the Dead inside (dutch)

> 18 <

> Flits <

Elke keer als Antoine snachts slaapt trek ik naar de bibliotheek om de kunsten die ik mezelf leer onder de knie te krijgen.

Vandaag is dat niet anders alleen wil ik nu naar buiten, kijken wat het daar geeft.

Maar het gaat niet. De bibliotheek en de kamers zijn op de bovenverdieping. Met mijn rolstoel kom ik hier niet weg.

Voorzichtig rol ik me tot net boven De eerste treden.

Is het slim om zelf beneden te proberen geraken?

Ik aarzelde even, toen schrok ik doordat Antoine ineens achter me stond en donderde ik met mijn rolstoel een heel eind naar beneden.

Waarom krijg ik geen klap tegen de vloer?

Uit angst had ik mijn ogen gesloten, traag opende ik ze weer en zag dat ik vloog.

Hoe kan dit?

Hoe kan dit met een half verlamde vleugel?

Een beetje onhandig lande ik naast de rolstoel die een wiel was verloren. Mijn benen wouden me niet dragen dus zakte ik gelijk door mijn knieën heen en belande voluit op mijn gezicht.

Antoine kwam op me af gesneld. Raapte mij van de grond en keek heel erg bezorgd. Hij begon mijn hele lichaam na te kijken. Een paar blauwe plekken meer niet.

Ik flapperde met mijn vleugels en veroorzaakte nogal een wind in Antoine's gezicht. Hij liet me los. Ik vloog met onregelmatige slagen naar buiten. Daar liet ik me op mijn knieën op de bosgrond zakken.

Antoine kwam me achternaa, riep dat ik binnen moet blijven. Ik negeerde hem volledig.

Ondertussen heb ik veel geleerd uit de boeken in de geheimen bibliotheek. Genoeg om mijn eigen plan te trekken en op zoek te gaan naar het meisje dat het kasteel afbrande.

> Felina <

Ik lig weer op de loer bij het portaal. Even geleden is hun koning en vader van Flytius doorheen het portaal gegaan. Hij is nu een 10 minuten weg.

Stilletjes Nader ik het portaal en loop ik erdoorheen. Ik bevind me weer op de oprijlaan van het kasteel der vampieren, of toch wat er van over is.

Ik hoeld me beschut zodat ze me niet zagen. Overral lopen er vampieren rond met allemaal bouwmaterialen. Zo te zien proberen ze het kasteel te herstellen.

Voorzichtig sluip ik verder. Dan zie ik hun koning staan.

Wat zal er gebeuren als ik hun koning wat aan doe?

Ik sluip verder en verberg me echter een stapel tonnen. De vampier koning staat aan de andere kant van de stapel. Ik haal mijn brouwsel uit mijn tas en ontkurk het flesje.

Ik moet ervoor zorgen dat hij van het brouwsel drinkt. Mensen zou het genezen van elke kwaal die ze hebben maar voor vampieren is het puur vergif. Hij zal sterven binnen de minuut.

Met mijn kap diep over mijn hoofd getrokken stap ik op de koning af. Meteen vraagt hij wat ik hier doe. Ik toon hem het drankje:"dit zal ervoor zorgen dat u en uw zoon terug volledig de oude worden. U hoeft maar 1 slokje te nemen en binnen de minuut ziet u het verschil.", verborgen onder mijn kap kan ik een grijns niet onderdrukken.

Hij neemt het drankje aan en neemt er aarzelt een slok van. Nu is het onheil gezaaid.

> Flits <

Moeizaam beweeg ik me door het woud. Al half vliegend en kruipent door de dore bladeren probeer ik vooruit te komen. Alleen vorderd het niet. Na 5 minuten ben ik nog maar een goeie 100 meter van Antoine's huis verwijderd.

Antoine komt naast me slaan en tilt me van de grond. "zo gaat dat toch niet mijn jongen," hij loopt terug naar het huis. Ik begin als een gek tz worstelen in zijn armen om toch maar verder te komen.

Tervergeefs.

Hij loopt het huis binnen en zet me op de bank neer. "hier blijven, ik ben zo terug." hij loopt de keuken in, ik hoor hem rommelen in kasten en schuiven. Mijn nieuwsgierigheid neemt de overhand. Ik laat me van de bank zakken en weet als een klein kind tot aan de deur te kruipen.

Antoine draait zich om en ziet me op de grond zitten:" jij zit ook niet stil." hij gaat verder met wat hij bezig was.

Ik pak de deurstijl vast en probeer me eraan overeind te heisen. Het is echt moeilijk met een lam onderbeen maar het lukt me wel. Zodra ik de deurstijl weer los laat val ik weer omver.

Antoine hoort me vallen en kijkt verschrikt op:"wat doe jij nu?!" hij loopt naar me toe en tilt me weer op. Deze keer zet hij me neer op een keukenstoel. "zitten blijven nu.", bijt hij me toe.

Na nog een paar minuten met zijn rug naar me toe te staan en wat in een kom te doen zet hij de kom voor me neer. Er zat een mengeling van monster fruit in. Gulzige at ik het op.
Antoine ging naast me zitten en legde een hand in mijn nek. Ik draaide me naar hem toe en kroop tegen hem aan:"ik wil lopen", zuchte ik. Hij zweeg maar omhelsde me.

Ik keek hem aan:"waneer komt vader terug?" hij haalde zijn schouders op :"ik verwachte dat hij vandaag terug zou komen." Antoine stond op en liep dr keuken uit.

Ik liet me van de stoel zakken en kroop hem achterna. Alleen leek hij verdwenen. Ik riep zijn naam een aantal keer, kroop rond op de benedenverdieping.

Waar is hij ineens?

Dan zag ik de voordeur openstaan. Er stond een donker figuur in dat zeker niet Antoine is.