YENİ HAYAT

10.Bölüm - Sinir Kirizi

Arkadaşlar bölüm geç geldiği için gerçekten özür dilerim. Telefonuma el kondu ve bu yüzden bölüm yazamadım. Telefonumu elime alabildiğimde ise bölüm yazmam biraz zaman aldı. Kusura bakmayın.

Bundan sonrasında bölümleri hafta da bir değil de yazmayı bitirdiğim zaman atmaya karar verdim. Çünkü gerçekten de yazması çok zor.

İyi okumalar.

......

Melisa'dan

Yemek yerken Doruk abimin sınav konusu açılmıştı. Sınava çalışmak gerçekten çok sıkıcı ve bunaltıcı bir süreçti. Geçen sene bizde sınava çalışmıştık. Zaten özel okula gidecektik orası başından belliydi ama babam yinede çalışmamızı ve sınava girmemizi söylemişti.

Çok sıkıcıydı gerçekten. Abim sınava iki senedir çalışıyordu birde. Bizde iki sene sonra çalışmaya başlayacağız ve bu benim aklıma geldikçe kanım donuyordu.

Ben daha sınava çalışmak istemiyordum ya!

-Tabii annecim sen elinden geleni yaptın. Olmazsa canın sağ olsun. Ben sadece senin verdiğin emeklere üzülürüm.

Haklıydı. Bu konuşmayı geçen sene bizlede yapmıştı. Sanki özel okula gitmeyecekmişiz gibi davranmamızı istemişlerdi. Zaten bizde o sırada özel okula gideceğimizi bilmiyorduk. Olmazsa gönderirim demişti çünkü babam. Bugün okulda beden eğitimi ve görsel sanatlarda vardı. En sevdiğim günlerden birindeydik yani.

Hoca bizi boş bırakıyordu genelde. Buda bizim işimize geliyordu tabii.

Bi sandalye çekme sesi gelince herkesin gibi benimde bakışlarım o tarafa döndü. Mavi, sandalyesini çekmiş soğukça masaya bakıyordu. Ürpermiştim. Ne olmuştu acaba?

- Bugün dersim vardı. Çıkmam gerekiyor. Hazırlanacağım. Size afiyet olsun.

Diyerek odanın çıkışına yönelmişti ki Pamir abim de onun gibi ayağa kalkıp kolundan tuttu.

-Bir sorun mu var Mavi?

-Herhangi bir sorun yok. Dersim var. Hazırlanmam gerek.

-Peki bu bakışlarının nedeni ne?

İkiside ciddi bir şekilde kapının önünde konuşuyordu. İçimde kötü bir his vardı. Masadaki herkes ciddiyetle onları dinliyordu. Çavuş bile durmuş onları izliyordu. Mavi bedenini tamamen abime döndürdü.

-Hangi bakışlarımın?

-Bu boş bakışlarının. İlk geldiğin günki gibi bakıyorsun.

Evet öyle bakıyordu. Bir şey olmuştu ama çözememiştim.

-Dersim var. Bakışlarımda da bir sorun yok. Yeterli açıklamayı yaptığımı umuyorum.

Diyerek kolunu abimden kurtardı ve odadan çıktı. Biz öylece durmuş arkasından bakarken Çavuşta onun arkasından poposunu sallaya sallaya gitti.

-Ne olduğunu bileniniz var mı?

Abim geri masaya dönüp ellerini masaya yaslamıştı.

-Bilmiyorum. Kötü ya da onun moralini bozacak bir konuşma geçmediğine eminim. Ayrıca yemeğini de yemedi. Kötüleşebilir.

Altay abimde bilmiyorsa hiçbirimiz bilemezdik. Çünkü sağlığın için bahanesiyle Mavi'nin arkasında en çok dolanan kendisiydi. İçimde çok kötü bir his vardı.

-Bence aklına köt-

Yukardan bir şeyin kırılma sesiyle birlikte Çavuşun havlama sesleri gelince hepimiz ayaklanmıştık. İlk başta aklıma Çavuşun bir şeyleri kırma ihtimali gelsede yukarıdan çığlık sesleri gelince yanıldığımı anlamıştım.