında ıslanıyordum.
"Sayende yağmurda dans etmedim de demiycem" diyerek ona bakıp gülümsediğimde "bugüne kadar yapmamış olman hata , yağmur'un en güzel tarafı altında ıslanmak bir kere" demişti. Sanırım haklıydı şu ana kadar hiçbir yağmurda bu kadar eğlendiğimi hatırlamıyordum.
